Toen Lars Magnus Ericsson een telefoon in zijn auto installeerde, bewees hij dat je vanaf de weg kon communiceren. Maar hoewel de eerste mobiele telefoon inderdaad mobiel was, was hij allesbehalve eenvoudig in gebruik.
Ericsson reed door Zweden en als het tijd was om te bellen, stopte hij aan de kant van de weg naast telefoonpalen. Dan haalde zijn vrouw, Hilda, er twee lange stokken uit en haakte ze aan een paar telefoondraden. Ericsson zou dan aan de hendel van de telefoon draaien om een signaal van de telefoniste te krijgen.
Behoorlijk glad voor 1910.
Het is moeilijk om naar de iPhone van vandaag te kijken en de autotelefoon van Ericsson te zien als onderdeel van dezelfde technologische lijn. Maar hij toonde aan dat telefoons met ons mee konden reizen. Net als andere vormen van technologie werd elke volgende generatie kleiner en kleiner - en uiteindelijk slim.
De geschiedenis van mobiele telefoons begint niet met de stenen telefoon van Martin Cooper voor Motorola in het begin van de jaren tachtig. Maar de eerste mobiele telefoons waren alleen mobiel vanwege alle zware apparatuur, zoals batterijen en een ontvanger, gemonteerd in grote auto's en vrachtwagens.
Als je geluk had, had je na de installatie van de apparatuur ruimte in je koffer voor een reservewiel.
Foto beleefdheid Geoff Fors
In de jaren veertig bouwde Bell Laboratories een systeem op basis van de VHF FM-politieradioapparatuur door een handset toe te voegen. De telefoon gebruikte een decoder die vergelijkbaar was met die in een schip-naar-wal radio, die een bel liet klinken wanneer er werd gebeld naar het unieke nummer van het voertuig.
De handset werd vaak onder het dashboard gemonteerd. Er was een antenne, een batterij onder de motorkap en een grote, onhandige zender en ontvanger in de kofferbak. Al snel ontwikkelden andere bedrijven ook autotelefoonsystemen.
Illustratie beleefdheid Geoff Fors
Bell en de Federal Communications Commission ontwikkelden twee soorten diensten, snelweg en stedelijke. De snelwegdienst volgde belangrijke land- en waterroutes rond de Verenigde Staten en was bedoeld voor vrachtwagenchauffeurs en schippers. Er waren 12 zenders.
Het stedelijke systeem was bedoeld voor mobiele abonnees die service binnen de stadsgrenzen nodig hadden. Tot de eerste gebruikers van dit systeem behoorden artsen, bestelwagens, ambulances en krantenreporters (laat me herschrijven!).
In 1948 was stadsdienst beschikbaar in 60 steden in de VS en Canada, met 4.000 gebruikers die ongeveer 117.000 per maand belden, volgens Geoff Fors, een telecommunicatiehistoricus uit Californië die uitgebreid over deze eerste mobiele telefoons heeft geschreven zijn website. Snelwegservice was beschikbaar in 85 steden, met dekking langs de meeste grote snelwegen in het oosten en middenwesten.
Foto beleefdheid Geoff Fors
Tegen de jaren vijftig ontwikkelden fabrikanten zoals Motorola en General Electric een door een operator gekozen service voor auto's. Zelfkiezen kwam later en andere verbeteringen omvatten het gebruik van transistors en miniatuurbuizen die de levensduur van de batterij hielpen verlengen.
Mensen schreeuwden niet bepaald om autotelefoons in deze periode van 20 jaar. In de beginjaren waren er slechts drie radiozenders, waardoor er maar drie klanten tegelijk konden telefoneren.
Kosten werkten ook afschrikwekkend: Fors zei dat Pacific Telephone in 1972 $ 85 per maand in rekening bracht voor de gehuurde apparatuur, $ 25 per maand voor service en 50 cent per minuut voor zendtijd. De kosten per minuut bleven stijgen, zei Fors. (Bekijk wat) autotelefoonrekeningen uit de jaren 60 voor een idee.)
"Het publiek zag de noodzaak van een autotelefoon niet in", vertelde Fors aan Cult of Mac. “Overal waren betaaltelefoons en een mobiele telefoon was zo duur dat ze heel zeldzaam waren.
“Maar als je er een had, was je net een rockster. Toen ik rechten studeerde, had mijn kamergenoot een Lamborghini. We waren allebei geïnteresseerd in hetzelfde meisje. In plaats daarvan ging ze met mij uit en hij was woedend. Hij vertelde me dat hij boos tegen haar had gezegd: 'Wat is er met je aan de hand? Ik heb een Lamborghini en hij heeft gewoon die Chrysler. Waarom zou je met hem uit willen in plaats van met mij?’ Ze zei: ‘Omdat hij een autotelefoon heeft. Ik heb er nog nooit een gezien.'”
AT&T ontwikkelde de verbeterde mobiele telefoonservice in de jaren zestig, met meer kanalen en lichtere apparatuur, maar de service was beperkt tot 40.000 klanten in het hele land. Toch deelden 2000 klanten in New York City 12 kanalen en moesten ze soms een half uur wachten om te bellen.
"Je werd gewaarschuwd er niet van afhankelijk te zijn voor iets in de aard van hulpdiensten, omdat de kanalen meestal altijd bezet waren", zei Fors.
De autotelefoondienst werd in de jaren 70 populairder met een nieuwe Autoradiotelefoon servicenetwerk gebouwd op technologie die verbonden was met de batterij van de auto en signalen gebruikte die waren aangesloten op telefoonnetwerken. Zenders en antennes met een hoger vermogen waren in staat tot een uitstekende gesprekskwaliteit, maar slecht onderhoud van de apparatuur kan de kwaliteit beïnvloeden, zei Fors.
Analoge mobiele service in 1984 en vervolgens digitale service in de jaren negentig maakten persoonlijke mobiele telefoons betaalbaar - en maakte de autotelefoon bijna overbodig. Nokia en Motorola maken nog steeds autotelefoons voor landelijke gebieden waar geen digitale signalen beschikbaar zijn.
Werk je liever vanuit je auto? Bekijk deze clip uit de film uit 1954 Sabrina met Humphrey Bogart in de hoofdrol. Daarin gebruikt hij een autotelefoon en een dictafoon die uit de vloer opduikt.
