Apple TV+ doet een prijsbod met de goedbedoelde Palmer, een drama van herstel, verandering en tolerantie. Het zet de wereld misschien niet in vuur en vlam, maar de film blijkt buitengewoon moeilijk te weerstaan.
Justin Timberlake is in prima vorm als een geharde veroordeelde die zacht wordt en openstaat voor liefde dankzij de charmes van een kleine jongen. Zijn accent duurt misschien niet de hele film, maar zijn toewijding aan de rol is niettemin zeer vertederend.
Palmer beoordeling
Eddie Palmer (gespeeld door Timberlake) is net uit de gevangenis gekomen voor een gewapende overval en sloeg bijna zijn beoogde doel dood toen hij werd betrapt. Zijn eerste stop is bij zijn grootmoeder Vivian (juni Squibb) huis op het platteland van Louisiana, en vervolgens om een baan te vinden om zijn reclasseringsambtenaar van zijn rug te houden. Hij komt net in aanmerking om als conciërge te werken op de plaatselijke basisschool, waar hij een bekend gezicht opmerkt.
Sam (Ryder Allen) is de zoon van de snellevende Shelly (
Juno-tempel), die Vivian's tuin verhuurt voor haar trailer, dus ze zijn de buren van Palmer en vaak meer dan dat. Palmer bedt Shelly zijn eerste nacht terug in de stad, en Vivian brengt Sam elke zondag naar de kerk en laat hem blijven wanneer Shelly op een bender is of weg is met een man, wat vaak is.De troepen spannen samen om ervoor te zorgen dat Palmer de enige volwassene is die nog voor Sam zorgt. En hoewel hij aanvankelijk een hekel heeft aan de opdracht, begint hij uiteindelijk van de jongen te houden, die sprookjesachtige verkleedpartijen speelt en rode cowboylaarzen draagt.
En als je de zanger niet meer kunt herinneren, kun je je het deuntje dan nog herinneren?
Palmer werd geregisseerd door Fisher Stevens, die de meeste mensen waarschijnlijk beter kennen als acteur in films als Kortsluiting en Hackers. Hij begon met regisseren in de vroege jaren 2000. Hoewel zijn films vaak best goed zijn (zie zijn documentaire Felle lichten over Debbie Reynolds en Carrie Fisher als je kunt, het is uitstekend) zijn reputatie als regisseur moet zijn erkenning voor acteren nog overschaduwen.
Dat kan zijn omdat hij een lichte aanraking achter de camera heeft of omdat zijn films weinig meer doen dan wat ze beloven. Dat is niet erg, hoor. Er zijn slechtere ambities als filmmaker. Maar zoiets als Palmer is bewust maar zo ambitieus. Het schildert het binnenwater van Louisiana, waar het zich afspeelt als een plaats van zacht mythische Americana, niet te verontrustend in zijn diepe armoede, noch te gezond in zijn voetbalwedstrijden en bowlingbanen. Het zit precies in het midden, net als de dramatische interesses van de film.
Droog je ogen
Foto: Apple TV+
De film voelt vaak alsof hij opraakt nadat hij op het realistische heeft gewezen kortzichtigheid en soms regelrechte onverdraagzaamheid van de mensen in de stad als ze reageren op Sam, maar het is... herstelt zich mooi.
Sam bestaat ergens buiten het verwachte spectrum van mannelijkheid, maar de film weigert redelijk om aan te geven wat dat betekent omdat, nou ja, hij is een kind, en het zou er niet toe doen. Maar de resoluties zijn bevredigend, zelfs als ze handig aanvoelen. Palmer wil dat we geloven dat verandering zelfs op een plek als deze mogelijk is, en dat zou kunnen, maar het is ook mogelijk om de film niet te kopen en er toch op te reageren.
