Apple's lancering van de nieuwe MacBook Pro's leidde tot een verrassend heftige reactie - een die kan worden verklaard door "catastrofetheorie" in de wiskunde.
Normaal gesproken is de reactie op de nieuwe producten van Apple opmerkelijk consistent. Apple-loyalisten zijn tevreden, het grote publiek keurt het goed en de technische pers wijst cynisch de nieuwe producten af (omdat ze Apple aan een hogere standaard houden dan de rest van de industrie).
Deze keer was het anders. Er was een zeer luide en zeer negatieve reactie. De negativiteit kwam niet van de technische pers, maar van de meest loyale en vurige Mac-enthousiastelingen. Dezelfde mensen die Apple-producten evangeliseren en die diep in het hele ecosysteem zijn geïnvesteerd, waren degenen die het meest uitgesproken teleurstelling, frustratie en regelrechte woede uitten.
Dus wat is er precies gebeurd? Wat was er zo slecht aan deze nieuwe machines om deze reactie uit te lokken?
Voor zover ik weet, is het antwoord: helemaal niets.
Foto: Appel
Wie de blogs leest, weet wat hem te wachten staat. Dat wisten we nieuwe MacBook Pro's kwamen eraan. We wisten dat ze dunner zouden zijn. We wisten dat er een soort van zou zijn OLED-strip die de functietoetsen vervangt. We konden de processor raden, en we kenden zelfs de poorten zouden allemaal USB-C. zijn.
Het is geen geheim dat Apple altijd zal streven naar lichtere, dunnere apparaten. De hele productgeschiedenis van Apple ging over het dumpen van verouderde hardwarefuncties ten gunste van nieuwe normen die over vier of vijf jaar nog steeds zouden moeten bestaan. Als je niet van bedrijven houdt die altijd zwaar op de toekomst wedden, is Apple het verkeerde bedrijf voor jou.
Apple's senior marketing VP Phil Schiller kwam op het podium en kondigde aan: precies wat we verwachtten dat hij zou aankondigen. De hardware was alles wat het kon zijn, gezien de huidige beperkingen die Intel oplegde. Een snellere, lichtere computer met een aanzienlijk verbeterde GPU en een verbazingwekkend snelle SSD, verbonden met de wereld via vier USB-C-poorten, die elk kunnen worden geconfigureerd om een groot aantal functies uit te voeren.
Maar de fans reageerden verontwaardigd.
Apple-ontwikkelaar en podcaster Marco Arment was ontevreden over de eliminatie van USB-A-poorten.
"Ik maak me zorgen wanneer Apple aan de verkeerde kant van dergelijke beslissingen valt, omdat het vorm (en winstgevendheid) boven functie stelt."
Ontwikkelaar David Owens beschouwde de nieuwe machine met ondermaats vermogen. Hij twitterde:
"Apple, de MacBook Pro is geen professionele computer. Dat is het gewoon niet.”
Sommigen mijmerden zelfs over het springen van het schip helemaal. Een game-ontwikkelaar die ik ken tweette:
"Waar het op neerkomt is dit: ik ben sinds 2001 toegewijd aan Apple omdat zij het beste product produceerden. Nu overweeg ik opties.”
Dus de interessante vraag is, waarom was er zo'n reactie op een volkomen acceptabele en voorspelbare Apple-aankondiging? Omdat deze reactie was onverwacht, niet in de laatste plaats door Apple, dat naar verluidt geschokt is door het verzet.
Catastrofe theorie
Er is een tak van wiskunde genaamd catastrofe theorie. Het laat zien hoe, in sommige gevallen, een continue en lineaire invoer kan leiden tot een plotselinge en onverwachte uitkomst.
De langzame en regelmatige migratie van continentale platen zorgt bijvoorbeeld langzaam voor een toenemend niveau van stress. Energie wordt beetje bij beetje opgebouwd. Jarenlang gebeurt er helemaal niets - iedereen is blind voor deze tikkende tijdbom. En plotseling komt al deze energie vrij als een aardbeving.
De reactie op Apple's MacBook Pro-evenement van 27 oktober was ongeveer zo: een explosieve reactie veroorzaakt door het vrijkomen van energie na een langzame en gestage opbouw van ontevredenheid.
