Apple productrecensies en aanbevelingen

Mac-gebruikers lijken verdeeld over de vraag of het Dashboard van Mac OS X het beste ooit is of een licht irritant onderdeel dat per ongeluk wordt geopend wanneer vingers op een functietoets afdwalen. De meningen lijken af ​​te dwalen naar de laatste optie, maar er zijn een paar Dashboard-widgets die verbluffend handig zijn.

Voor sommigen is het Dashboard-mechanisme zelf de belangrijkste belemmering voor het werken met widgets. Hoewel Vista geen fans won door een stuk bureaubladruimte te pakken voor zijn Dashboard-wannabe, met de mogelijkheid om widgets te behouden op het scherm zou ongetwijfeld handig zijn voor veel Mac-gebruikers, en het is deze functionaliteit die de shareware-applicatie Amnesty Singles biedt.

De interface is vrijwel idiot-proof. Je sleept een widget van Finder naar de geweldige pijl in het enige venster, beslis of je een op zichzelf staande bundel wilt maken of een applicatie met een afhankelijkheid van de originele widget (zoals in, vernietig het origineel en je Amnesty-applicatie zal niet werken), en klik op 'Bouwen'. Zodra Amnesty Singles zijn ding doet, staat je app waar je hem hebt opgeslagen, klaar voor gebruik.

Wanneer de applicatie wordt gestart, zou deze moeten werken als de originele widget, maar vrij van Dashboard. (Snel voorbehoud: niet elke widget die we hebben geprobeerd, werkte en een paar zijn gewoon niet geschikt om buiten Dashboard te staan; de meeste werken echter prima.) Met behulp van de menu's van uw nieuwe toepassing kunt u deze naar het bureaublad of 'op het hoogste' niveau forceren, samen met het definiëren van een vernieuwingsfrequentie. Omdat sommige widgets meer op mini-applicaties lijken, is de kans groot dat je ze in deze vorm meer zult gebruiken dan wanneer ze verborgen waren achter F12 (of F4 als je een glanzend nieuw Apple-toetsenbord hebt).

Mac OS X-ninja's zullen ongetwijfeld buikpijn krijgen dat Amnesty Singles niet echt iets biedt wat je niet zelf kunt doen. En ja, als je graag met Terminal wilt rotzooien, kun je de dev-modus van Dashboard schakelen en widgets loskoppelen van Dashboard. Je krijgt echter niet de flexibiliteit die Amnesty biedt, noch de mogelijkheid om widgets zoals gewone apps te verbergen en te sluiten, noch het gebruiksgemak.

Als je er niet achter kunt komen hoe Amnesty Singles werkt, is er echt geen hoop voor jou.

Amnesty-applicaties kunnen standalone worden gemaakt of door de widget van schijf te laden.

Verdere informatie

Fabrikant: Mesa Dynamics, LLC
Prijs: $9.95
URL:amnestywidgets.com

Steeds meer mensen werken online en gebruiken webgebaseerde applicaties voor dagelijkse taken. Helaas zijn webbrowsers niet de meest robuuste toepassingen: een enkele weerbarstige website of advertentie is voldoende om Firefox te vergrendelen of Safari onverwachts uit te schakelen. In het beste geval verspil je tijd door een browser opnieuw te openen en weer in te loggen; in het slechtste geval verlies je werk en een kostbaar klein klompje gezond verstand.

Geïnspireerd door Prism van Mozilla Labs, biedt Fluid een aanpak die Site-Specific Browsers (SSB's) wordt genoemd. Zoals de naam van de methode doet vermoeden, kunt u hiermee browsers maken voor specifieke sites, waardoor ze lijken op desktoptoepassingen. Dit is geweldig vanuit het oogpunt van stabiliteit - er zijn geen andere vensters met inhoud die problemen kunnen veroorzaken - maar het is ook handig om je te laten focussen op de taken die voorhanden zijn, in plaats van in de verleiding te komen om andere te bekijken websites.

Het maken van SSB's met Fluid is kinderspel - je stopt een URL, naam, locatie en pictogram (als je er geen bij de hand hebt, een applicatiepictogram wordt gemaakt op basis van het favicon van de site) in het enige dialoogvenster van Fluid, klik op 'Maken' en wacht een paar seconden. Fluid nodigt je vervolgens uit om je nieuwe SSB te lanceren, wat in feite een verfijnde Safari is met je site voorgeladen, beperkt tot site-specifieke inhoud (klik op een 'externe' link en deze wordt standaard gestart browser). Het is handig dat sommige SSB's (zoals die op basis van online e-mail) Dock-badge-updates bieden, net als Mail, en elke SSB kan worden gerestyled (UI, dekking, lettertypen) en op verschillende vensterniveaus worden ingesteld. Niet zo handig, Fluid werkt niet bijzonder goed met sommige sites (tijdens onze tests was Flickr een opmerkelijke boosdoener) totdat je sleutelt aan de geavanceerde voorkeuren van de SSB en wat extra URL's toevoegt die het mag doorlezen.