Sam werd opgevoed door de vrouwen in de stad, zowel zijn wilde moeder als de kerkgangers zoals Vivian. Hij kleedt zich alsof ze zijn rolmodellen zijn, waardoor niet alleen de andere jongens in zijn klas, maar ook de kortzichtige mannen in zijn omgeving hem uitlachen en hem in sommige gevallen gewelddadig behandelen. Palmer begrijpt er niets van als hij in het leven van de jongen komt. Hij erkent echter de onfeilbare goedheid van Sam als klein kind en wil hem helpen, wat betekent dat hij zijn eigen vooroordelen in twijfel moet trekken om een betere verzorger te worden.
Palmer omarmt sociale verandering
Dit is niet alleen een soort stil pleidooi voor mannen overal om de balans op te maken van wat echt belangrijk voor hen is naarmate genderrollen en normen evolueren. Het is ook een poging om de kleine stadsconventies van films als deze over onrustige ex-gevangenen en hun dagelijkse triggers bij te werken met nieuwe mijlmarkeringen voor fatsoen.
Teruggaan naar vaandeldragers voor het ex-gevangenendrama, in films als Rechte tijd (1978) of Baby de regen moet vallen (1965) de dingen die een ex-gevangene moet oppikken om uit de gevangenis te blijven, begint moeilijk en wordt nog ingewikkelder naarmate de tijden veranderen. Huurprijzen stijgen, banen betalen minder, attitudes veranderen.
Palmer voegt een nieuwe rimpel toe aan de sjabloon door te vragen dat onze onlangs bevrijde held niet alleen een vaderfiguur wordt voor een weesjongen. Hij moet de jongen ook benaderen zonder het oordeel dat hij heeft geleerd van jaren als atleet en daarna in de gevangenis. Het kost hem het grootste deel van het tweede bedrijf, maar hij doet het. En als hij het kan, kan iedereen het. Dat is de logica hier. Het is misschien een beetje vereenvoudigd omwille van het drama, maar het blijft boeiend.
Zing het alsof je weet dat hij het zou willen, zoals we het al eens eerder zongen
Palmer maakt gebruik van het soort soft focus en handheld camera van een onafhankelijk drama, maar dit is een tranentrekker van de hoogste orde. Stevens en zijn bedrijf willen dat je huilt, en ze stoppen pas als je dat doet. Timberlake lijkt diep verbonden met het materiaal en verraadt nooit dat hij een van de meest geliefde mannen in de popcultuur is. Je gelooft echt dat hij naar de plaatselijke bar zou gaan en wat problemen zou veroorzaken.
Temple, voor wie ik de moed had om nieuwe dingen te zien proberen hit Apple TV+-komedie Ted Lasso, is terug naar haar gebruikelijke handelsvoorraad: stadshussy. Squibb en Wainwright bieden beide veel waarde in de coulissen, maar de hele show hier is Ryder Allen.
Alles wat het kind doet is goud. Van zijn wandeling tot de manier waarop hij op speeltoestellen klimt, dit is gewoon een fenomenaal optreden van een kindacteur die eruitziet alsof hij net heeft leren lezen. Zijn aflevering van regels als "ze is een bazig klein ding", zal je waarschijnlijk maanden bijblijven. Als de film werkt, is dat omdat het een van de grootste en meest warme en beminnelijke uitvoeringen heeft van een kindacteur die een film zou kunnen hebben.
De film is overdreven netjes in zijn weergave van veranderende tijden en moraliteit. Daar is echter niets mis mee als je bericht leuk is. De film blijft redelijk meeslepend vanwege de lengte van twee uur.
Palmer op Apple TV+
Palmer komt op 29 januari naar Apple TV+.
Beoordeeld: R
Bekijk op:Apple TV+
Scout Tafoya is een film- en tv-criticus, regisseur en maker van de langlopende serie video-essays de onbeminde voor RogerEbert.com. Hij heeft geschreven voor The Village Voice, Filmcommentaar, The Los Angeles Review of Books en Nylon tijdschrift. Hij is de regisseur van 25 speelfilms en de auteur van meer dan 300 video-essays, die te vinden zijn op: Patreon.com/honorszombie.