Je hoort niet elke dag een verhaal over iemand die zijn 'droombaan' opzegt, vooral niet bij Apple. Terwijl mensen het bedrijf de hele tijd verlaten, is het zeer zeldzaam om er in het openbaar iets over te horen. De dikke sluier van geheimhouding van Apple strekt zich uit tot alles wat het doet, inclusief het talent dat het wint en verliest.
Een voormalige mobiele ontwerper bij Apple genaamd Jordan Price heeft een behoorlijk vernietigende uitleg waarom hij ervoor koos om zijn baan bij Apple op te zeggen.
Price beschrijft zijn tijd bij Apple, te beginnen met hoe opgewonden hij was om een interview te krijgen:
Ik kon het niet geloven. Ik had net mijn portfolio helemaal vernieuwd en ik was nu eigenlijk goed genoeg om als kandidaat bij Apple te worden beschouwd. In mijn ogen is Apple zonder twijfel het meest gewaardeerde bedrijf waar een ontwerper voor zou kunnen werken.
Dat is veel lof, en velen zullen het daarmee eens zijn. Dus wat is er veranderd?
Prijs begon op de verkeerde manier te worden gewreven:
Ik zag mijn dochter doordeweeks nauwelijks (nauwelijks bedoel ik nooit) omdat de uren zo inflexibel waren. Ik had ook een aanzienlijke loonsverlaging gekregen, maar ik dacht dat ik een langetermijninvestering in mijn carrière deed door voor zo'n prestigieus bedrijf te werken. Aan boord gaan was super hobbelig en ze hadden zoveel wachtwoorden, accounts en logins dat het bijna een maand duurde voordat ik op de server kwam. Er waren voortdurend vergaderingen die de productiviteit van iedereen verstoren, maar ze leken een noodzakelijk kwaad in een bedrijf dat zo groot is met zulke hoogwaardige producten.
Hoewel alles wat hierboven is genoemd zeker kan leiden tot zijn beslissing om te vertrekken, lijkt het alsof dit de druppel was die de emmer deed overlopen:
Toen begon mijn directe baas, die de gewoonte had om persoonlijke beledigingen te uiten die als grappen werden gehuld aan iedereen onder hem, directe en indirecte beledigingen naar mij toe. Hij begon me eraan te herinneren dat mijn contract niet zou worden verlengd als ik bepaalde dingen wel of niet zou doen. Hij zweefde dan (letterlijk) over mijn rug als een baas uit Dilbert en drong erop aan dat ik een alledaagse ontwerptaak afmaakte waarvan hij vond dat die dringend onderzocht moest worden. Hij was democratisch over zijn neerbuigende en onbeschofte opmerkingen, maar ik voelde me er niet beter door toen hij ze naar mijn teamleden stuurde. Ik voelde me meer een tiener die bij een waardeloze winkelbaan werkte dan een professional die bij een van de grootste technologiebedrijven ter wereld werkte.
Het is triest om te zien dat een slechte baas iemand uit de baan kan duwen die ze altijd al hebben gewild.
Toevallig, Apple net een nieuw hoofd HR gekregen.
Bron: Medium
