Het was een maand geleden tot de dag dat ik fysieke boeken, strips en tijdschriften voor mijn iPad deed. Een reis rond de wereld voor werk versnelde de verandering. 29 dagen lang zou ik buiten de VS zijn, met stops in Australië, Singapore, India en het VK. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de India-stop drie steden en vier extra vluchten omvatte. Het was niet de tijd voor een grote stapel fysieke media, noch voor een volle laptop. Het was tijd om licht te reizen en digitaal te reizen.
In het proces heb ik veel geleerd. Sommige zijn saaier, zelfontdekkingsdingen, die ik zal bewaren voor mijn persoonlijke blog, of helemaal niet, maar veel over tablets, computers en waar entertainment zelf naartoe zou kunnen gaan.
1. De huidige iPad is goed genoeg voor de meeste toepassingen.
Ondanks mijn belofte om op de iPad 2 te wachten, veranderde de gedachte aan in totaal 65 uur in vliegtuigen me al snel in de behoorlijk capabele versie 1.0. Ik heb het echt uitgeprobeerd: surfen op het web, Twitter, RSS-lezer, Facebook, bloggen, video, gamen en boek lezen. Ondanks zijn vroege generatie, is het volledig geschikt voor de meeste van deze taken. Het is het zwakst, zoals veel mensen hebben opgemerkt, om te typen. Als je het perfect vlak kunt krijgen, zoals op een dienblad in een vliegtuig, is het mogelijk om bijna snel te typen, maar elke andere grip betekent langzaam gaan en fouten maken. Hoewel sommigen hebben geklaagd over de bloedarme 256 MB RAM, vond ik het voldoende snel voor elke taak die ik erop gooide. Het ontbreken van videocamera's voor videochat was een kleine overlast.
Met een gewicht van 1,5 pond is de iPad aanzienlijk minder zwaar dan elke andere computer die Apple ooit heeft geleverd. Dit betekent echter niet dat het als licht moet worden beschouwd. Mijn grootste taak voor mezelf was het lezen van Jonathan Franzens nieuwe roman 'Vrijheid', een 600 pagina's tellend magnum opus over het hedendaagse leven en het vreemde traject van babyboomers. En hoewel de iPad lichter is dan de hardcover van Freedom, wordt de vorm na een bepaalde tijd erg moeilijk te hanteren. Het is zowel te dun als te gelijkmatig uitgebalanceerd - de bovenkant weegt hetzelfde als de onderkant, wat betekent dat het onmogelijk is om hem met één hand vast te houden en de greep met twee handen vermoeiend wordt. De beste manier om te lezen is door het tegen een tafel of ander oppervlak te laten rusten (inclusief uw liggende buik). Ik kwam door het boek heen, maar ik merkte dat ik na verloop van tijd op sepiapapier moest overschakelen, omdat de witte pagina's pijn aan mijn ogen begonnen te doen. Als boekvervanging is de metalen achterkant zeer twijfelachtig. Gaan met een lichtgewicht plastic kan in de loop van de tijd een goede update zijn - dit is het maximale dat het ooit zou moeten wegen.
3. De meeste ontwikkelaars hebben nog een lange weg te gaan voordat ze de gebareninterface echt onder de knie krijgen.
Het meest opwindende aan de iPad is de mogelijkheid om tientallen soorten gebaren voor besturing te ondersteunen. Voor het grootste deel is de huidige generatie applicaties echter beperkt tot drie: omhoog vegen om te bladeren, naar links vegen om pagina's om te slaan en het knijpen met twee vingers gebruiken om het zoomniveau aan te passen. Reeder, mijn favoriete RSS-programma voor iPad en iPhone, probeert extra dingen te doen, zoals vegen naar de recht om één niveau van informatie omhoog te gaan in plaats van op een terugknop te drukken, maar het werkt slechts een deel van de tijd. De iPad-versie van Twitter streeft ook naar meerdere niveaus van swipen om een complexere interactie mogelijk te maken. Maar deze voelen op zijn best aan als nieuwigheden. Er is veel gepraat (waarschijnlijk te veel gepraat) over de vraag of de iPad een consumptie-apparaat of een creativiteit-apparaat is. Voorlopig blijft het meer een consumptieapparaat, buiten het schetsen van programma's, muziekinstrumenten en schrijvers die een bijbehorend bluetooth-toetsenbord gebruiken. Ik geloof nu dat dit slechts een feit is van mensen die creativiteit-apps maken die te hard hun best doen om na te bootsen ofwel een traditioneel GUI-computermodel of te hard proberen om een analoge interface te gebruiken voor de echte wereld. Wanneer en als ontwikkelaars een solide model maken voor het gebruik van gebaren voor creativiteit, zal de iPad dat doen een krachtig platform voor creatie worden - zoals ik al eerder heb opgemerkt, zou videobewerking hier dodelijk zijn ding. Tot die dag is het een geweldige manier om bij te praten met lezen en video's te bekijken.
4. De iPad is een geweldige reisgenoot - als je eraan denkt om hem op te halen.
Toen Steve Jobs de iPad introduceerde, plaatste hij hem als een derde apparaat, tussen een Mac en een iPhone in. Dat is zeker waar als het gaat om reizen - het vertoont kenmerken van zowel een telefoon als een laptop. Met luchthavenbeveiliging over de hele wereld kun je bijvoorbeeld een iPad in een schoudertas achterlaten, ook al moet elke laptop apart worden gescand. Maar net als een iPod of iPhone, maakt het stewardessen er niet zoveel uit of je een iPad vroeg in een vlucht hebt of bijna landt zoals ze dat doen met een laptop. Bij meer dan één gelegenheid las ik mijn iPad tot aan de touch-down zonder enige lef te krijgen. Er is natuurlijk één nadeel aan dit alles, namelijk dat deze eigenschappen het gemakkelijk maken om een iPad te vergeten. Dat komt omdat we geen bestaand ritueel hebben voor wat je met een iPad moet doen als je een vliegtuig verlaat. Bij een laptop stop je hem voor de landing weer in je schoudertas. Met een telefoon steek je het toestel in je zak. Met een iPad? Nou, zoals ik persoonlijk heb geleerd, laat je het soms in de vliegtuigstoel achter en moet je het een week later ophalen bij Singapore Airlines. Bedankt, Singapore Airlines!
Alles bij elkaar is de iPad de beste reiscomputer die ik ooit heb gezien. Op mijn volgende reis laat ik mijn MacBook absoluut thuis
![Eén USB-C-snellader met meerdere poorten om ze allemaal te besturen [Review] ★★★★☆](/f/554c9edf7e8d712cc0784857fcc98494.jpg?width=81&height=81)
