Hoe de Mac begon, in de woorden van zijn geboortevader

Afbeelding via Wikipedia

Fast Co. Design heeft vandaag een zeer interessant Apple-geschiedenisartefact geplaatst: de geboorte van de Mac, zoals verteld door Jef Raskin, de overleden oprichter van het Mac-project. Jefs zoon Aza schreef het stuk en levert scans van het originele document als je van authenticiteit houdt in plaats van leesbaarheid.

Het is de moeite waard om op te merken voordat je erin duikt, wat ik ten zeerste aanbeveel, dat de visie van Raskin voor de Mac heel anders was dan wat Apple feitelijk produceerde toen Steve Jobs het ontwikkelingsteam overnam. Raskin wilde de meest uniforme hardware en software die je je maar kunt voorstellen. Eén scherm, één toetsenbord, één processor, één geheugenconfiguratie, geen uitbreidingsslots, één doos. Oh, en hij wilde een printer ingebouwd in de doos.

Hij wilde ook af van alle modaliteit in een computer. Dus als u bijvoorbeeld begon te typen, zou de tekstverwerker openen en vastleggen wat u aan het typen was (in plaats van Clippy te laten noteren dat

je schrijft een brief). Veel daarvan bleef binnen, maar Jobs maakte het een veel krachtiger en uiteindelijk diverser en gefragmenteerder platform dan Raskin ooit had voorzien (zie de Canon kat daarom).

Zoals Aza Raskin opmerkt, ligt de filosofie van zijn vader veel dichter bij wat er gaat gebeuren met de iPhone en de iPad. Je kunt tenslotte elke iPad hebben die je wilt, zolang deze maar van geborsteld aluminium is.

Dit aspect van het controleren van het uiterlijk is behoorlijk belangrijk: het is bijvoorbeeld onmogelijk om een ​​programma te schrijven op de Apple II of III die een cirkel met hoge resolutie tekent, aangezien de beeldverhouding en lineariteit van de tv of monitor van de klant is onbekend. Je kunt waarschijnlijk een gesloten curve beloven, maar niet veel meer. Je kunt ook geen leesbare karakters beloven. Daarom moet een voorspelbaar, documenteerbaar systeem zijn: volledig onder controle van Apple. LISA is het eerste systeem van Apple waarmee we in context kunnen ontwerpen, zonder afhankelijk te zijn van het toeval voor de allerbelangrijkste visuele aspecten van de output van de computer.

Goed gezegd. En een van de weinige plekken die Jef en Steve op den duur echt oog in oog hebben gezien.