Noot van de redactie: vanwege de enorme omvang van Elder Scrolls online, we publiceren onze praktische impressies van de game in drie delen. Deel één is hier. Wat volgt is deel twee.
Koningin Ayrenn is een moderne monarch. Ze probeert absoluut het juiste te doen, maar ik hoor de vermoeidheid in haar toon als ze me vertelt over de eindeloze rituelen die ze moet voltooien om door haar onderdanen te worden geaccepteerd.
Ik weet niet zeker wat er met haar is gebeurd tijdens haar 17-jarige afwezigheid, en ook niet waarom ze op 28-jarige leeftijd naar het koninkrijk terugkeerde om de troon van Alinor te erven. Eerlijk gezegd kan het me niet zoveel schelen. Waar ik wel om geef, is dat ze moe is. Ze weet dat deze rituelen en avonturen noodzakelijk zijn, maar ze vindt ze vervelend, zij het gevaarlijk.
Ze is altijd blij me te zien. Ik wil haar altijd helpen. Ik heb een band met koningin Ayrenn, en ze is niet eens echt.
Dat is een van de echte triomfen van indrukwekkende nieuwe MMO Elder Scrolls Online
: Het is een virtuele wereld, maar de mensen die je daar ontmoet, kunnen soms realistischer lijken dan de mensen met wie je je dag in de metro doorbrengt.Wanneer ik naar een nieuwe plek in de echte wereld reis, is een van de pure geneugten van de ervaring altijd de mensen geweest die ik daar ontmoet.
Dat is waarschijnlijk waarom ik zo van MMO's houd - ze zitten vol met mensen.
Er zijn niet-spelerpersonages, of NPC's, die de neiging hebben om in een van de twee categorieën te vallen: de mensen die de wereld ronddwalen om te voorkomen dat het er verlaten uitziet, en de mensen met wie je praat om je volgende verhaal te krijgen speurtocht. Er lopen meer dan 10.000 van deze digitale mensen rond in Elder Scrolls Online.
En dan zijn er spelerspersonages, zoals jij, die over het algemeen haasten om te doen wat ze moeten doen: questitems vinden, vechten zombies, geesten of vijandelijke soldaten, of hangend rond het kookvuur, voedsel makend dat hun statistieken voor een bepaalde hoeveelheid tijd.
Beide groepen zijn behoorlijk fascinerend in Elder Scrolls Online.
De NPC's die je in de stad ziet, hebben meestal een paar zinnen met volledig gesproken dialogen om met je te delen. Ik heb de beroemde Nord niet gevonden met de pijl in de knie, maar ik heb de stemacteur andere rollen horen spelen.
Veel van de niet-zoek NPC's lezen of praten met elkaar. Reis door elke stad, verken zijpaden en de hoeken van patio's en veranda's, en je zult mensen vinden die gewoon bestaan - boeken bekijken of chatten met hun vrienden. Dit alles helpt om deze plek echt te laten lijken.
De zoektocht-gevende NPC's zijn ook volledig ingesproken, wat voor of tegen de ervaring van het spel kan werken. Sommige stemacteurs, zoals Harry Potter's Michael Gambon of grappenmaker John Cleese, brengen hun talenten echt tot uiting in hun voice-overs. Het is een plezier om naar ze te luisteren, zelfs als ze belachelijke, fantasierijke exposities spuiten waar lore-nerds dol op zullen zijn. Queen Ayrenn wordt ingesproken door niemand minder dan Kate Beckinsale, wat je de kwaliteit van de voice-acting laat zien.
Er zijn natuurlijk een paar clunkers, zoals wanneer een kronkelige uiteenzetting volledig hardop wordt uitgesproken. Dat kun je overslaan in een op tekst gebaseerd spel zoals World of Warcraft, maar het leidt tot enkele ontkoppelende momenten als je door de voice-overs klikt in Elder Scrolls Online, wil gewoon doorgaan met je zoektocht.
