Er waren gisteren een paar grote verrassingen op het iPad mini-evenement van Apple. De eerste was de prijsstelling van de iPad mini zelf: terwijl iedereen een $ 249 of $ 299 verwachtte startprijs, de iPad mini begint eigenlijk bij $ 329... een goede $ 70 hoger dan apparaten zoals de Google Nexus 7.
Maar er was nog een verrassing. Niemand heeft de afgelopen maanden iets gehoord over de nieuwe Fusion Drive van Apple, een combinatie van solid state en op een platter gebaseerde harde schijf die de beste aspecten van flash en traditionele harde schijf "smelt" opslag.
Die aspecten? Solid State-schijven (of SSD's) met een veel hogere lees- en schrijfsnelheid, evenals "instant-on" opstarten vanuit de slaapstand of uitschakelen. Dit leidt tot enorme prestatieverbeteringen op de hele Mac. Traditionele harde schijven hebben echter een aantal belangrijke voordelen: ze zijn allebei goedkoper en hebben meer capaciteit, waardoor je gemakkelijk enorme mediabibliotheken kunt opslaan.
Dus wat is het nut van de Fusion Drive? Eenvoudig. Het is het beste van twee werelden: de snelheid en instant-on van een SSD, met alle opslagruimte van een HDD. Maar hoe werkt het?
Toen Apple gisteren de Fusion Drive aankondigde, werd aanvankelijk gespeculeerd dat het in wezen een hybride schijfstation was. zoals die van Seagate. Hybride schijfstations hebben twee secties: een kleinere flash-opstartsectie en een draaiende schijf die tijdelijke bestanden in flash kan cachen voor lezen of schrijven indien nodig.
Hybride schijven bestaan al een tijdje, maar ze zijn niet erg populair gebleken. Je zou dus kunnen denken dat Apple het wiel opnieuw aan het uitvinden is met de Fusion Drive, een oude technologie gebruikt en er een laagje marketingpoetsmiddel op aanbrengt. Maar dat is eigenlijk niet het geval.
In werkelijkheid, zoals Phil Schiller gisteren de Fusion Drive beschreef, werkt het eigenlijk meer als een enterprise disk-array. Hier is Ars Technica's fantastische uitleg:
De meeste grote schijfarrays hebben verschillende soorten opslag - sommige langzaam draaiende schijven, sommige sneller draaiende schijven en sommige solid-state opslag - en sommige hebben de mogelijkheid om te controleren welke gegevens het meest worden gebruikt en kunnen die gegevens automatisch naar een snellere schijflaag verplaatsen als nodig zijn. Deze functies werken meestal op blokniveau, onder de bestanden, en kunnen worden gedaan op grote of kleine stukjes gegevens, afhankelijk van wat hot is en wat niet. Auto-tiering omvat ook de mogelijkheid om gegevens die niet langer in trek zijn, of niet langer "hot" zijn, te degraderen van een snelle schijf naar langzamere dingen. Op deze manier kan een bestand dat niet vaak wordt geopend, worden opgeslagen op trage SATA-schijven, maar als honderd mensen als je het gedurende een korte periode herhaaldelijk moet openen, wordt het omhoog getrokken en op SSD bewaard totdat het niet nodig is niet meer.
Met andere woorden, Fusion Drive is geavanceerde technologie van serverkwaliteit die daadwerkelijk is gemigreerd naar de Mac van enorme enterprise-schijfarrays. Bestanden worden permanent in en uit flash verplaatst, afhankelijk van uw gebruik in het echte leven, wat een constant verfijnde en verfijnde gebruikerservaring garandeert, zonder de compromissen van flash.
Goed gedaan, Appel. Wanneer kunnen we Fusion Drives nu in de MacBook-line-up zien?
Bron: Ars Technica