Een nieuw onderzoek naar de verbeterde A12Z Bionic-chip van Apple in de iPad Pro 2020 onthult dat deze exact dezelfde GPU heeft als de A12X Bionic voor 2018 iPad Pro-eenheden. Het enige grote verschil is dat er nu een extra achtste core is ingeschakeld, waardoor deze iets sneller is.
Veel fans bekritiseren Apple nu voor wat op het eerste gezicht opzettelijke beperking lijkt. Er wordt aangenomen dat Cupertino functies in zijn nieuwste chips uitschakelt, alleen om ze later in te schakelen en als verbeterd op de markt te brengen, ook al zijn ze van binnen in wezen hetzelfde.
Zou het kunnen dat dit een regeling is om snel en gemakkelijk geld te verdienen? Eigenlijk niet. Dit is de standaardpraktijk in de halfgeleiderindustrie. Anderen zoals Intel en Nvidia gebruiken precies dezelfde aanpak - en daar is een heel goede reden voor.
Dit is de echte reden waarom een A12Z slechts een A12X is met ontgrendeld potentieel.
Apple heeft enorm veel lof gekregen voor zijn A-serie chips sinds de allereerste - de A4 - debuteerde in de iPhone 4 in 2010. Al bijna tien jaar presteren die chips beter dan rivalen zoals Snapdragon, en geven ze zelfs notebookprocessors een run voor hun geld.
Dat is ondanks het feit dat de chips van Apple doorgaans met lagere kloksnelheden werken en met minder kernen dan hun concurrenten. De chipontwerpers van het bedrijf beheersen de kunst om ongelooflijk efficiënte CPU's en GPU's te bouwen en elk beetje kracht eruit te persen.
De geweldige chips uit de A-serie van Apple
Zo kan de A12X Bionic uit 2018 niet alleen met gemak andere tabletchips overtreffen, maar ook veel notebooks. En we hebben het hier niet alleen over goedkope Windows-laptops met budget-CPU's; de A12X maakt de iPad Pro sneller dan sommige MacBook Pro-modellen.
Het blijkt echter dat het nog sneller had kunnen zijn - althans in termen van grafische verwerking. Bij het graven in de A12Z Bionic, Notebookcontrole ontdekte dat de nieuwste chip van Apple van binnen eigenlijk identiek is aan zijn voorganger. De interne samenstelling is niet veranderd.
In plaats van een nieuwe chip te ontwerpen, heeft Apple eenvoudig een achtste GPU-kern ingeschakeld die er al was, maar eerder was uitgeschakeld. In eerste instantie lijkt dit louche, alsof Apple de A12X opzettelijk heeft gesmoord met een plan om later zijn volledige potentieel te ontsluiten voor een gemakkelijke, goedkope upgrade.
In werkelijkheid is dat vrijwel zeker niet het geval.
Chipproductie is moeilijk
Wat u misschien niet weet, is dat het productieproces van de chipset ongelooflijk moeilijk is. Het vereist talloze verschillende stappen, en zelfs als die perfect worden uitgevoerd, is de kans dat er iets misgaat - en dat sommige chips defect raken - verrassend groot.
Dit geldt zelfs voor de meest ervaren chipfabrikanten. Bijvoorbeeld een rapport van april 2019 van: Bits en chips onthulde dat AMD, een van de grootste namen in het bedrijf, op dat moment rendementspercentages van ongeveer 70% zag voor zijn 7-nanometer Zen 2 CPU's.
Met andere woorden, voor elke 100 Zen 2-processors die AMD heeft gefabriceerd, waren er slechts 70 bruikbaar. Dat is een behoorlijk fatsoenlijke prijs (geloof het of niet) voor wat een jaar geleden een gloednieuwe architectuur voor AMD was. Opbrengstpercentages voor meer geavanceerde chips kunnen aanzienlijk lager zijn dan dat.