Interessant is dat de maker van Fluid graag verder wil met zijn toepassing. Recente builds hebben ervoor gezorgd dat Fluid een redelijke browser is geworden voor algemeen gebruik, en hoewel de mogelijkheid om via Cover Flow te bladeren het niet veel vrienden zal opleveren, zal de aanstaande tab browse-verbeteringen en menu-extra SSB's betekenen dat Fluid het potentieel heeft om een ​​sterke voet aan de grond te krijgen in de Mac-browsermarkt, in plaats van een puur niche te blijven zorg.

Cover Flow in een webbrowser! (Maak je geen zorgen, Cover Flow-bezwaarden - je kunt het uitschakelen.)

Verdere informatie

Fabrikant: Todd Ditchendorf
Prijs: Vrij
URL:fluidapp.com

Als je bent opgegroeid in het pre-digitale tijdperk, herinner je je misschien met veel plezier de tactiele kwaliteiten van wat nu summier zou worden afgedaan als 'retro' opnamekit. Er is een duidelijke directheid aan een cassettedeck: grote knoppen, met grote tekst die je geen twijfel laat bestaan met betrekking tot de functie, en dit kan niet gezegd worden voor het grootste deel van de audio-opname software. TapeDeck wil nu oud en nieuw overbruggen.

Start de app op en er verschijnt een digitaal cassettedeck op het scherm. De knoppen werken allemaal zoals je zou verwachten, en maken zelfs behoorlijk stevige geluiden wanneer erop wordt geklikt. SuperMegaUltraGroovy heeft echter veel concessies gedaan aan de moderne tijd: mono, stereo en kwaliteitsniveaus kunnen met muisklikken worden geselecteerd; tapes kunnen gemakkelijk worden gelabeld en opnieuw gelabeld; en sneltoetsen bieden een alternatieve manier om het virtuele cassettedeck te bedienen (met systeembrede sneltoetsen die ook beschikbaar zijn voor 'Opnemen', 'Pauze' en 'Stop').

In overeenstemming met de esthetiek van de applicatie, wordt elk stuk opgenomen audio weergegeven in een uitschuifbare lade als een cassettebandje. (In werkelijkheid is dit slechts een mooie manier om de inhoud van de M4A-bestanden weer te geven die TapeDeck opslaat in ~/Music/TapeDeck, en dus kunnen gebruikers ook TapeDeck beheren opnames in Finder.) Banden kunnen niet worden opgenomen, hoewel ze in de Prullenbak kunnen worden gedropt via Command-drag (Command-slepen ergens anders kopieert de band naar een Finder map).

Andere handige functies worden duidelijk met een beetje verkenning. Control-klik op de huidige band en het contextmenu biedt snelkoppelingen om de band aan iTunes toe te voegen of te e-mailen. En wanneer de lade vol raakt, kunt u banden slepen totdat u vindt wat u zoekt, of het ingebouwde zoekveld gebruiken om de weergegeven banden aan te scherpen.

Strikt genomen biedt TapeDeck niets nieuws op het gebied van functionaliteit: GarageBand en een hele reeks andere opname-apps doen alles wat TapeDeck kan en meer. Importeren is ook strikt beperkt tot M4A, wat jammer is - het zou geweldig zijn als je MP3's en audiobestanden die zijn opgeslagen met verliesvrije formaten in TapeDeck zou kunnen laten vallen.

Echter, terwijl de iPhone in de hoofden van mensen blijft knuppelen, is de interface vaak de sleutel, en waar TapeDeck uitblinkt, is het audio-opnameproces volledig idiot-proof en leuk te maken. Het is niet genoeg voor TapeDeck om een ​​Cult of Mac-aanbevelingsbadge te behalen, maar het komt in de buurt, en als je gelijk en zin om 25 dollar te laten vallen op een leuke, ongecompliceerde en verrassend originele kijk op audio-opname, TapeDeck past meer dan bij de rekening.

TapeDeck: handig ontbreekt een optie 'willekeurig kauwen op tape'.

