Je kunt wachten tot de jaren 2030, wanneer NASA hoopt astronauten op Mars te landen. Of, als je nu vier minuten over hebt, kun je zien hoe het is om aan de rand van de Victoria-krater van de rode planeet te staan of een Martiaanse zonsondergang mee te maken.
Erik Wernquist zal er zelfs een kant van ringen in gooien - die van Saturnus dus - voor het bekijken van zijn ontzagwekkende korte film, Zwervers, die hieronder is ingesloten.
"Ik word altijd geïnspireerd door te lezen over astronomie, en planetaire astronomie in het bijzonder," vertelde Wernquist aan Cult of Mac. "En als ik lees over of foto's van plaatsen zie, fantaseer ik vaak over hoe het zou voelen om daar echt te zijn."
Het nieuws over deep-space reizen ging de afgelopen weken over twee uitersten: Science fiction fantasy, met de release van de eerste trailer voor J.J. Abrams' aanstaande Star Wars film, en de primitieve wetenschappelijke realiteit van een omvangrijke raket die een onbemande Orion-ruimtevaartuig op zijn eerste testvlucht.
De Zweedse filmmaker Wernquist overbrugt de kloof en versnelt de klok. Met goed onderbouwde sciencefiction, computergegenereerde planetaire landschappen en actuele beelden van robotachtige ruimtesondes die momenteel door de melkweg cruisen, stelt Wernquist zich reizen voor naar plaatsen die eigenlijk bestaan.
Het kan geen kwaad om te hebben Carl sagan als uw cruisedirecteur. De man die ons eerder door het zonnestelsel leidde met zijn PBS-serie, Kosmos, is terug in stem voor Zwervers: Wernquist leent een audiopassage voorgelezen door Sagan uit zijn boek uit 1994, Lichtblauwe stip: een visie op de menselijke toekomst in de ruimte.
Wernquist, 37, is een ervaren toneelschrijver en computeranimator, vooral bekend van een 3D-personage genaamd Het vervelende, nu bekend als de Gekke kikker. Ver verwijderd van een tekenfilmwereld, opent de nieuwe film van Wernquist in 10.000 voor Christus. met nomaden die vlak na zonsondergang in een vallei wandelen, de glans van Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus die de weg verlicht.
De volgende scène springt naar de toekomst, met nomaden op een ruimteschip dat de aarde verlaat.
Dan gaat je mond langzaam open - en dat blijft zo voor de rest van de film - als een vrachtdeur opengaat voor een kleine ruimtereiziger die lijkt te worden meegezogen door de enorme anticyclonale storm op Jupiter die we allemaal kennen als de Grote rode vlek.
De reis gaat verder langs de zuidpool van Saturnusmaan Enceladus, een afbeelding geboren uit een composiet van foto's gemaakt door het Cassini-ruimtevaartuig in 2005.
Terwijl je op een maan van Saturnus bent, waarom zou je de beroemde ringen van de planeet dan niet van dichtbij bekijken? In Zwervers, Wernquist heeft een ruimtewandelaar die boven de ringen, bestaande uit ijsblokken, lijkt te surfen.
Probeer niet te blijven hangen in de volgorde van bezoeken. De reis gaat terug naar Mars, dan terug naar een Saturnusmaan, met een stop naar een asteroïdengordel, een wandeling op de maan van Jupiter, Europa, en een prachtige CG van de maan Miranda van Uranus (verwezen van een Voyager 2 foto). Het eindigt met een door ontzag getroffen reiziger die de glans van de ringen van Saturnus bewondert.
Wernquist geeft toe dat deze vignetten sterk geromantiseerd zijn, vooral als het gaat om een menselijke aanwezigheid op deze plaatsen. Hij nam artistieke vrijheden, in het besef dat we vele jaren verwijderd zijn van de techniek die astronauten in zulke vijandige omgevingen zou ondersteunen.
"Het zonnestelsel is een opwindende en mooie plek, zelfs zonder buitenaardse wezens en zo, en ik zou graag zien dat meer sciencefiction in film hiervan profiteert", zei Wernquist. "Nutsvoorzieningen, Zwervers is een heel kleine en korte film, maar ik hoop dat het iemand kan inspireren om dit soort ideeën verder uit te werken.”