Met Intel's high-end Xeon CPU's met 28 processorkernen, bijvoorbeeld, wordt aangenomen dat de opbrengst minder dan 40% is. Dat is een van de redenen waarom degenen die perfect blijken te zijn zo duur zijn. Het gerucht gaat dat de opbrengstpercentages voor meer gebruikelijke Intel-CPU's rond de 60% liggen.
Niet alle slechte chips zijn slecht
De "slechte" chips die niet goed uitkomen, gaan niet altijd meteen de prullenbak in. Waar mogelijk zullen fabrikanten die chips op een verstandige manier hergebruiken en ze op de markt brengen als meer betaalbare producten met verschillende branding. Dit is gebruikelijk voor zowel CPU's als GPU's.
Als je vandaag uitgaat en een Nvidia RTX 2060 KO grafische kaart koopt, die te koop is voor ongeveer $ 329, je krijgt waarschijnlijk een RTX 2080, die voor ongeveer $ 699 wordt verkocht, bleek niet helemaal goed te zijn. Het is nog steeds perfect bruikbaar, het is gewoon niet zo stevig als het was ontworpen.
Wanneer je een computer koopt die wordt aangedreven door een dual-core Intel Core i3-processor, krijg je een chip die oorspronkelijk bedoeld was als een quad-core Core i5. Het voldeed niet aan de specificaties van Intel, maar in plaats van te worden gesloopt, werden twee van de kernen uitgeschakeld en kreeg het een nieuwe bestemming.
Het proces van herbestemming en hercategorisering van chips staat in de industrie bekend als "opnieuw weggooien.” En het is waarschijnlijk wat er in 2019 gebeurde met de briljante A12X Bionic-chipset van Apple … maar niet helemaal.
A12X tegen A12Z
Er zullen enkele verschillen zijn tussen de manier waarop Apple en anderen hun chips ontwerpen. In tegenstelling tot AMD, Intel en Nvidia biedt Apple geen grote verscheidenheid aan verschillende chips tegen verschillende prijspunten. Er zijn er meestal maar twee per jaar: één voor iPhone, één voor iPad.
Het is dus verstandig om aan te nemen dat Apple, in plaats van chips die niet aan de specificaties voldoen, opnieuw te gebruiken, zijn eigen chips ontwerpt met ruimte voor fouten, zodat een groter aantal ervan kan worden gebruikt. Het is mogelijk dat de A12X altijd bedoeld was om een zeven-core GPU te hebben, maar er werd een extra kern toegevoegd in de wetenschap dat niet alles perfect zou uitpakken.
Waarom was Apple dan in staat om die achtste GPU-kern voor de A12Z in zijn nieuwste iPad Pro in te schakelen? Welnu, na verloop van tijd verbeteren productieprocessen en treden er minder fouten op. De knikken worden gladgestreken en de opbrengst stijgt. Het lijkt erop dat Apple op dat punt is gekomen met de A12Z.
Het is nu dus kosteneffectief (terwijl het niet eerder was) om het volledige potentieel van de A12Z op de markt te brengen en deze chips volledig ontgrendeld te verzenden.
Waarom heeft Apple dit niet eerder gedaan?
Het verrassende van dit alles is niet dat de A12Z in wezen een ontgrendelde A12X is. Het is dat dit de eerste keer is - voor zover we weten, tenminste - dat Apple deze aanpak heeft gevolgd met een van zijn A-serie chipsets, ook al is het zo'n gangbare praktijk.
Er wordt aangenomen dat de chipproductiepartner van Apple, Taiwan Semiconductor Manufacturing Company, indrukwekkende rendementen kan leveren. Geruchten beweren dat die voor de komende A14, die dit jaar zou moeten debuteren in de iPhone-line-up, zijn meer dan 80%.
Het kan zijn dat Apple in het verleden gewoon geen behoefte heeft aan deze aanpak, maar het zou ons zeker niet verbazen als het in de toekomst opnieuw wordt gebruikt. Het betekent niet dat Apple ons oplicht met gesmoorde CPU's, alleen maar om ze twee keer aan ons te kunnen verkopen.