Verdere informatie

Fabrikant: SuperMegaUltraGroovy
Prijs: $25
URL:tapedeckapp.com

Het niveau van hype na het debuut van de budget-beeldeditor Pixelmator was zodanig dat het een marketingmanager in Hollywood duizelig zou hebben gemaakt van vreugde, maar de glanzende pretendent op de troon van Photoshop (nogal brutaal optillen van een groot deel van de interface van Photoshop en veel van zijn functies) verdeelde de Mac publiek. Velen werden opgezogen door de semi-transparante paletten van Pixelmator, het relatieve gebruiksgemak en af ​​en toe nuttige interface-animaties. Dat was ik niet, en besloot dat de schoonheid ervan huiddiep was, en dat Pixelmator heel wat te doen had als het enige kans had om het op te nemen tegen de krachtpatser van Adobe, of zelfs zijn dwalende nakomelingen, de voor Mac elementen. Nu Pixelmator zijn tweede vrij grote revisie bereikte, vond ik dat het tijd was om nog een keer te kijken. Eerlijk gezegd denk ik dat ik wacht tot versie 2.0 voordat ik me weer druk maak.

Om eerlijk te zijn tegenover het Pixelmator-team, zijn er nieuwe functies toegevoegd: de applicatie beschikt nu over linialen (die netjes de locatie van je cursor markeren, maar de vreemde gewoonte hebben om te verdwijnen wanneer je schakelt vanuit een andere ruimte in Leopard), hulplijnen, rasters en snap-instellingen, een hulpmiddel voor curven en een hulpmiddel voor kleurbalans - hoewel je zou kunnen beweren dat ze aanwezig hadden moeten zijn vanaf de begin. Sommige van de bestaande gereedschappen zijn een beetje aangescherpt en er is een veelhoekige lasso-tool binnengedrongen.

Ook is de doorschijnende interface afgezwakt. Als je Pixelmator nog niet eerder hebt gezien, is hij grotendeels gekleed in een HUD-achtige skin, maar in plaats van te beperken dit naar dialoogvensters of tijdelijke paletten, u kunt zelfs door de achtergrond en titel van het documentvenster kijken bar. (Serieus, jongens, dit is een afleiding, en hoewel de nieuwe versie een verbetering is, hebben we liever een optie om de transparantie volledig.) Helaas zijn vergelijkbare verbeteringen niet doorgedrongen tot andere delen van de interface: in een gebied waar precisie is vaak de sleutel, het is bizar dat je nog steeds geen numerieke waarden rechtstreeks in filterdialogen kunt invoeren, in plaats daarvan wordt gedwongen te knoeien ongeveer met schuifregelaars. Toch blijft de kleine 'string' die een filterdialoog aan het brandpunt bevestigt, nog steeds bestaan ​​en laat zien dat sommige effecten van Pixelmator niet alleen oogstrelend zijn. Had maar meer van de interface hetzelfde praktische niveau.

Ondanks dit gemopper is Pixelmator nu echter redelijk volledig uitgerust (tenminste als je RGB bewerkt afbeeldingen - op onverklaarbare wijze is er nog steeds geen CMYK-ondersteuning), en er is een behoorlijke reeks filters, dus waarom trek ik nog steeds een zuur gezicht? Prestaties zijn het antwoord - of liever, gebrek aan prestaties. Bij het gebruik van een goedkope afbeeldingseditor voelt het als een stroopwadensessie, op een machine waar zelfs de bloatware dat is Photoshop CS3 is behoorlijk verdomd pittig (een Mac Pro met 5 GB RAM, feitenfans), het is tijd om de handdoek. De grootste boosdoener is misschien de Clone Stamp-tool, die gewoon onbruikbaar is in realtime, maar veel van de andere tools bleek even traag, zoals het penseel, dat ongeveer een halve seconde leek te duren om te laten zien wat ik was tekening. Bij het gebruik van een Wacom-tablet was Pixelmator ook geneigd om vrij snel getekende curven te negeren, in plaats daarvan als een reeks rechte lijnen.

Dus, Pixelmator: je hebt me verslagen. En als ik een aanbeveling moet doen, is het dit: Photoshop Elements 6 is slechts 20 dollar meer dan Pixelmator wanneer gegrepen van Amazon, en als we kijken naar de huidige staat van beide applicaties, is de inspanning van Adobe ongeveer 20 keer zo groot beter.

Dit zou bijna een realtime film kunnen zijn van hoe snel Pixelmator is soms.

