Sinds kort gebruik ik mijn oude Mac meer en meer, zelfs gedacht dat ik er al lang de voorkeur aan gaf een iPad te gebruiken voor zowel werk (schrijven) als spelen (muziek maken en alle andere domme dingen die je op een computer doet als je gek bent).
En het heeft me aan het denken gezet. Waarom geef ik de voorkeur aan de Mac voor sommige taken? En ik bedoel, sterk de voorkeur. Ik ben zo gewend aan het gebruik van zowel iOS als macOS dat het geen kwestie van vertrouwdheid is. Het is ook niet zo dat ik de Mac-manier van dingen in de iPad probeer te persen, en vice versa - een veelvoorkomend probleem voor nieuwe overstappers.
Nee, mijn voorkeur komt neer op twee kleine maar fundamentele verschillen tussen de iPad en de Mac. Deze twee functies zijn aanwezig op de Mac en zullen waarschijnlijk nooit de iPad bereiken. Wat zijn ze?
Klembord en desktop-FTW
Ik laat je niet langer hangen. Deze functies zijn eenvoudig: de geschiedenis van het bureaublad en het klembord. De eerste is duidelijk ingebouwd in de Mac en de laatste is eenvoudig toe te voegen door een app te installeren. ik stel voor
de uitstekende LaunchBar voor deze.Het Mac-bureaublad
Het bureaublad van de Mac is vaak het mikpunt van grappen waarbij mensen betrokken zijn die alles erop dumpen, waardoor het onmogelijk is om iets te vinden. Maar het is ook een van de beste dingen die de Mac naar computers heeft gebracht. De desktop is een perfecte metafoor voor een echte desktop. Het is de plek waar je dingen opslaat waar je aan werkt of waar je vaak toegang toe moet hebben.
Als u veel bestanden of afbeeldingen of wat dan ook verwerkt, slaat u alles gewoon op het bureaublad op en ruimt u het later op. Schermafbeeldingen worden standaard op het bureaublad opgeslagen. Je kunt alles slepen, elk venster in elke app vormen en het op het bureaublad neerzetten. Als u een foto van de Foto's-app naar het bureaublad sleept, wordt er een kopie gemaakt.
De iPad heeft niet zo'n plek om dingen te laten vallen. Plank-apps kunnen helpen, maar zullen nooit zo handig zijn als een altijd beschikbare ruimte onder uw apps. Stel je dan eens voor dat het startscherm van de iPad opnieuw werd ontworpen als een desktop. Slepen en neerzetten zou plotseling een stuk eenvoudiger worden, maar misschien maakt het iOS-paradigma, waarbij bestanden bestaan in de app die ze heeft gemaakt, een minder bruikbare propositie.
Toch lijdt het geen twijfel dat de desktop een geweldig gemak is en een productiviteitsverbeteraar, als dat je ding is.
Klembordgeschiedenis
De eerste keer dat u klembordgeschiedenis gebruikt, zult u zich afvragen hoe u het zonder hebt gedaan. De geschiedenis van het klembord onthoudt eenvoudig alles wat u naar het systeemplakbord kopieert. Dat wil zeggen, elke keer dat u een kopieeropdracht gebruikt, in een app, wordt deze aan een lijst toegevoegd. Elke keer dat je op ⌘C of ⌘X drukt, wordt het gekopieerd naar de geschiedenis van het klembord.
Foto: Cult of Mac
Dit betekent dat u meerdere items in één app kunt kopiëren en ze vervolgens in een andere app kunt plakken. Maar dat is niet de echte kracht van de opstelling. Hoe vaak heb je bijvoorbeeld een wachtwoord op het klembord van je iPad gehad, maar dan moet je een URL kopiëren voordat je dat wachtwoord kunt gebruiken. Zodra u de URL kopieert, is het wachtwoord verdwenen.
Of wat dacht je van het bewaren van een aantal veelgebruikte fragmenten in de geschiedenis van het klembord? Misschien moet u vandaag hetzelfde in al uw documenten blijven plakken. Met een klembordmanager kijk je gewoon naar je geschiedenis om deze te vinden en plak je deze. Gewoonlijk kan een app voor klembordbeheer een paneel openen met de geschiedenis van het klembord, gewoon met behulp van een sneltoets.
Moeilijk op te geven
Als je eenmaal gewend bent om het te gebruiken, is een klembordgeschiedenis / manager-app essentieel. Je kunt gewoon alles kopiëren, in elke volgorde, en het openen wanneer je maar wilt. Ironisch genoeg zouden de iPad en iPhone nog meer baat hebben bij zo'n functie, omdat je vaak tegelijkertijd opgesloten zit in de app. Op de Mac, waar je tegelijkertijd toegang hebt tot veel app-vensters, kunnen andere opties net zo goed werken.
Het sandbox-karakter van iOS betekent dat een klembordmanager van derden onwaarschijnlijk is. Er zijn klembord-apps, maar deze kunnen niet op de achtergrond werken en kunnen daarom het klembord niet automatisch pakken. Plank-apps zoals Yoink kan helpen, maar het is niet hetzelfde.
De geschiedenis van het klembord maakt het gebruik van de Mac zoveel sneller dan de iPad, en het is een van de redenen waarom ik steeds terugkom naar de Mac.
