[avocado-galerij-id's =”276736,276767,276759,276761,276762,276760,276763,276766,276765,277295″]
Toen ik een miljoen jaar geleden aan mijn schoolkrant werkte, had mijn maat Bruno Leicas. Dit maakte hem de coolste persoon van de hele wereld.
De camera's waren klein en hadden de soepelst werkende lenzen die ik ooit had aangeraakt. Ze waren een staaltje van Duitse techniek. Voor mij was het liefde op het eerste gezicht. Ik weet niet waarom, maar ik kon niet stoppen met verlangen naar een van die kleine zwarte dozen.
Ik begon meteen aan mijn zoektocht om er een te krijgen. Ik moest een Leica hebben. En omdat dit halverwege de jaren 80 was, wilde ik absoluut een M6, die in 1984 werd geïntroduceerd. Verdorie, het was geavanceerd. Er zat een meter in. De eerste echte meter in een Leica, als je de veel verguisde M5.
Het blijkt dat al mijn favoriete fotografen de Leica gebruikten. Henri Cartier-Bresson droeg zijn hele carrière een Leica en gebruikte hem om de foto's in het baanbrekende fotoboek te maken
Het beslissende moment,. Robert Frank schoot zijn project De Amerikanen, het enige fotoboek dat iedereen die van documentaire fotografie houdt, zou moeten bezitten, met een Leica. En de lijst gaat maar door: Marc Riboud, Eli Reed, Alex Webb, David Alan Harvey.Ik moest toen genoegen nemen met een M4-2, maar ik ben altijd blijven verlangen naar een M6. Net toen de digitale revolutie op volle toeren begon te draaien, namen de prijzen op Leica's filmcamera's een een lichte dip en ik pakte een geheel zwarte M6, plakte wat plakband over alle logo's en keek nooit rug.
De M6 en ik gingen elke dag de straat op. Het was nooit een gemakkelijke camera om te gebruiken - het vereist oefening en gerichte aandacht - maar als alles samenkomt in één frame, is er niets dat erop lijkt.
In tegenstelling tot een spiegelreflexcamera met één lens, waar wat je ziet is wat je krijgt, dwingt de afstandsmeter van de Leica je om het onbekende te omarmen. Omdat het geen spiegel gebruikt zoals een traditionele SLR of DSLR, kan de lens dichter bij het filmvlak zitten, het creëren van wat Leica-liefhebbers beweren, met een zekere mate van nauwkeurigheid, zijn de mooiste foto's in de wereld. Google maar eens op de termen 'bokeh' en 'Leica'. De resultaten zouden je in een geweldig camera-geek konijnenhol moeten laten tuimelen.
Misschien zijn het de geweldige lenzen, misschien ook wel reis over bestemming of misschien is het gewoon mijn sentimentele zelf dat me parten speelt, maar geen enkele andere camera heeft ooit mijn ziel zo gevangen als de Leica M6.
Machine Crush Monday is de wekelijkse riff van Cult of Mac op #MCM.