Verdere informatie

Fabrikant: Pixelmator Team Ltd.
Prijs: $59
URL:pixelmator.com

Ik weet zeker dat er een belangrijke ontdekking zal worden gedaan in de wereld van de wetenschap die zou verklaren hoe mijn iPod-koptelefoon zo grondig en snel in de knoop raakt. Het lijkt erop dat het niet uitmaakt welke sluwe trucs ik gebruik, noch hoe netjes ik ook probeer te zijn, mijn koptelefoon verschijnt altijd in een warboel als ik ze wil gebruiken, wat me vaak boos maakt op de schaal van 'wil een schop geven' pup'. Verrassend genoeg vind ik Tangle erg leuk, wat, in brede zin, lijkt op het ontwarren van een set iPod-koptelefoons of tien.

Het is veilig om te zeggen dat Tangle gamen op het puurste niveau is. Er zijn geen personages of verhaallijnen. In plaats daarvan zijn er een aantal groene cirkels, verbonden met grijze lijnen, weergegeven op een esthetische manier waar de meeste 8-bits computers weinig moeite mee zouden hebben. Het idee is om de cirkels rond te slepen totdat er geen lijnen worden overschreden, waarna je een krijgt vrolijke kleine jingle, een tijd en een manier om toegang te krijgen tot het volgende niveau (dat meer regels heeft om) niet kruisen).

Tangle is geen rocket science - het heeft een soort hersenloze kwaliteit die verwant is aan Tetris. Maar zoals de meeste mensen die de klassieker van Alexey Pajitnov hebben geprobeerd, zullen getuigen, zijn het vaak de eenvoudigste games die het meest blijvend zijn. Hoewel Tangle niet op één lijn staat met het Russische blokstapelspel, en eerlijk gezegd een beetje te duur is, is het nog steeds een leuke titel om een ​​​​paar half uur weg te zijn. En ondanks de extreem eenvoudige beelden, is de feedback op het scherm duidelijk, en het online leaderboard stelt je in staat om je capaciteiten te gebruiken tegen Tangle-ninja's over de hele wereld.

Als dit je doet denken aan je iPod-koptelefoon, dan leef ik mee. Ik echt.

Verdere informatie

Fabrikant: MC Hot-software
Prijs: $20
URL:mchotsoftware.com/tangle/

Dialogen voor openen en opslaan zijn net zo onsexy als dingen op de Mac komen, maar elke Mac-gebruiker heeft er dagelijks mee te maken. Ondanks dat Mac OS X in zijn vijfde grote incarnatie is, zijn deze dialogen nog steeds beperkt, maar met Default Folder X verandert alles en wordt zelfs een beetje gestroomlijndheid in de mix gegooid. Zodra Default Folder X is geïnstalleerd, omringt een zwarte overlay in HUD-stijl de dialoogvensters Openen en Opslaan, waarvan de werkbalk toegang biedt tot door de gebruiker te definiëren favorieten, recente mappen en een hele reeks handige opties (zoals hernoemen, onthullen en verplaatsen) waarmee de eigen dialogen van Apple schaamte. Het is handig dat aan favorieten sneltoetsen kunnen worden toegewezen via het voorkeurenpaneel van de Standaardmap, dat ook de mogelijkheid biedt om een ​​standaard Open/Opslaan-map te maken voor elke geïnstalleerde applicatie.

Andere inbegrepen aardigheden zijn het menu/Dock-item, dat een systeembrede manier biedt om snel door gekoppelde volumes te navigeren en gedefinieerde favorieten, en een superieure preview in Open dialogen, die automatisch wordt uitgerekt om de beschikbare verticale te vullen de ruimte. Spotlight-opmerkingen en bestandseigenschappen kunnen ook worden bewerkt vanuit de dialoogvensters Openen en Opslaan wanneer Default Folder X is geïnstalleerd.

Hoewel aan de duurdere kant van het shareware-spectrum - vooral voor een eenmalig hulpprogramma - is Default Folder X niettemin een essentiële aankoop. De seconden die het bespaart elke keer dat je een bestand opent of opslaat, tellen al snel op, en na een paar maanden gebruik zul je merken dat Macs die de applicatie niet hebben, in vergelijking naakt aanvoelen.

Default Folder X blijft uitblinken in zijn vierde grote revisie, waardoor het voor Mac-gebruikers veel gemakkelijker wordt om bestanden te openen en op te slaan.

