Mijn eerste indruk bij het zien van iOS 7 op mijn iPhone was: Wat is dit, een My Little Pony-thema?
Maar na het onderzoeken, analyseren, deconstrueren en leven met de nieuwe versie, ben ik klaar om iOS 7 tot een ondubbelzinnig meesterwerk te verklaren, echt een geniaal idee.
Dat klinkt misschien raar om te zeggen over een fruitig, copycat-platform dat constant crasht. Maar het is waar, en ik zal je vertellen waarom.
iOS 7 is compatibel met iPhone-hardware - eindelijk!
Ongeveer een jaar geleden heb ik sloeg Apple's omarming van skeuomorf ontwerp als inconsistent, cheesy, lelijk en, het ergste van alles, niet synchroon met Apple's zeer sterke gevoeligheid voor hardware-ontwerp.
Maar het was niet alleen skeuomorfe gekheid. Het algehele ontwerp van de iOS-interface was bezaaid met laagwaardige smakeloosheid die in schril contrast stond met het verbluffend mooie, minimalistische, functionele en schone hardware-ontwerp van de iPhone.
In het bijzonder neigde het interface-ontwerp naar willekeur. Waarom informatie in dialoogvensters samenvoegen in vakken met afgeronde hoeken? Waarom decoratieve starbursts en glans en andere dingen op de pictogrammen zetten. De oude interface had veel willekeur en de nieuwe heeft heel weinig.
iOS 7 contrasteert op een goede manier met iPhone-hardware
Het nieuwe besturingssysteem is niet alleen esthetisch compatibel, maar contrasteert ook qua kleur. De hardware is: minimale kleur (zwart of wit en overal metaal). De software is: maximale kleur. Het algehele effect van dit contrast is opvallend en aantrekkelijk.
Het ontwerp van iOS 7 tilt de reactie van de interface naar een heel nieuw niveau
Dit is waar Apple echt goed in is: mobiele hardware aantrekkelijk laten reageren op aanraking. Bijna elke gebruikersinteractie met iOS 7 veroorzaakt een onmiddellijke en soepele reactie van de interface, en een krachtige reactie die logisch is in plaats van een goedkope gimmick te zijn.
Tik op een pictogram en er is een perfecte zoomovergang waarbij het pictogram het venster op volledig scherm wordt. Sluit het venster en het zoomt weer in op een pictogram. Wanneer je op een mappictogram tikt en vervolgens op een app-pictogram, voelt het heel goed, omdat je eerst inzoomt op het microscopische en vervolgens op het atomaire.
Wanneer u op de nu ronde lege telefoonknoppen tikt, worden ze onmiddellijk gevuld met grijs, dat vervolgens snel weer vervaagt naar hun oorspronkelijke lege of witte staat. Het is psychologisch bevredigend om ze onder druk te zetten vanwege de visuele feedback.
De rekenmachineknoppen reageren met dezelfde timing voor verandering en vervolgens terugfaden als de telefoonknoppen, maar met een andere animatie. Een dikke zwarte lijn omringt elke cijfertoets onmiddellijk wanneer u erop drukt, en wordt dan snel dun voordat hij terugkeert naar zijn oorspronkelijke superdunne staat. Het psychologische effect is dat de knop fysiek wordt ingedrukt.
Als u tweemaal op de fysieke startknop drukt, verschijnt een nieuw ontworpen multitasking-balk waar u door actieve applicaties kunt vegen. Dit is de functie die volgens critici Apple heeft gestolen van de Palm Pre, en deze beschuldiging is in wezen waar. Apple heeft echter enkele coole verbeteringen aangebracht in de interface van Palm.
Wanneer je in een applicatie op volledig scherm bent en dubbelklikt op de startknop om naar de multitasking-weergave te gaan, zoomde de Palm uit met de "kaart" die je in het midden gebruikte. iOS7 zoomt daarentegen uit, maar raadt en zoomt in op de volgende "kaart". Het is meestal erg goed in raden.
Het andere leuke is dat het pictogram van elke actieve app onder het scherm verschijnt. Hoewel de kaarten de volledige kaart van één app in het midden en de helft van het scherm van elke kaart links en rechts tonen, worden de pictogrammen volledig weergegeven. Dat betekent dat wanneer u naar de volgende kaart veegt, het pictogram in een normaal tempo beweegt, maar de kaarten veel sneller. Dit heeft eigenlijk een functioneel voordeel: door over de kaarten te vegen, wordt de reeks apps langzaam verplaatst. Het vegen over de pictogrammen beweegt is snel. Met andere woorden, het heeft vegen met twee snelheden en u kiest de snelheid waarmee u veegt.
