Oscar-winnende regisseur Alex Gibney's Steve Jobs-documentaire, Steve Jobs: De man in de machine, debuteerde afgelopen weekend op het South by Southwest (SXSW) filmfestival in Austin, Texas.
Gefinancierd door CNN Films, werd het 127 minuten durende document door de maker beschreven als een "veel complexere interpretatie” van Jobs dan alle vorige films die het leven van de iconische mede-oprichter van Apple weergeven.
Maar wat vond de pers? Welnu, de eerste recensies zijn verschenen en hoewel ze over het algemeen sterk zijn, beschrijven ze zeker geen documentaire die Jobs in een gunstig licht - of een die te veel onthullingen bevat die nieuw zullen zijn voor iedereen die de verguisde biografie van Jobs uit 2011 door Walter leest Isaäkson.
Een thema waarnaar in recensies wordt teruggekeerd, is het idee dat: Steve Jobs: De man in de machine volgt de doorgaande lijn van burger Kane: Orson Welles' klassieke film over de opkomst, ondergang en uiteindelijk eenzame dood van een (mogelijk) groot man. Leuk vinden
Kane, De man in de machine begint met de dood van zijn centrale figuur en springt dan terug om het verhaal van zijn centrale figuur van begin tot eind te vertellen."Alex Gibney portretteert Steve Jobs als een moderne Citizen Kane, een man met oogverblindend talent en monomane focus, maar totaal gebrek aan empathie", schrijft de Britse krant The U.K. Voogd krant- in een viersterrenrecensie.
“De film laat zien dat Jobs genie was in het personaliseren van computers – Lisa was de eerste – maar het laat ook zien dat deze impuls afkomstig was van een behoorlijk rommelige plek. Jobs was niet alleen zeer ambivalent over het vaderschap, maar voelde zich ook meteen afgewezen en gezalfd door het feit dat hij geadopteerd was. Jobs heeft die rotzooi ook op ons overgedragen. Onze iPhones verbinden ons met verre vrienden en familie, maar we brengen steeds meer tijd alleen met hen door, verleid door machines die ons nooit echt kunnen vervullen.”
De Boston Herald beschrijft de documentaire als "een koel boeiend, diep onflatteus portret van de overleden ondernemer uit Silicon Valley". dat zich, niet helemaal overtuigend, uitbreidt tot een meditatie over onze collectieve overmatige afhankelijkheid van onze favoriete handheld gadgets.”
De Hollywood-verslaggever, richt zich ondertussen minder op Gibney's punten over technologie, en behandelt in plaats daarvan enkele anekdotes uit de film:
“We horen hoe Jobs een driftbui kreeg toen zijn middelbare schoolvriendin zwanger raakte; ons is verteld dat rond de tijd dat Apple's beursgang hem 200 miljoen dollar waard maakte, Jobs loog om zijn vaderschap te ontkennen en boos was over het betalen van $ 500 per maand aan kinderbijslag. We horen hoe hij afwisselend de tech-reporters die een misplaatst prototype van de iPhone 4, dwong vervolgens de politie om wraak te nemen door in te breken in het huis van een verslaggever en kratten met bezittingen. We worden door illegale en/of onbetamelijke manoeuvres geleid die te maken hebben met achterhaalde aandelenopties en winsten die voor de belastingdienst verborgen zijn.”
Ongetwijfeld zullen er de komende dagen meer beoordelingen verschijnen, maar de consistentie van deze beoordelingen suggereert dat we weten waar we aan toe zijn.
Jobs zou voorkomen in ongeveer de helft van de archiefclips die in de film worden gebruikt, hoewel ik geen verwijzingen heb gevonden naar niet eerder vertoonde interviews of materialen. Er was ook geen betrokkenheid van Apple, die hilarisch beweerde niet over de "middelen" te beschikken om Gibney te helpen met zijn film. (Lees: ze hoorden de hoek en weigerden beleefd.) Als gevolg hiervan is er geen Tim Cook, geen Jony Ive, geen Laurene Powell Jobs, enz.
Het zal interessant zijn om de gedachten van degenen in de technische pers de komende weken en maanden te horen, aangezien dit publiek was over het algemeen kritischer over de biografie van Walter Isaacson uit 2011 (waar deze documentaire aan doet denken) dan die in de literaire druk op.
Ik zag een reactie van een lezer in een van onze eerdere berichten over de film, die het oneens is met Gibney's wens om een "impressionistische" documentaire te maken over de mede-oprichter van Apple, wat suggereert dat dit het punt van documentaire mist. Hoewel ik het punt waardeer, ben ik het er respectvol mee oneens. Omdat ik zelf over documentaires heb geschreven en in documentaires heb gewerkt, ben ik me er pijnlijk van bewust dat er geen manier is om een volledig subjectieve documentaire te maken, dus elk document zal eindigen als 'impressionistisch' tot op zekere hoogte - gebaseerd op de uitdagingen van het maken van films (de gebruikte anekdotes, de gemaakte snijbeslissingen, de gebruikte camerahoeken) en het reduceren van een complex onderwerp tot een twee uur durende looptijd.
Dat gezegd hebbende, hoop ik dat deze film een bepaald aspect van het leven van Jobs aan het licht kan brengen dat een wezenlijke waarheid belicht over wie Jobs was en wat hij zijn missie zag. (Wat Werner Herzog noemt de "extatische waarheid.") Afgaande op deze beoordelingen, ben ik enigszins nerveus of dit is bereikt. Het is bijvoorbeeld ronduit verkeerd om Jobs te beschrijven als iemand die geen empathie heeft, gezien zijn vermogen om zichzelf in de schoenen te schuiven van potentiële computergebruikers die minder goed af zijn of technisch onderlegd zijn dan hijzelf.
ik hou van Het werk van Alex Gibney als filmmaker, en ik zal mijn oordeel bewaren totdat ik de film zie, maar deze vroege recensies doen een paar alarmbellen rinkelen.
