Als het op concurrentie aankomt, gaat die tussen Apple en Dell vaak verder dan traditionele statistieken zoals omzet, winst, marktaandeel en verkochte eenheden.
Vele jaren geleden, voordat Apple zichzelf opnieuw uitvond onder de terugkeer van Steve Jobs, werd Dell-oprichter en CEO Michael Dell beroemd geciteerd als zeggen dat het beste wat een nieuwe commandant met het Apple-schip zou kunnen doen, zou zijn om het bedrijf te sluiten, zijn activa te verkopen en de opbrengst aan de aandeelhouders.
Dit najaar, rond de tijd van Apple's meest recente kwartaaloproep, toen Jobs een zelden aangegrepen kans aangreep om zich te koesteren in de glorie van zijn het recente succes van het bedrijf in een luchtig, sympathiek gesprek met analisten, waren veel technologieschrijvers er snel bij om erop te wijzen dat Apple meer dan genoeg contant geld bij de hand om Dell rechtstreeks te kopen, mocht het bestuur ervoor kiezen om dit te doen.
In een recente blogpost, Bob Pearson, Dell vice-president communicatie en gesprekken, probeerde de concurrentie uit te breiden tussen de bedrijven naar een slagveld waarop in het komende decennium velen zullen worden gemaakt en gebroken – de omgeving.
Apple is all talk and no walk, om Pearsons kritiek te parafraseren. Hij is blijkbaar niet dankbaar voor nieuwe Apple-advertenties Mac-notebooks aanprijzen als "'s werelds groenste familie van notebooks." Pearson somt een aantal specifieke maatregelen op die Dell heeft genomen om zijn CO2-uitstoot te verminderen footprint en beschrijft interacties met leveranciers die de verantwoordelijkheid van Dell voor miljoenen ponden aan onnodige verzending en verpakking verminderen verspilling. De reclame van Apple wordt afgedaan als "wilde beweringen" en louter "retoriek".
Vechtende woorden, misschien, voor sommigen. Eetbare Appel heeft een aardige kritiek op Pearson's post - veel ophef over niets, kortom - hoewel ik kan spreken met een suggestie die Pearson voor Apple heeft die ze zouden kunnen overwegen bij One Infinite Loop. Pearson zegt "deel van het gesprek te zijn", en zeurt verder over het feit dat Apple-medewerkers geen blogs mogen schrijven, wat een onterechte klacht lijkt.
Maar ik werk al meer dan een maand aan een verhaal voor een publicatie over groene ontwerpen, in een poging iemand bij Apple zover te krijgen praat met me over de dingen die het bedrijf adverteert op zijn 'groenste familie'-plekken - en ik ben een baksteen tegengekomen muur. Er staan meer dan twee dozijn Public Relations Vice Presidents op mijn lijst met Apple-contacten, en voor zover ik kan zien, lijkt geen van die mensen geïnteresseerd om met journalisten te praten - zelfs met degenen onder ons die nominaal geïnteresseerd zijn om Apple te helpen zijn verhaal aan een breder publiek te vertellen publiek.
Juist dan, lieve Cultisten. We willen uw hulp.
We willen weten wat de favoriete nieuwe apps van de Mac-gemeenschap zijn. Welke software - voor het eerst uitgebracht in 2008 - heeft je enthousiast gemaakt, je ongelooflijk productief gemaakt, heb je laten schreeuwen van vreugde of lachen van genot, of was in het algemeen gewoon heel nuttig?
Wij willen weten.
We zijn bereid om een beetje vaag te zijn met de regels. Als je nominatie eind 2007 voor het eerst als bèta verscheen, is dat prima. Als het pas de afgelopen dagen is verschenen, is dat ook goed. Maar het moet een NIEUWE Mac-app zijn, en het moet dit jaar nieuw zijn geweest. Je snapt het idee.
(En ja, we gaan er ook een doen voor iPhone-apps - misschien volgende week. Een ding tegelijk.)
Dus vuur maar weg. Spreek je branen. Misschien kunnen we tot een soort consensus komen. Het opmerkingenveld, mooie Cultists, is van jou om te bezoedelen.
Phil Schiller, kijk uit. Sommige mensen zijn zo geïrriteerd over het besluit van Apple om de Macworld Expo te verlaten dat ze een vernederende wraak plannen.
