De smartphone-industrie wordt gedomineerd door twee bedrijven: Apple en Samsung. Absurd genoeg meldde Canaccord Genuity onlangs dat Apple en Samsung 109% van de winst in de mobiele industrie verdienen.
(Dat onmogelijke percentage ontstaat wanneer de verliezen van concurrenten worden meegerekend.)
In het bijzonder, het onderzoeksbureau schattingen dat Apple 56% van de industriewinst verdient en Samsung 53%. (Apple loopt eigenlijk verder op Samsung in winst dan deze cijfers laten zien, omdat sommige bedrijven tabletwinsten meetellen en andere niet.)
BlackBerry maakt -4% van de winst (dat is min vier procent), Motorola -3% en Nokia, LG en HTC hadden elk -1%.
Het zijn rare getallen die niet kloppen. Maar het punt is dat we opnieuw leren dat Apple en Samsung bijna al het geld verdienen, dat sommige bedrijven nul verdienen en andere bedrijven geld verliezen.
Maar een van de dominante bedrijven - Samsung - heeft een enge benadering van zaken, namelijk dat ze stelen, bedriegen en liegen blijkbaar omdat de straffen voor onethisch zijn veel minder zijn dan de beloningen.
Dit zijn sterke woorden en zullen over het algemeen worden ontvangen in de context van de oude Apple fanboy/Android fanboy-context waarin die legioenen gebruikers die een emotionele band met deze bedrijven en platforms vormen, zullen hoe dan ook hun kant tegen de andere verdedigen wat. Ik kan niet voorkomen dat dit argument plaatsvindt en zal het niet eens proberen.
Voor mij maakt dit echter geen deel uit van die strijd. Android is geweldig en de meeste bedrijven die Android-handsets maken, zijn onberispelijk.
Van Samsung daarentegen is zonder enige twijfel bewezen dat het een stelende, bedriegende en leugenachtige organisatie is, en ik zal hieronder een deel van dat bewijs bespreken.
Samsung's ethisch betwiste benadering van zakendoen steekt opnieuw zijn lelijke kop op in de huidige herziening van de schadevergoeding die plaatsvindt in een federale rechtbank in Silicon Valley.
Samsung geeft diefstal toe
Er is een oud Benny Hill-bit dat als volgt gaat:
Benny Hill: “Hallo schat. Zou je voor 200 pond naar mijn kamer willen komen?'
Meisje: “Nou hallo, big spender. Zeker wel. Klinkt als een lach.”
Benny Hill: “Ratten, ik heb alleen een vijfje bij me. Nou, dat zal wel moeten."
Meisje: “Wacht even, een vijfje? Voor wat voor soort meisje houd je me aan?"
Benny Hill: “We hebben al laten zien wat voor type meisje je bent, schat. Nu onderhandelen we alleen over de prijs.”
Dat is in wezen wat er deze week in de rechtbank gebeurde toen Samsung's advocaat Bill Price in zijn openingsverklaring zei: "Dit is een zaak waarin we niet betwisten dat de 13 [Samsung]-telefoons bevatten enkele elementen van het eigendom van Apple.” Wat Samsung daar betwistte, was de waarde van het eigendom dat Samsung van Apple had gestolen, en dus het bedrag van de schadevergoeding die aan Apple moest worden betaald. Appel.
Om de advocaat van Samsung te parafraseren: "We hebben al laten zien wat voor type bedrijf Samsung is, edelachtbare. Nu onderhandelen we alleen over de prijs.”
Apple zegt dat de prijs $ 379 miljoen is en Samsung zegt dat ze slechts $ 52 miljoen van Apple hebben gestolen in de vorm van intellectueel eigendom op de telefoons in kwestie. (Het bedrag dat ze bereiken, wordt toegevoegd aan de $ 560 miljoen die Samsung Apple verschuldigd is voor andere diefstallen.)
Dat Samsung een seriedief is, is geen punt van controverse. Het is in de rechtbank bewezen en Samsung heeft het niet alleen toegegeven, maar er ook een dollarwaarde aan gegeven.
Het is bewezen dat Samsung ook een bedrieger en een leugenaar is.
Samsung heeft onlangs een boete van $ 340.000 gekregen van de Taiwanese Fair Trade Commission (FTC) voor astro-turfing - het inhuren van mensen om valse opmerkingen te plaatsen ter ondersteuning van Samsung op online forums. In het bijzonder werden ingehuurde commentatoren betaald om de concurrenten van Samsung te vernietigen en de producten van Samsung te prijzen. In een branche waar veel van de marketing wordt gedaan door gepassioneerde gebruikers, heeft Samsung vals gespeeld door nep-gepassioneerde gebruikers in te huren.
De boete kwam naar aanleiding van berichten dat Samsung betrapt was op vals spelen bij benchmarktests en er vervolgens over loog. In het meest recente geval zocht de Samsung Galaxy Note 2 naar de aanwezigheid van een benchmarkprogramma en toen het er een detecteerde, ging het in een speciale, krachtige CPU-modus om laat de telefoon liegen tegen benchmarkingprogramma's.
Nadat dit zonder enige twijfel was bewezen, Samsung erover gelogen en zeiden dat ze het niet deden ondanks onweerlegbaar bewijs van het tegendeel.
Het bedrijf kreeg onlangs ook een boete van de Taiwanese FTC voor: liegen in advertenties over smartphonefuncties.
Dit terugkerende patroon van stelen, bedriegen en liegen door Samsung is griezelig omdat ze moeten weten dat ze gepakt en publiekelijk worden uitgeroepen. Toch blijven ze het doen.
Het lijkt duidelijk dat Samsung een soort interne kosten-batenanalyse heeft gemaakt over onethisch zakelijk gedrag en tot de conclusie is gekomen dat het absoluut de moeite waard is.
Samsung verdiende bijvoorbeeld een fortuin met de telefoons met gestolen ideeën van Apple. En als ze alleen de 52 miljoen dollar hoeven te betalen waarvan ze zeggen dat ze zich schuldig hebben gemaakt aan diefstal - of de $ 379 miljoen die Apple zegt te hebben gestolen - was het het waarschijnlijk waard.
Het kopende publiek van Samsung-smartphones kan het niet schelen dat Samsung onethisch is en dat de beloningen hoger zijn dan de boetes. Dus waarom niet gewoon profiteren van de voordelen van stelen, bedriegen en liegen?