Als dat het geval is, moeten de onderliggende oorzaken van deze ontevredenheid worden bekeken:
- Er is een duidelijke daling opgetreden in de productreleasesnelheid van Apple (voor elk product dat geen "iPhone" wordt genoemd). Er is geen geruststellende jaarlijkse tick-tock voor Mac-releases. In plaats daarvan krijgen we vreemde hiaten en lange stiltes.
- De Mac Pro blijft de meest zichtbare en verontrustende afwezigheid. Wat een zelfverzekerde heruitvinding van het werkstation leek te zijn, is in actie verdwenen.
- De Mac mini is een ander punt van zorg. Het is het onbeminde stiefkind in de Mac-reeks geworden.
- Apple stapt blijkbaar uit de stand-alone display-business. Notebookgebruikers die in 4K of 5K moeten werken, wordt aangeraden om naar LG te gaan, een bedrijf dat blijkbaar genoeg tijd heeft om zich zorgen te maken over schermen.
- Misschien is de belangrijkste bron van zorg een verontrustende "Ballmerisatie" van de keuzes van Apple. Toen hij Microsoft leidde, was Steve Ballmer enorm succesvol in het verbeteren van de winstgevendheid. Maar in dezelfde periode liet Microsoft de bal los als het om nieuwe technologieën ging. Het is zorgwekkend om te denken dat Apple in dezelfde soort val loopt. De enorme winstgevendheid van de iPhone maakt het de hoogste prioriteit van het bedrijf. Wall Street eist dat Apple groei levert, ook al hebben we waarschijnlijk de piek van de iPhone bereikt. De zorg is dat het bedrijf zijn focus zal verleggen naar winstgenererende producten en diensten, en daardoor blijft er niet genoeg aandacht over voor het nemen van risico's en het proberen van de onmogelijk. Apple wordt gekenmerkt door deze technologische alchemie. Maar zonder de alchemie wordt Apple gewoon een ander technologiebedrijf.
- En als klap op de vuurpijl zagen we de aankondiging van de Microsoft Surface Studio, een product dat rechtstreeks uit het ontwerplab van Jony Ive zou kunnen komen. Ja, de nieuwe machine van Microsoft is slechts een enkel gegevenspunt. Ja, het is misschien wel een onvolmaakt product, maar iedereen was onder de indruk van de pure durf van de Surface Studio. Het was fascinerend om de meest fervente Apple-enthousiastelingen warm te zien applaudisseren voor een nieuwe machine van Microsoft.
Loyale Mac-gebruikers zullen naar dit patroon kijken en een zekere mate van onbehagen voelen.
Apple zou moeten investeren in wat contante vreugdevuren
Dus hier is een idee. De auto-industrie is net zo meedogenloos op winst gericht als Apple, maar naast hun strakke gecontroleerde productie en voorraadbeheer, veel grote autofabrikanten investeren ook in een autosport team.
In de autosport begonnen autofabrikanten absurd grote vreugdevuren met contant geld te verbranden. Ze investeren tientallen jaren van technische mankracht om fracties van een seconde van een ronde af te scheren. Ze reizen de wereld rond om te pronken en te strijden om wie het snelst kan en wie het meeste geld kan verspillen. Maar ze zien dit niet als een verwennerij, maar als een investering.
Deze onpraktische investering heeft een aantal tastbare voordelen. Het versterkt de merkidentiteit. De glamour van de motorsport straalt af op de goedkopere auto's. Sommige van de krankzinnige technologieën van stompzinnig overontworpen auto's vinden hun weg terug naar de gezinssedan. Door simpelweg deel te nemen, geeft het autobedrijf energie en stelt het een schare fans tevreden. Het motiveert de ingenieurs en het verankert een cultuur van uitmuntendheid en ambitie.
We beginnen Apple-managers hard te horen werken om de afvlakkende groeicijfers te excuseren in die driemaandelijkse winstoproepen. Die investeerders en analisten zijn puur in geld geïnteresseerd. Maar er is nog een andere groep waaraan die leidinggevenden verantwoording moeten afleggen: een stel zeer loyale klanten die het merk Apple beschouwen als meer dan slechts vier letters in een portfolio. Het bedrijf heeft al grote kasreserves, maar als deze laatste week iets te bieden heeft, zijn de reserves van loyaliteit ineens lijkt het minder te worden.
Het is niet helemaal duidelijk hoe het bedrijf zijn loyaliteitsvoorraden moet versterken. Maar de technologische tegenhanger van de Formule 1 moet gedurfd, inspirerend en een beetje gek zijn.
Iets zoals dit:
Foto: Microsoft.
