U2 naar het podium slepen om het grote iPhone 6-evenement van Apple te beëindigen, was meer dan een teleurstellende ontknoping van een verder solide stukje marketingtheater: het was een stilzwijgende bekentenis dat de muziekindustrie naar zijn laatste adem snakte.
Tijdens zijn eigenaardige geklets op het podium met Bono, noemde Apple-CEO Tim Cook de iTunes-exclusieve release van het nieuwe album van U2, Liederen van onschuld, "de grootste albumrelease aller tijden." Hij kraaide ook dat het gratis dumpen van het record op de half miljard gebruikers van iTunes muziekgeschiedenis zou schrijven.
Dat deed het, maar om de verkeerde redenen.
Door het album weg te geven, slaat Apple opnieuw een metafysische spijker in de doodskist van de muziekverkoop. Verkoop van digitale muziek vorig jaar afgewezen voor het eerst sinds de komst van iTunes, die tien jaar geleden de ondergang van de compact disc bespoedigde.
In het licht van de concurrentie van streamingdiensten zoals Spotify, Pandora en Beats Music, eigendom van Apple, is er gewoon geen dwingende reden om te bezitten muziek meer, afgezien van het ophalen van een cd wanneer je favoriete indieband door de stad rolt, zodat je een handtekening kunt krijgen (en ze kunnen wat benzine krijgen geld).
Veel mensen - vooral digitale hamsteraars - zullen ongetwijfeld hun gratis exemplaren van het nieuwe U2-album bemachtigen tijdens het exclusieve iTunes-venster, maar hoeveel zullen de bestanden die ze downloaden daadwerkelijk afspelen? Als je internet hebt, waarom zou je ze dan nodig hebben om je smartphone of je Apple Watch te verstoppen?
Begrijp me niet verkeerd: muziek is niet dood. Niemand zal mensen ooit stoppen (of olifanten, wat dat betreft) van het maken van muziek.
Maar platen verkopen of zelfs downloads? Dat is eigenlijk verleden tijd. Bono's haveloze rocksteract, ooit in staat om een stadion vol U2-fans te betreden, zag er oud en triest uit in de context van een technologiebedrijf dat zijn nieuwste, beste product onthulde. Alle desoriënterende wervelende lichten konden geen kaarsje vasthouden aan de echte ster van de show: de Apple Watch.
Cook vatte het geheel op als een bevestiging van Apples toewijding aan muziek en creativiteit, maar het optreden voelde meer als een overblijfsel van het ouderwetse netwerk van de platenindustrie - een gunst voor een paar oude vrienden die beter hebben gezien dagen.
Sommigen vragen zich af of Apple zijn innovatieve touch heeft verloren; anderen vragen zich af of Cook de geniale inslag heeft die Steve Jobs zo moeilijk maakte om te volgen. Beats kopen en muziekgrootheden zoals Jimmy Iovine en Dr. Dre toevoegen aan het Apple-personeel was misschien een slimme manier om Cupertino's muzikale inspanningen nieuw leven in te blazen.
Maar oude Ierse rockers uitdraven nadat je de wereld hebt versteld doen staan met de eerste glimp van de glorieuze Apple Watch? Dat is niet anders denken. Dat is jammer voor een band die zijn scherpte heeft verloren, en een ongelukkige zwerver voor een bedrijf dat zelden als toondoof wordt gezien.
