Kijk: we weten dat niet elke iOS-game perfect is. Ze hebben allemaal hun kleine eigenaardigheden en onregelmatigheden en sommige zijn ronduit gebroken. Maar onder degenen die echt speelbaar zijn, bevatten sommige een kernmechanisme dat ergens onderweg struikelt. En misschien is het een cool idee, maar het voelt alsof het gewoon een beetje beter kan worden uitgevoerd.
Dat is waar deze serie binnenkomt.
We verzamelen games die niet per se slecht zijn, maar op een bepaald gebied tekortschieten, en we raden andere aan titels die het beter doen - zodat uw gloednieuwe iDevice een gamemachine wordt die u nooit meer wilt plaatsen omlaag.
boosdoener 1:Alpha Zen
Het probleem: Verspild potentieel.
Alpha Zen is een cool genoeg idee: het is een puzzelspel waarbij je woorden kruiswoordraadsel aan elkaar moet passen om binnen een gedefinieerde ruimte te passen. Maar dat is het eigenlijk.
Het is niet zozeer dat het te gemakkelijk is om de woorden samen te voegen. Het is dat uw uitbetaling hiervoor erg klein is. Je hebt die woorden die in dat kader passen, en wat nu? Ik denk dat het de volgende reeks woorden is en de volgende vreemd gevormde doos. Het geeft je niet veel om te bewonderen of te waarderen, en geen gevoel van vooruitgang.
Het is echter geen slecht spel. Het is gewoon een tekort aan tevredenheid.
De oplossing:De Kamer en De kamer 2
Deze puzzelspellen daarentegen gaan over niets anders dan uitbetaling.
De Kamer en het vervolg laat je mysterieuze puzzeldozen oplossen, aanwijzingen onderzoeken en je altijd afvragen wat er in godsnaam aan de hand is, en terwijl je er nooit helemaal achter komt (ik denk niet; het is eigenlijk een beetje vaag), het is het proces om daar te komen dat zo bevredigend is.
Sommige kamers beginnen je met een eenvoudige doos, maar nadat je er 20 minuten in hebt geprikt en de verschillende geheime compartimenten hebt onderzocht, eindigt het misschien als een piramide. Of het wordt geopend om ingewikkelde en mooie mechanismen te onthullen. Of er komt een verdomde laser uit.
Al deze dingen zijn geweldig, en misschien is het niet eerlijk om te verwachten dat "woorden in een ruimte" daaraan voldoen, maar ik weet wel aan welke ik liever een uur zou besteden.
boosdoener 2:The Simpsons: Getapt Out
Het probleem: Cynisch en verbeeldingskracht verstikkend
The Simpsons: Getapt Out presenteert spelers een interessant scenario: wat als de hele fictieve stad Springfield plotseling en zonder pardon van de kaart zou worden geveegd? Hoe zou je het weer opbouwen?
En dan begin je het te spelen en ontdek je: je zou het gebouw voor gebouw herbouwen en met enorme vertragingen ertussen. uitgetikt is een van die gevreesde "freemium" -spellen die probeert geld van spelers te krijgen door ze te weigeren het te laten spelen. Het herstellen van een gebouw kost tijd en spelers kunnen de klok vertragen met een in-app-aankoop. Of ze kunnen wachten of de app gewoon verwijderen zoals ik deed.
Zelfs buiten die bedrog is het feit dat wat je echt aan het bouwen bent, de wereld van een ander is. Je zou kunnen beslissen waar de Kwik-E-Mart en de kerncentrale naartoe gaan, maar het zijn nog steeds geprefabriceerde stukken van een reeds bestaande wereld. Dus wat uw configuratie ook is, u bouwt Springfield.
En als je met een schone lei begint en een wereld gaat bouwen, waarom zou je die dan niet je eigen maken?
De oplossing:Minecraft Pocket editie
Ja, ik bedoel, dit is vrij duidelijk.
Het grootste wereldbouwspel sinds Sim City is bijna precies het tegenovergestelde van uitgetikt’s kant-en-klare bouwstenen. Het heeft zeker blokken, maar wat je ermee bouwt, is aan jou.
Minecraft in al zijn verschillende incarnaties is eigenlijk wat ik hoopte dat de Lego-verbindingsspellen zouden zijn: "Hier zijn enkele blokken, ga maken wat je maar wilt. En kijk ook uit voor monsters.” Omdat je monsters nodig hebt, weet je.
Hoewel beide games geduld bevorderen, staan de typen die ze aanmoedigen lijnrecht tegenover elkaar. uitgetikt leert het geduld van weigering: "Als je wacht, krijg je dit." Minecraft, aan de andere kant, geeft je het geduld van de schepping: "Als je je tijd en plannen neemt, kun je deze wereld precies maken zoals je wilt."