Lesa Snider Kinghoudt zo veel van Macworld dat ze zichzelf "boos op Apple" heeft verklaard met een gloednieuwe oproep tot wapens website: Stille keynote.
"Apple stuurt een bericht naar de hele gemeenschap: professionals, hobbyisten, media, Mac-gebruikersgroepen en zelfs IDG zelf - dat ze niets geven om de gemeenschap die hen door dik en dun steunde, "ze verklaart.
En dus: “Als je de Macworld Expo-keynote bijwoont op dinsdag 1 januari. 6, kunt u een bericht naar Apple sturen door tijdens de keynote van 2009 te zwijgen. Terwijl Phil Schiller op het podium staat, mag er geen applaus zijn, geen gefluit...
Wat vind je van Lesa's plan? Ga je mee in stil protest? Als je dat doet, en Apple onthult eindelijk die bijgewerkte Newton-Pippin-Tablet-iPhone-crossover waar iedereen al zo lang over praat, hoe kun je jezelf dan in bedwang houden?
Ik kan het niet helpen te denken dat Lesa zichzelf hier gewoon in de voet schiet. Door aan te kondigen dat het Macworld zal verlaten, heeft Apple al duidelijk gemaakt dat het niet uitmaakt wat Macworld-bezoekers denken. Het gaat zijn eigen ding doen, hoe dan ook.
(Foto gebruikt onder Creative Commons-licentie: bedankt kradlum.)
Elke keer als ik dit zeg, beginnen sommige mensen helemaal in de war te raken en te zeggen: “Ja, dat is het! Steve is belangrijk!”
Na mijn Geen paniek post gisteren, waren er soortgelijke opmerkingen, zoals deze: “Ja, eigenlijk is de gezondheid van Steve Jobs onze zaak. Hij heeft Apple gemaakt, hij heeft Apple nieuw leven ingeblazen en hij heeft Apple tot zijn huidige enorme succes gebracht. Steve Jobs IS Apple. Zonder hem heeft het bedrijf een veel kleinere overlevingskans.”
Ik ben het volledig oneens met deze manier van denken, en dit is waarom:
Politiek, niet bloedplaatjes, is de reden waarom Steve Jobs de Keynote-verantwoordelijkheid overdraagt aan Phil Schiller op de Macworld Conference & Expo van volgende maand, volgens CNBC correspondent Jim Goldman.
Onder verwijzing naar "bronnen binnen het bedrijf", schrijft Goldman dat Jobs' bezwaar van het Keynote-adres voor Apple's laatste optreden op de eerbiedwaardige handelsbeurs in San Francisco is zeker geen product van een onvermogen van zijn kant om te presteren om gezondheidsredenen, maar is eerder een resultaat van het bedrijf "probeert zichzelf te scheiden een tijdje van Macworld.” Te midden van de groeiende trend dat grote bedrijven hun deelname aan traditionele beurzen wereldwijd terugschroeven, heeft Apple de laatste tijd ook jaren het voortouw genomen bij het produceren van zijn eigen productrelease-evenementen, zoals die welke deze zomer de nieuwe iPods van het bedrijf introduceerden en nieuwe notebookcomputers in de val.
Apple bereikt ook rechtstreeks miljoenen bezoekers die wekelijks naar zijn groeiende keten van wereldwijde winkels komen, en miljoenen anderen die de zorgvuldig ontworpen en gecontroleerde berichten van het bedrijf ontvangen via bezoeken aan iTunes van het bedrijf winkels.
Wetende hoe de collectieve polsslag van het Apple-geïnteresseerde universum begint te racen met elk vermoeden van de sterfelijkheid van Jobs, is het geen verrassing om te zien dat de aankondiging van maandag veel speculatie en extra volatiliteit genereert in de beweging van de aandelen van het bedrijf prijs. Maar zoals Goldman schrijft, is de partij waar we ons zorgen over moeten maken niet Jobs, en niet Apple, maar Macworld. Het is al een tijdje in de mode om scenario's voor te stellen over Apple in het onvermijdelijke post-Jobs-tijdperk. Maar zal er zelfs zijn een Macworld in het post-Apple-tijdperk?