26 december 1982:Tijd magazine benoemt de personal computer tot 'Man van het Jaar'.
Het is de eerste (en tot op heden enige) keer dat een niet-menselijke entiteit de prijs wint, die in 1927 werd opgericht. De onderscheiding verwoest Steve Jobs echter - omdat hij dacht dat de onderscheiding naar hem zou gaan.
Personal computing: een groeiende industrie
Tijd Het nummer "Man of the Year" van het tijdschrift kwam op 26 december in de kiosken, hoewel de omslagdatum het volgende liet zien: week, 3 januari 1983 (voor het geval je je afvraagt over de timing van deze aflevering van "Today in Apple" geschiedenis").
De prijs gaf aan hoe ver personal computers in slechts een paar jaar waren gekomen, niet alleen technologisch maar ook als een wereldveranderende industrie. Apple, toen nog maar vijf jaar oud, had de Macintosh. echter, de Appel II was fenomenaal succesvol. Apple stond ook op het punt om de Lisa, de eerste machine met een grafische gebruikersinterface en muis.
Slechts een paar jaar eerder was het een niche-industrie voor nerdy hobbyisten, in 1981 werden er in de Verenigde Staten maar liefst 1,4 miljoen thuiscomputers verkocht. Het jaar daarop verdubbelde dat aantal. Naast Apple waren andere invloedrijke vroege computers de Commodore PET en, met name,
de IBM-pc, die de grootste concurrent van Apple bleek te zijn.Geen onbekende voor Tijd
Steve Jobs was geen onbekende voor Tijd tijdschrift. In februari 1982 stond hij op de omslag als onderdeel van een artikel over jonge ondernemers. In het artikel stond dat Jobs "praktisch in zijn eentje de pc-industrie heeft gecreëerd". Het merkte ook op: dat, ondanks het bescheiden begin van Apple in een garage, het bedrijf naar verwachting "een omzet van $ 600 miljoen zou hebben" in 1982.
Hoewel de rol van Jobs als de uitvinder van de industrie "in zijn eentje" hyperbolisch was, is het gemakkelijk in te zien waarom de mede-oprichter van Apple vond dat hij in de rij voor de "Man of the Year"-prijs, vooral toen hij hoorde dat deze naar iemand ging die betrokken is bij de markt voor thuiscomputers. Zelfs jaren later bleef hij woedend dat hij niet de eer kreeg die hij vond dat hij verdiende.
Zoals Jobs tegen zijn biograaf Walter Isaacson zei:
“Tijd Ik besloot dat ze me Man van het Jaar zouden maken, en ik was 27, dus ik gaf echt om dat soort dingen. Ik vond het best cool. Ze stuurden [journalist en later durfkapitalist] Mike Moritz uit om een verhaal te schrijven. We zijn even oud en ik was erg succesvol geweest, en ik kon zien dat hij jaloers was en dat hij een voorsprong had. Hij schreef deze vreselijke bijlbaan. Dus de redacteuren in New York krijgen dit verhaal en zeggen: 'We kunnen deze man niet tot Man van het Jaar maken.' Dat deed echt pijn. Maar het was een goede les. Het leerde me om nooit te opgewonden te raken over dat soort dingen, aangezien de media sowieso een circus is. Ze gaven me het tijdschrift FedEx, en ik herinner me dat ik het pakket opende, in de volle verwachting mijn mok op de omslag te zien, en het was dit computerbeeldhouwwerk. Ik dacht: ‘Huh?’ En toen las ik het artikel, en het was zo verschrikkelijk dat ik echt moest huilen.”
Isaacson ontkent dat Tijd ooit Jobs overwogen voor de prijs "Man van het Jaar", net als Ray Cave, toen de redacteur van het tijdschrift. Het gevoel bleef echter zeker bij Jobs.
Jaren later, in een positie om de pers te vermijden en zijn persoonlijke imago strenger te controleren, raakte Jobs geobsedeerd door het beheersen van het Apple-verhaal.