Welke klinkt beter?
boosdoener 3: De Infinity Blade serie
Het probleem: Repetitief en gek van grind.
De Infinity Blade serie is een mobiele mol vanwege zijn gelikte productiewaarden, epische plot en eenvoudige gameplay. Het is ook ongelooflijk saai, en het overkoepelende plot van de serie, waarbij generaties van een familie dezelfde zoektocht proberen over en over en een strijd tegen wezens die herhaaldelijk kunnen sterven en toch terugkomen, dient eigenlijk als een metafoor voor de ervaring van het spelen het.
Succes in Infinity Blade vereist de juiste uitrusting, en om de juiste uitrusting te krijgen, moet je meerdere keren dezelfde gevechten voeren met weinig variatie. Je kunt dingen versnellen door echt geld in te wisselen voor in-game valuta, maar dat maakt je alleen maar beter uitgerust om hetzelfde te doen.
Het gevecht is echter op zijn minst interessant; het vereist patroonherkenning en gevoel voor ritme en timing. Maar het is alles wat je doet, en het biedt niet veel variatie, want dat is min of meer hoe dat hele "oneindig" ding werkt.
De oplossing:Beetje. Reis lopen!
Ik heb de op hardlopen gebaseerde ritmegame-in-vermomming van ontwikkelaar Gaijin niet heel veel speling gegeven toen ik het vorige maand beoordeelde, maar een update met nieuwe controleschema's betekent dat het de moeite waard is om opnieuw te bekijken.
Loop! geeft je de opdracht om de dappere, voortdurend rennende Commander Video te leiden door een heleboel kleurrijke werelden vol obstakels en hindernissen om te overwinnen. Als in Infinity Blade, timing en ritme zijn cruciaal, maar waar? Beetje. Reis wint is in zijn verscheidenheid. De commandant moet rennen, glijden, schoppen, springen en een schild gebruiken om vooruit te blijven gaan, en de individuele niveaus bieden voldoende verschillende barrières om je gefocust en uitgedaagd te houden.
Bovendien is de verteller de man die de stem voor Mario doet, en dat is gewoon geweldig.
boosdoener 4:Teken iets
Het probleem: Noch sociaal noch coöperatief
Teken iets is lang niet meer wat het was, maar toen het vorig jaar uitkwam, leek het alsof iedereen het speelde. Als je niet bij "iedereen" hoort, is dit hoe het werkt: een persoon kiest een van de drie objecten en tekent het en dan probeert zijn vriend te raden wat de tekening is. Het is net als spelen Pictionary zonder op een saai feestje te hoeven zijn.
Mensen waren gek op dit spel, maar ze misten de kritieke fout: ondanks dat het een spel was dat je met je vrienden kon spelen, bevatte het geen sociale interactie of enige echte noodzaak tot samenwerking. Je zou kijken naar een waardeloze tekening van een gorilla met de naam van je vriend erop, maar het feit bleef dat voor al het "plezier" dat jullie twee "samen" hadden, had iedereen ter wereld die halfslachtige kunnen tekenen gorilla.
Het is ook moeilijk om een spel te bedenken waarvoor de kosten van verliezen lager zijn dan die van deze. Als de andere persoon het goed raadt, verdien je munten die je kunt gebruiken om meer kleuren te ontgrendelen om vreselijk mee te tekenen. Als je verliest, begint de volgende ronde. Dat is het. Teken iets probeert je te misleiden door een "Winning streak" -teller op te nemen, maar het betekent echt niets of doet niets.
De oplossing:Ruimteteam
Kijk hier eens naar.
Zie je al die mensen in dezelfde ruimte samenwerken om een taak te voltooien? Lijkt dat niet, ik weet het niet, behoorlijk sociaal? Zien ze er niet allemaal gelukkiger uit dan wie dan ook? Teken iets speler die je ooit in je leven hebt gezien?
Ruimteteam is een extravaganza voor meerdere spelers waarin een team van spelers de rol van een ruimteschipbemanning op zich neemt. Iedereen heeft zijn of haar eigen vreemd genaamde bedieningspaneel op zijn scherm en de game geeft aanpassingen weer die moeten worden aangepast. Wanneer de instructies verschijnen, roept de speler ze op, en de persoon met de juiste console draait de schakelaar om of draait aan de knop of wat dan ook. Af en toe moet iedereen zijn apparaten schudden of omkeren om denkbeeldige wormgaten te vermijden.
Is er een deel daarvan dat niet klinkt als een goede tijd met je vrienden? Is er daarnaast een onderdeel van? Teken iets dat doet?
