Toen Steve Jobs in 2011 stierf, vroegen experts zich af hoe het bedrijf zonder hem geweldige producten zou blijven maken.
De vraag wordt gedeeltelijk beantwoord door het nieuwe boek van programmeur Ken Kocienda, Creatieve selectie, dat beschrijft hoe hij 15 jaar bij Apple werkte en hielp bij het ontwikkelen van de originele iPhone, iPad en Safari-webbrowser.
Het boek van Kocienda is een opmerkelijk insiderverhaal dat laat zien hoe Apple de software maakt waar het terecht beroemd om is.
Dit bericht bevat gelieerde links. Cult van Mac kan een commissie verdienen wanneer u onze links gebruikt om artikelen te kopen.
Creatieve selectie boek recensie
De techniek van Apple voor het maken van software is in wezen een proces van vallen en opstaan - en constante feedback.
De kern is het geven van demonstraties - of 'demo's' - van waar de programmeurs aan werken aan elkaar en hun managers.
Het werkt zo. Wanneer een programmeur een idee krijgt, maakt hij of zij er een snelle demo van. De demo hoeft niet gepolijst of compleet te zijn. Inderdaad, het is meestal naar beneden en vies. Het belangrijkste is om het idee concreet te maken.
Daarna demonstreren ze het, meestal aan een collega. Deze eerste demo verzamelt feedback, goede en slechte, die vervolgens in het werk wordt verwerkt en leidt tot een andere, betere demo. Die demo wordt dan bekritiseerd en zo gaat het maar door. Het werk doorloopt een reeks demo's helemaal omhoog in de hiërarchie van het bedrijf, van collega's tot managers en uiteindelijk helemaal tot aan de top. In het verleden betekende dit een demo voor Jobs zelf.
Het proces is darwiniaans - de beste ideeën worden "geselecteerd" en overleven tot de volgende demo. En het is creatief. Vandaar de naam van het boek: Creatieve selectie.
Het is eigenlijk allemaal vrij eenvoudig. Er is geen magie, geen mysterieuze tech voodoo. Jobs bouwde een angstaanjagende reputatie op als technologieziener; iemand die op magische wijze de toekomst kon zien. Maar Kocienda laat overtuigend zien dat het dit proces van het bouwen en verfijnen van demo's was dat leidde tot doorbraken zoals de iPhone.
Ken Kocienda: Van Safari naar iPad
Kocienda's boek begint met - wat nog meer? — een demo voor Jobs. Vervolgens wordt het ontwikkelingsproces van Apple's eerste webbrowser, Safari, beschreven.
Maar hij wijdt het grootste deel van zijn boek aan het maken van een toetsenbord voor de originele iPhone.
Het toetsenbord van de iPhone klinkt niet erg, maar zoals Kocienda uitlegt, was dit de primaire manier van interactie met het apparaat. Het goed doen stond centraal in het succes van de iPhone. Als het toetsenbord kapot was geweest, had het de iPhone kunnen laten zinken, zoals: slechte handschriftherkenning zonk de Newton ervoor.
Het was veel werk; inspanning van meer dan een jaar. Multi-touchscreens waren destijds helemaal nieuw en het scherm voor de originele iPhone was vrij klein. De vroege pogingen van het team om een QWERTY-toetsenbord op het prille apparaat te plaatsen, waren een ramp. Niemand had dit eerder gedaan. Dus het team ging terug naar af en probeerde alles. Dit leidde uiteindelijk terug naar een QWERTY-toetsenbord, maar wel eentje die onder de oppervlakte verrassend complex is.
Kocienda legt het allemaal mooi uit in een logisch verhaal dat laat zien dat er geen "magie" achter Apple's productontwikkelingsproces, slechts een lange mars van ideeën uitproberen en concreet maken in daadwerkelijke demo's van werkbare software. Het is een proces van voortdurend herhalen, verfijnen en verbeteren van Apple-software.
Demo voor Steve Jobs
Foto: St. Martin's Press
Er zijn veel fascinerende details - inclusief hoe het was om persoonlijk te demonstreren aan Steve Jobs (zenuwverwekkend) - en de vreemde oog- en hoofdbewegingen die Jobs maakte bij het onderzoeken van nieuwe software.
Het boek kan een beetje omslachtig zijn en sommige lezers vinden het misschien traag. Maar persoonlijk vond ik dat het gedetailleerde, stapsgewijze verhaal echt inzicht gaf in hoe Apple dingen doet. Het deed me denken aan Naar Pixar en verder, een ander insider-account van voormalig Pixar Chief Financial Officer Lawrence Levy. Dat boek vertelde het verhaal van het bouwen van Pixar met Jobs en het naar de beurs brengen van het bedrijf. (Zien mijn recensie van het boek en een interessante podcast-interview met Levy.)
De les uit beide boeken is dat er bij Apple geen gekke magie is: ideeën borrelen overal op. Ze zijn een tegengif voor de Grote Man Theorie van Apple - dat Jobs grotendeels verantwoordelijk was voor het bedenken van de iPhone, de iPad en al het andere. Hij had natuurlijk een hand, maar meer als redacteur en als creatieve kracht die het team vooruit stuwde. De meeste ideeën kwamen van het team, de basis.
De prototypes van Jony Ive
Ik moest ook denken aan het prototypingproces dat werd gebruikt door het Industrial Design-team van Apple, onder leiding van Jony Ive. Als mijn eigen boek over Ive gedetailleerd, begint het ID-team met schetsen, die worden omgezet in 3D-modellen. De 3D-modellen stimuleren het creatieve proces en maken ideeën concreet. Net als de programmeurs verfijnt het team van industriële ontwerpers van Apple voortdurend de prototypes - een ander proces van creatieve selectie.
Conclusie
Kocienda's Creatieve selectie is het zeldzame boek dat een echt insider-account van Apple biedt en je vertelt hoe het is om in de loopgraven te werken en hoe Apple de dingen echt doet.
Kopen van:Amazone
Opmerking: Deze week publiceren we een podcast-interview met Kocienda en een blogpost met alle dingen die we uit zijn boek leren.
