Het epos van Apple Apple Park-campus is min of meer compleet en wordt gevierd in een geweldig nieuw Bedrade coververhaal, geschreven door een van de beste Apple-journalisten die er zijn.
In het artikel, Steven Levy - die sinds de jaren tachtig de inside scoop over Apple heeft en twee geweldige boeken heeft geschreven (Het perfecte ding en Waanzinnig geweldig) over het bedrijf - maakt een geweldig argument dat Apple Park niets minder is dan het eindproduct van Steve Jobs zelf.
Dit is waarom:
Zoals bekend was Steve's pleidooi aan de gemeenteraad van Cupertino om Apple Park te bouwen zijn laatste publieke optreden. Ondanks het overlijden jaren voordat iemand de grond raakte op het nieuwe hoofdkantoor, was Jobs echter nauw betrokken bij het ontwerp - dat teruggaat tot 2009.
Dit omvatte het bedenken van een ontwerp dat een geïdealiseerd Californië van de jeugd van Jobs weerspiegelde, een lay-out die zou maken toevallige ontmoetingen mogelijk, en zelfs het persoonlijk vinden van de juiste boomexpert voor de tuin. Op een gegeven moment stond Jobs er blijkbaar op dat het ontwerp waar de architecten aan werkten werd geschrapt nadat de zoon van Jobs erop wees dat het eruitzag als mannelijke anatomie vanuit de lucht.
Een interessante observatie is dat het 100.000 vierkante meter grote fitness- en wellnesscentrum verontruste steen bevat "om het eruit te laten zien als de steen in het favoriete hotel van Jobs in Yosemite."
Op een bepaald punt in het artikel merkt een van de ontwerpers op dat Steve:
"wist precies welk hout hij wilde, maar niet alleen 'ik hou van eiken' of 'ik hou van esdoorn'. Hij wist dat het in kwarten moest worden gesneden. Het moest in de winter worden gesneden, idealiter in januari, om het minste sap en suikergehalte te hebben. We zaten daar allemaal, architecten met grijs haar, en zeiden: 'Holy shit!'”
Jobs kwam ook op het idee om sprinklerkoppen in de trappenhuizen te hebben, om bij brand een dichte nevel te produceren. Hij was blijkbaar "geïnspireerd door de manier waarop brandtrappen werken op jachten", die hij een tijdje doorbracht veel tijd aan onderzoek tegen het einde van zijn leven.
Uiteindelijk beweert Levy dat:
"Het is waarschijnlijk juister om te zeggen dat Apple Park de architecturale avatar is van de man die het voor ogen had, dezelfde man die werknemers ertoe aanzette om die kenmerkende producten te produceren. Bij gebrek aan zijn nauwkeurigheid en duidelijkheid, liet hij een hoofdkwartier achter dat zowel zijn autobiografie als zijn waarden belichaamt. De uitdrukking die steeds weer naar voren komt in gesprekken met belangrijke Apple-figuren is "Steve's geschenk". Achter dat concept schuilt het idee dat in de laatste maanden van zijn leven heeft Jobs veel energie gestoken in het creëren van een werkplek waar de werknemers van Apple misschien de komende tijd profijt van zullen hebben eeuw. "Dit was een beslissing van honderd jaar", zegt Cook. "En Steve bracht de laatste paar jaar van zijn leven hier door op momenten dat hij zich duidelijk erg slecht voelde."
Interessant is dat Apple ervoor terugdeinsde om de campus de Steve Jobs-campus te noemen, met: Cook vertelde eerder aan een interviewer dat "Steve zijn mening daarover heel duidelijk maakte." De naam van Jobs zal in plaats daarvan worden herdacht in de naamgeving van het theater voor toekomstige productonthullingen.
Je kunt (en moet) de rest van het briljante artikel van Steve Levy bekijken hier.
