2 maart 1987: Drie jaar later het vrijgeven van de originele Macintosh 128K, lanceert Apple een behoorlijk vervolg, de almachtige Macintosh II.
Hoewel er al vier Mac-modellen zijn uitgebracht, maakt de definitieve, volledige naam van de Macintosh II duidelijk dat dit een belangrijke upgrade is voor de productlijn. Met een enorme hardwareboost, optioneel kleurendisplay (!) en een nieuwe open architectuur stelt hij niet teleur!
Sesam open u! Mac II brengt open architectuur
Veruit de grootste verandering met de Mac II? De open architectuur, waarmee gebruikers de computer kunnen uitbreiden. Dit was meer dan alleen een technische upgrade, het betekende een fundamentele verschuiving in de manier waarop Apple-ingenieurs over de Macintosh dachten.
Het belangrijkste argument tegen het uitbreidbaar maken van de Mac kwam van Steve Jobs. In tegenstelling tot de hobbycomputers die eraan voorafgingen, was Jobs' visie voor de Mac een computer die 'gewoon werkte'. In het ideale geval zou er geen reden zijn voor Mac-bezitters om hun machines te openen (of te willen) en te sleutelen aan hun binnenkant.
Tegen de tijd dat de Mac II met de ontwikkeling begon, Jobs was uit Apple, bezig met zijn NeXT-computer bij het opstarten he uiteindelijk terugverkocht aan Apple. Zonder de inbreng van Jobs was de filosofie van de Mac II veel meer te danken aan de open architectuur van de Appel II (waarvan het gebruik van Romeinse cijfers de naam heeft geleend als eerbetoon).
Met de Mac II konden gebruikers hun Mac uitbreiden zonder voor het eerst hun garantie te laten vervallen. Zes NuBus-slots toegestaan voor upgrades van componenten en het plaatsen van uitbreidingskaarten. Vanwege deze uitbreidbaarheid noemden sommige mensen de Mac II de 'Open Mac'.
Mac II: een kleurenscherm en behoorlijk indrukwekkende hardware
In een tijd waarin elk computerscherm standaard miljoenen kleuren biedt, is het de moeite waard om jongere lezers eraan te herinneren dat kleur niet altijd als vanzelfsprekend werd beschouwd op thuiscomputers. De eerste generatie Macintosh was strikt monochroom.
Het vooruitzicht om de grafische interface in kleur te kunnen vertalen, bleek een behoorlijk verrukkelijk vooruitzicht.
Kopers zouden het kunnen slopen door een goedkopere Mac II met een zwart-wit scherm te kopen. Degenen die voor de kleuroptie kozen, genoten echter van een nieuwe standaard. De Mac II had een palet van 16,7 miljoen echte kleuren (hoewel de computer er maar 256 tegelijk op het scherm kon weergeven).
Gebruikers waren ook niet beperkt tot de kleine 9-inch monitoren die bij eerdere Macs werden geleverd. De vrijstaande 13-inch monitor van de Mac II lijkt misschien klein in vergelijking met de enorme iMac-schermen van vandaag. Maar in 1987 voelde het ongelooflijk ruim aan voor gebruikers.
Mac II-specificaties
Dit waren niet de enige geavanceerde functies van de Mac II. Vergeleken met het ondermaatse origineel, blonk de Macintosh II uit vanuit prestatieperspectief. Het bevatte een indrukwekkende 16 MHz Motorola 68020-processor, een 68881 drijvende-komma coprocessor, tot 4 MB RAM en tot een harde schijf van 80 MB.
De audio van de Mac II was ook erg goed voor zijn tijd. De computer gebruikte voor het eerst een vierstemmige stereo op maat gemaakte geluidschip. Het leverde een maximale frequentie van 7,5 kHz en een samplefrequentie van 44,1 KhZ.
Dit alles bracht echter een flink prijskaartje met zich mee. Iedereen die klaagt dat de Macs van tegenwoordig duur zijn, moet het volgende overwegen: een volledig uitgeruste Macintosh II kostte $ 7.145 in de detailhandel in 1987-dollars, het equivalent van $ 15.275 vandaag. Dit was het tijdperk van Apple's "high right"-strategie met de Mac, waar het zowel qua prestaties als prijs voorop liep.
Het idee achter het aanbieden van een duurdere Mac als deze was dat het bedrijven zou kunnen aanspreken. En in feite lijkt zo'n machine misschien een koopje in termen van prijs versus prestatie in vergelijking met de dure werkstations waarmee het concurreerde.
Herinner je je de Mac II nog? Laat hieronder uw opmerkingen achter.
