9 maart 1996: Apple bevestigt dat het zijn eWorld-onlineservice aan het einde van de maand zal sluiten.
Gedeeltelijk berichtenservice, gedeeltelijk nieuwsaggregator - en allemaal met de gebruikelijke premiumprijzen van Apple - de kortstondige eWorld bleek zijn tijd ver vooruit. Apple vertelt teleurgestelde eWorld-abonnees dat ze in plaats daarvan naar America Online kunnen overstappen.
Apple lanceerde eWorld op 20 juni 1994, minder dan twee jaar voordat de service werd stopgezet. Het vertegenwoordigde Apple's eerste diepe duik in het aanbieden van internetdiensten. Het duurde enkele jaren voordat Steve Jobs terugkeerde naar het bedrijf en het belang omarmde van online gaan met apparaten zoals de iMac G3 en ik reserveer.
De drijfveer achter eWorld was een proto-sociaal netwerk genaamd AppleLink dat Cupertino verbond met zijn dealers en ondersteuningscentra. In het begin van de jaren negentig, toen John Sculley nog steeds de leiding had over Apple, besloot het bedrijf dit concept om te zetten in een klantgerichte service.
Om het voor elkaar te krijgen, verwierf Apple een datacenter in de San Francisco Bay Area van bankgigant Citigroup. Het kwam ook tot een licentieovereenkomst met AOL, het bedrijf dat de basistechnologie bouwde waarop eWorld was gebaseerd. Dit was jaren voordat Apple iTunes, iCloud en andere op internet gebaseerde diensten lanceerde.
eWorld: Apple's eerste poging op internet
Foto: Appel
Typisch voor Apple was het idee dat eWorld een "ommuurde tuin" zou zijn, zodat Cupertino de gebruikerservaring volledig kon beheersen.
Tegenwoordig maakt Apple's zorgvuldig gemodereerde benadering van het runnen van de App Store het tot een zeldzaamheid. In de jaren negentig bleek dit perspectief echter in wezen de norm. AOL, Prodigy en CompuServe probeerden allemaal soortgelijke dingen te doen.
Toch leek niemand er helemaal zeker van te zijn wat het internet uiteindelijk zou worden.
eWorld bevatte niet alleen materiaal dat door Apple is geschreven. Een beetje zoals de Apple Nieuws-app, het diende als een aggregator van nieuws en entertainment uit andere bronnen, allemaal gefilterd door een vertrouwde Apple-interface.
Waarom eWorld faalde
Als we nu naar eWorld kijken, zal de grote verrassing voor veel mensen zijn hoe cartoonachtig het eruitziet. Het idee om van internet (of in ieder geval een versie ervan) een SimCitynederzetting in een stijl, met verschillende gebouwen die verschillende diensten vertegenwoordigen, lijkt tegenwoordig erg onnodig — en niet werkbaar.
Het is echter logisch als je bedenkt dat eWorld een abstract idee heeft verteld. In feite werkte de aanpak ongeveer hetzelfde als de grafische gebruikersinterface die de metafoor van een fysieke desktop leende om computerconcepten uit te leggen aan een nieuw publiek. Volledige ondersteuning voor surfen op het web kwam pas in 1995 in eWorld.
De andere enorme schok voor het moderne publiek zal zijn hoe duur eWorld was. Twee daluren met De inbelservice van eWorld kost $ 8,95. Uurkosten daarboven (of overdag) zetten mensen $ 4,95 terug.
Tegenwoordig meet Apple meestal het juiste moment om op nieuwe technologieën te springen. Helaas leek het bedrijf in de jaren negentig niet over zo'n perfecte timing te beschikken. eWorld trok op zijn hoogtepunt slechts 147.000 gebruikers.
Herinner je je eWorld nog? Laat hieronder uw opmerkingen achter.
