| Cult of Mac

We hebben allemaal die verschrikkelijk lange documenten met de Algemene voorwaarden gezien bij elk stukje Apple-software dat we downloaden, inclusief de iTunes Algemene voorwaarden.

Maar wat als je ze in een geïllustreerde versie zou kunnen zien? In dat geval zouden we ze allemaal kunnen lezen.

Deze geïllustreerde panelen, elk getekend in een andere stripstijl naar beroemde andere cartoonisten, zetten Steve Jobs centraal in de verder droge, stoffige juridische disclaimers van Apple.

Absoluut het bekijken waard, toch?

De kunst die uit de potloden van Salavat Fidai voortvloeit, verlaat de potloden eigenlijk nooit.

Een ronde hengst, een rij circusolifanten of de Eiffeltoren blijven op de punten van potloden dankzij Fidai's vaste hand- en geduldig knutselmes dat het zachte lood in een sculpturaal symbool kerft dat gemakkelijk te herkennen is in het meest onverwachte plaats.

Paus Franciscus en Miley Cyrus hebben weinig gemeen. De ene is een spirituele leider die ontzagwekkend medeleven toont en de andere is een hypergeseksualiseerde popzangeres die graag haar tong laat zien.

Elk draagt ​​het gewicht van beroemdheden en deelt zo de ruimte in een groeiende galerij met portretten van de New Yorkse kunstenaar Jeremy Martin, wiens favoriete medium toevallig een iPad is.

"Me and My Other Me" is een serie geïllustreerde portretten van beroemdheden. Het rooster van mensen dat is opgesteld, omvat techreuzen zoals Bill Gates en Steve Jobs, evenals muziekmega-sterren zoals Mick Jagger en Michael Jackson.

Wat ze griezelig maakt, afgezien van de zeer gedetailleerde cartoonachtige kunststijl, is dat het portretten zijn van zowel jongere als oudere versies van de onderwerpen.

Kijk maar eens naar een paar van deze verontrustende kunstwerken hieronder en je zult zien wat ik bedoel.

Stel je voor dat je je lens ergens op richt en de camera laat je de foto niet maken omdat waar je naar kijkt te vaak is gefotografeerd.

De ontwerper en kunstenaar Phillipp Schmitt uit Kopenhagen heeft de Camera Restricta ontwikkeld, een apparaat dat als eerste volgt zijn eigen locatie en zoekt online naar foto's met geotags voor het gebied binnen de camera's bereik.

Een manier waarop ik vaak kan bepalen of een app mijn tijd waard is, is door hem aan een specifieke test te onderwerpen. Als ik zo in een app word gezogen dat ik vergeet dat ik eigenlijk gedachten moet verzamelen om een ​​recensie te schrijven, komt dat omdat die app over het algemeen best geweldig is. Ik had deze ietwat zeldzame ervaring met Recolor, een nieuwe kleurboek-app voor volwassenen op iOS.

David Tovey werd dakloos in de straten van Londen na een beroerte en vond redding op een onwaarschijnlijke plek: een wegwerpcamera.

Tovey werd uitgenodigd om deel te nemen aan een kunstproject waarbij Londenaren camera's kregen om het leven op straat vast te leggen voor een kalender die nu op Kickstarter wordt verkocht. Twee jaar op rij heeft hij foto's laten selecteren voor het Cafe Art-kalenderproject.

Er was geen selfiestick, geen hashtags en geen delen met zijn BFF. Sterker nog, toen Robert Cornelius zijn historische selfie nam, zat hij 15 minuten stil als een steen, en toen zag de foto langzaam verschijnen op een verzilverde plaat van koper terwijl hij gevaarlijk kwik inademde dampen.

Dat was instant bevrediging in 1839.

Cornelius, die een houten kist met een operaglas gebruikt, verdient waarschijnlijk de eer voor het maken van 's werelds eerste selfie. Hij maakte de foto niet uit ijdelheid, maar als experiment om een ​​verzilveringsmethode te testen voor de daguerreotypie fotografisch proces, dat wereldwijd slechts drie maanden vóór Cornelius' zelfportret.

De illustratie bij een octrooiaanvraag is een eerste blik in het hoofd van de uitvinder. Eindelijk wordt een idee een mogelijkheid, en zelfs als een uitvinding later onpraktisch of een regelrechte mislukking, de tekening dient als een tastbaar verslag van de zoektocht van de mensheid om problemen op te lossen en te bewegen naar voren.

Maar de moderne patentschetsen zijn grimmige kippenkrabben vergeleken met de ingewikkeld gedetailleerde, da Vinci-achtige kunstwerken die ooit vergezeld gingen van aanvragen bij het United States Patent & Trade Office, dat voor het eerst werd geopend in 1790.

Je kunt $ 90.000 uitgeven aan een 'kunstwerk' van Richard Prince. Of je kunt hetzelfde krijgen van de originele bron die hij heeft opgelicht met een korting van 99 procent.

Prince gebruikte screenshots van mensen die hij volgde op Instagram en zette deze om in grote inkjetschilderijen die hij vervolgens voor duizenden dollars verkocht. Prince heeft de onderwerpen niet gewaarschuwd dat hun Instagram-aandelen werden getoond en verkocht.

Sommige van de afbeeldingen waren van de populaire trendsettende SuicideGirls, waarvan de oprichter dezelfde foto's op dezelfde manier te koop heeft aangeboden voor $ 90 op zijn website.