Verdere informatie

Fabrikant: St. Clair-software
Prijs: $ 34,95 (upgrades van $ 14,95)
URL:www.stclairsoft.com/DefaultFolderX/

Geplaatst onder, het is nooit te vroeg.

Vanavond, zonder ook maar een trommel te slaan om de oorlogshonden te waarschuwen, vuurde Apple een schot recht over de boeg van Adobe Photoshop's heerschappij over fotobewerking.

Aperture is al mijn favoriete software voor het organiseren en verfijnen van foto's - het is briljant en biedt een naadloze upgrade naar het vertrouwde iPhoto. Wat echter frustrerend was, is de noodzaak om naar Photoshop te exporteren om meer te doen dan eenvoudige RAW-aanpassingen aan hooglichten, schaduw, scherpte en re-touch.

Vandaag is dit allemaal veranderd. Apple heeft een voorbeeldplug-in "Dodge and Burn" uitgebracht en daarmee de plug-in-architectuur van Aperture gedemonstreerd. Per deze recensie, zijn er extra plug-ins in de maak van Nik Software, PictureCode en Digital Film Tools.

Natuurlijk zullen we er niet in kunnen "schilderen" (en waarom zouden we), maar als Aperture binnenkort toegang heeft tot het soort plug-in-bibliotheek beschikbaar voor Photoshop, het kan zijn dat Adobe in geen enkele professionele fotograaf nodig is werkstroom. Dit is duidelijk een stap verder in de strategie van Apple om hun kernmarkt voor "creatieve professionals" te domineren. Weet je nog toen Avid/Adobe Premier eigenaar was van filmbewerking? Wie gaat dat nu verkiezen boven Final Cut?

Ik speel nu een paar uur met versie 2.1 en ben dol op de nieuwe functionaliteit, maar wat me nog meer opwindt, is de potentieel, Ik zie een enorme bibliotheek met plug-ins aan de horizon. Dus Aperture-gebruikers, geluid uit, naar welke plug-ins verlangt u het meest? Ik, bovenaan de lijst, ik wil een HDR merge en tone-map plug-in, Direct.

In januari was ik nogal uitbundig in mijn teleurstelling over de MacBook Air. Ik denk nog steeds dat het een product is dat nog een lange weg te gaan heeft voordat het zijn belofte waarmaakt als een dunne, lichte machine voor de strijder op de weg (het feit dat het niet standaard is bij een SSD is een vrij slechte uitspraak over de betrouwbaarheid op lange termijn), maar ik ben nu bereid toe te geven dat het een schot in de roos is bij ten minste enkele mensen, inclusief mensen die ik echt respecteer, zoals Reena Jana van BusinessWeek, hun innovatieredacteur.

Ik heb in het verleden veel gesprekken met Reena gehad, en ze is iemand die constant onderweg is en ontmoetingen heeft met leiders op het gebied van design en innovatie in het hele land. Ze reist waarschijnlijk meer voor zaken dan ik. En ze houdt van haar MacBook Air:

OK, dus ik heb persoonlijk niet veel USB-poorten nodig, noch een enorme, enorme harde schijf. En ik voel me niet eens zo erg dat er geen Ethernet-poort is, hoewel ik er een bijlage voor zou kunnen krijgen, wat voor mij niet zo'n groot probleem is (ik gebruik de Ethernet-aansluiting zelden). Ik moet denken aan de tijd dat MacBook geen diskettestation of inbelaansluiting meer had. Mensen waren van streek. Maar andere laptops volgden, omdat deze functies verouderd raakten. Ik zie hier een parallel, en mijn laptop-levensstijl begon de uitfasering van dvd's en Ethernet-aansluitingen weer te geven voordat de Air werd uitgebracht.

Eerlijke punten allemaal, hoewel ik denk dat ik me meer op mijn gemak zou voelen met het ontbreken van een dvd-station van de Air als Apple zijn eigen software zou distribueren, zoals iWork, op USB-stick in plaats van dvd... Toch is dit nog een herinnering dat veel mensen niet in de buurt van de bestandsopslagcapaciteit nodig hebben die Ik doe. Dit weekend hoorde ik dat mijn schoonzus ook wanhopig op zoek is naar een Air. Ik ben erg benieuwd hoe de Air op de markt presteert. Ik denk nog steeds dat het een lot zal ontmoeten dat vergelijkbaar is met de G4 Cube, maar er zijn mensen die er ongelooflijk enthousiast over zijn.

Voor mij denk ik dat ik vastzit in het kamp van Steven Levy: als ik er al een had, zou ik hem waarschijnlijk met de kranten per ongeluk.