De Game Center-categorieën worden weergegeven door rare zwevende bubbels. Als u op een bubbel tikt, zal de geselecteerde bubbel onmiddellijk terugdeinzen, waarna alle bubbels krimpen en van de randen van het scherm vliegen, waardoor u in de geselecteerde categorie blijft.
Als je in de fotoweergave bent, zie je natuurlijk wat de camera ziet. Wanneer je op de startknop tikt, wordt het camerabeeld super wazig, heel snel voordat de app verkleint tot zijn pictogram.
Dit zijn slechts enkele kleine voorbeelden. Wat belangrijk is, is dat Apple het beste aspect van de iOS-interface - de reactieve fysica - naar een geheel nieuw, opwindend niveau heeft getild.
iOS 7 brengt Apple terug naar zijn ontwerproots
Nadat Steve Wozniak de personal computer had uitgevonden met de Apple II, de volgende gigant van Apple bijdrage op het gebied van gebruikersinterfaceontwerp was het plaatsen van een sterke grafische ontwerpafdruk op het platform. Steve Jobs zei altijd dat een college kaligrafie hem inspireerde om bijvoorbeeld prachtige lettertypen toe te voegen aan de originele Mac.
iOS 7 is schokkend goed geworteld in een gevoeligheid voor print-grafisch ontwerp. Het gebruikt een lettertype genaamd Helvetica Neue UltraLight. Het is het soort gezicht dat je zou zien in een glossy tijdschrift, niet onder pictogrammen. Het is ook een lettertype dat onmogelijk te gebruiken zou zijn op een sub-Retina-display.
In feite is het hele ontwerp een puur schepsel van pixeldichtheid van Retina-kwaliteit. Apple gebruikt een aantal ongelooflijk dunne lijnen, kleine pictogrammen en verfijnde structuren en vormen.
iOS 7 heeft wereldwijde aantrekkingskracht
Vroege accounts van iOS 7 waren gefixeerd op de felle kleuren, die nog meer opvielen door het gebruik van semi-transparante schermen door Apple. Wanneer je vanaf de onderkant omhoog veegt om bijvoorbeeld een nieuw bedieningspaneel voor veelgebruikte bedieningselementen te onthullen, verschijnen de kleuren van de pictogrammen achter het scherm in een wazige pastelwaas. Het paars-roze van het iTunes Store-pictogram, het blauw-cyaan van het App Store-pictogram en andere overdreven heldere pictogrammen worden een wazig scherm vol paasei-kleuren.
Hier is het ding: de aantrekkingskracht van het ene type kleurbehandeling boven het andere is cultureel bepaald. De superheldere iOS 7-kleuren van Apple hebben de neiging om Europeanen en Amerikanen te choqueren, die de voorkeur geven aan steeds donkere, sombere, post-apocolyptische kleurenschema's. (Kijk maar naar het nieuwe pak van Superman!) Maar superheldere kleuren zoals die in iOS 7 zijn eeuwige favorieten in Azië, inclusief China en India, en ook in een groot deel van Latijns-Amerika.
Kortom, het kleurenschema van Apple kan vermoeide noordelijke en westerse stedelijke geeks verbazen en teleurstellen. Maar deze kleuren zullen een internationale publiekstrekker zijn.
iOS 7 de-commoditiseert de mobiele gebruikersinterface
Sinds Apple de iPhone in 2007 lanceerde, is de algemene look en feel van smartphone-interfaces een beetje standaard geworden. De nieuwe iOS 7 scheidt Apple een beetje meer van het peloton met een super anders ogende interface. Als dit al een tijdje op de markt is, kun je van een afstand of in een oogwenk zien of een telefoon een iPhone is of niet. (Dit is waar ondanks het feit dat Apple besloot de Android-geanimeerde wallpaper-look te kopiëren.)
Ongeacht of je de gebruikersinterface van iOS 7 leuk of niet leuk vindt, leuk vindt of haat, het algehele ontwerp is een meesterwerk van stijl, functie en marktdifferentiatie. Het is geweldig voor Apple en geweldig voor gebruikers. De toekomst voor de mobiele interface van Apple ziet er inderdaad erg rooskleurig uit.