De game biedt ook tal van computergestuurde vijanden. Wanneer je een gebied betreedt dat vereist is voor je zoektocht of missie, zal het kanonnenvoer je aanvallen en proberen dingen moeilijk te maken. Een mooi contrast met andere MMO's is echter het algemene gebrek aan agressieve beesten in de wereld. Dit betekent dat je meer tijd kunt besteden aan het kijken naar het landschap en verdwalen in de beelden als een welkome afwisseling van alle gevechten.
Ten slotte zijn er de andere spelers op de server. In veel MMO-spellen moet je een server kiezen om op te spelen, meestal een die zich dicht bij je op de wereld bevindt, en je zult alleen met andere gamers op die server spelen.
Elder Scrolls Online, heeft echter één grote "megaserver" in de Verenigde Staten en één in Europa. Hierdoor kan iedereen samen spelen, met wat fancy backend voodoo om ervoor te zorgen dat de belasting nooit te hoog wordt. Een gevolg hiervan is dat je met een groot aantal mensen meespeelt. Je zou denken dat het aantal 'griefers' - spelers die opzettelijk proberen te kwetsen of te stelen van personages in het spel - hoog zou zijn, maar daar heb ik niet veel van gemerkt.
Sterker nog, ik ben tot de conclusie gekomen dat de mensen die in Elder Scrolls Online zijn meestal een zeer nuttige partij. Ik word in mijn gevechten vaak op weg geholpen door vreemden te passeren die een handje helpen bij het strijdgewoel, om vervolgens hun weg te vervolgen nadat de tegenstanders dood op het gras liggen.
Een factor die zich leent voor dit soort gedrag is het plunderingssysteem van de game. Als je een vijand doodt, zie je die vijand meestal in een gelige gloed. Dat betekent dat ze dingen voor je hebben om mee te nemen, meestal een of twee goudstukken, maar soms vind je items die in een leuk recept of drankje passen, en zelfs (zelden) hoogwaardige wapens of harnassen. Als iemand een of twee slagen maakt op een vijand, hebben ze een kans om het lichaam te plunderen. Dat laat iedereen delen in de buit, of ze nu deel uitmaken van een coöperatief gezelschap van avonturiers of niet.
We zitten hier allemaal samen in, lijkt het spel te zeggen, dus je kunt elkaar net zo goed op weg helpen.
En wat een divers gezelschap zijn we hier, met drie facties om uit te kiezen bij het maken van een personage. Elke factie bevat drie verschillende rassen, met Bretons, Redguard en Orsimer (orcs) in de Daggerfall Covenant-factie; Nord, Dunmer (donkere elven) en Argonian (hagedissenvolk) in het Ebonheart Pact; en Altmer (hoge elven), Bosmer (houtelfen) en Kajiit (kattenmensen) in de Aldmeri Dominion.
Deze facties spelen een relatief kleine rol in de eerste uren van Elder Scrolls Online; de enige impact die ze hebben, is dat je je alleen kunt groeperen met de twee andere rassen in je factie. Oorlogen en allerlei leuke dingen worden beloofd naarmate het spel vordert.
Er zijn tal van helden in deze wereld, een artefact van het op verhalen gebaseerde zoektochtsysteem. Je luistert naar je zoektocht-gever, gokt op de plek waar ze over spraken en eindigt met het doden van vijanden, het vernietigen van mysterieuze kristallen, het trekken aan hendels of al het bovenstaande. Als je andere MMO's hebt gespeeld, zul je je op je gemak voelen met de vier of vijf of tien andere spelerspersonages die in de buurt van de quest-gevers staan; het is gewoon de aard van het speltype. We weten allemaal dat wij de held zijn die ertoe doet. Of maakt niet uit, zoals het geval kan zijn.
Dus neem de tijd, als je besluit om in deze krioelende MMO-wereld te springen, om de mensen om je heen te leren kennen. De kans is groot dat ze iets hebben dat je nodig hebt.
Persoonlijk kijk ik uit naar de activiteiten op een hoger niveau, zoals: actie-evenementen voor vier en twaalf personen waaraan je kunt deelnemen en vecht tegen ongelooflijk sterke monsters en gevaren voor het milieu.
Als er niets anders is, kan ik het misschien goed vinden met de koningin. Ik hoor dat ze een held nodig heeft.
Lees de conclusie van onze blik op Elder Scrolls Online morgen.