Bij Apple draait alles om het nieuwste en beste, het uitvinden (en verkopen) van de toekomst. De computermarkt als geheel evolueert met steeds hogere snelheid – die twee jaar oude iPhone of laptop, zo voorbij. Soms is het handig om een stapje terug te doen en de lange kijk op computergebruik te waarderen.
David Greelish is een computerhistoricus die al vele jaren vintage computergebruik bestudeert, als schrijver, verzamelaar, podcaster en nu sponsor van vintage computerfestivals. Zijn reis omvatte het spelen van Star Trek-tekstavonturen op teletypemachines, het redden van verweesde Lisas en Commodore 64s uit onbeminde toekomsten en lobbyen bij Apple om een bezoekersgalerij met bedrijfsgeschiedenis te creëren in hun nieuwe bedrijf hoofdkwartier. Hij krijgt nog steeds luchtafweergeschut voor dat laatste.
Cult of Mac nam contact op met David om zijn verhaal te horen.
COM: Dus je bent een professionele computerhistoricus van beroep?
Ik ben inderdaad een professionele historicus van de computerindustrie; Ik heb het zo verklaard. Ik noemde mezelf pas een paar jaar geleden een computerhistoricus in gedrukte vorm of in mijn e-mailhandtekening, hoewel ik mezelf al vele jaren als zodanig beschouwde. Ik had het gevoel dat het misschien te brutaal was of dat iemand mijn geloofsbrieven in twijfel zou trekken, maar uiteindelijk gaf ik mezelf toestemming. Ik geloof dat ik een even gekwalificeerd en net zo 'echt' computerhistoricus ben als ieder ander persoon in deze tijd. Ik heb geen universitaire graad in computergeschiedenis, maar voor zover ik weet, bestaat zoiets niet.
Ik lees en bestudeer nu al meer dan twintig jaar computergeschiedenis. Ik schat dat ik niet minder dan zestig boeken over het onderwerp heb gelezen, luisterboeken, tijdschriften, studieboeken, online artikelen, interviews, video's en efemere verschijnselen niet meegerekend. Ik heb ongeveer tachtig boeken en een honderdtal tijdschriften in mijn eigen bibliotheek. Het is ook een interessante parallel, dat de vroegste computerwetenschappers, ingenieurs en programmeurs studeerde niet af van een formeel computerwetenschappelijk curriculum, maar was voornamelijk elektrisch ingenieurs. Velen werden later getrokken uit andere disciplines zoals kunst, economie, filosofie en meer.
COM: Hoe ben je aan de slag gegaan met retro bits en bytes?
Ik heb altijd enorm genoten van geschiedenis, en vooral van cultuurhistorie. Als kind las ik graag over mechanische innovaties van de 20e eeuw, vooral transportgerelateerde zoals auto's, vliegtuigen, schepen, onderzeeërs, zeppelins, raketten, enz. Ik vond oude apparaten en speelgoed ook interessant, en ik at dat spul op in alles wat gedrukt was, en later op internet. Een van mijn favoriete blogs is nu RetroThing.com.
Mijn eerste interesse in computers werd geboren toen mijn klas in de vijfde klas een universitair computerlab bezocht in mijn geboorteplaats Jacksonville, Florida. Het was 1975 en de computer was een mainframe, wat we nooit hebben gezien. Dit computerlokaal had geen videoschermen, wij, kinderen, zaten allemaal in paren bij teletype-printerterminals. Plots kwam het lab tot leven toen alle printers berichten begonnen af te drukken om ons welkom te heten. Toen maakten we kennis met de hoofdattractie en mochten we een spelletje "Star Trek!" Dit Star Trek-spel was alleen tekst, speelde één langzame beweging tegelijk, op clanky, gigantische "typemachines"... maar jongen wat was het leuk.
Het leek bijna magie
dat dit apparaat met ons zou kunnen communiceren.
Het leek bijna magisch dat dit apparaat met ons kon communiceren. Dit was in een tijd dat zelfs de eenvoudigste Pong-videogames voor thuis net op de markt kwamen en er geen computers op school of in huis waren. Dat was een belangrijke gebeurtenis in mijn leven en vanaf dat moment wist ik dat ik ooit met computers zou gaan werken.
Als jonge volwassene op de universiteit wilde ik het liefst een Mac, maar ik kon er geen betalen. Ik wist dat de Mac de toekomst was, en ik vond het zo leuk dat ik een baan kreeg bij de plaatselijke Apple-dealer. Maar zelfs met een werknemerskorting als arme student kon ik me nog steeds geen instapmodel Mac Plus veroorloven, wat in combinatie met een externe harde schijf van 20 MB ongeveer $ 1800 zou zijn geweest. Op een dag bracht een man zijn "Mac" binnen voor reparatie. Deze computer zag eruit als een vreemde overmaatse Macintosh, dus ik stond op om hem te bekijken.
Het bleek dat de computer een Apple Lisa 2 was. Ik was er gewoon helemaal door gefascineerd en ik vroeg me af waarom ik er nog nooit van had gehoord, dus begon ik er serieus onderzoek naar te doen. Ik leerde een beetje over de geschiedenis ervan, maar belangrijker nog, ik leerde dat ik er een kon kopen als nieuwe oude voorraad en dat het het Mac-besturingssysteem draaide. Het was functioneel een grote Mac Plus!
Het bedrijf dat ze verkocht heette Sun Remarketing, en uiteindelijk kocht ik in december 1989 mijn eerste "Mac" voor $ 1095. Het had 1 MB RAM, 20 MB harde schijf en startte Mac System Software 6.0.2 op via een Lisa-programmaoproep MacWorks Plus. Ik was in de hemel, ik hield van die computer en het was het platform waarmee ik desktoppublishing leerde doen.
COM: Dat heette officieel de Macintosh XL. Ik herinner me Sun-remarketing. Ze waren er al een tijdje en waren de laatste hoera voor de Lisa nadat Apple de resterende onverkochte voorraad op een stortplaats had gedumpt. [cue treurige zucht...]
Ga verder naar pagina 2
