Weet je wat ik tegenwoordig veel hoor? “Gij jan jan. Houd niet van de pictogrammen. Dit is echt een rommeltje.” En dit, vanuit onze eigen chatroom: "Het doet pijn aan de ogen", en "De afschuwelijkheid hiervan verbaast me."
Het lijkt erop dat veel mensen het uiterlijk van iOS 7 niet leuk vinden. Maar weet je wat? Ik hou ervan. Natuurlijk zijn sommige van die pictogrammen een beetje opzichtig, maar in iOS 6, alle van de oorspronkelijke Apple iconen waren afschuwelijk. En wat je ook wilt zeggen over de nieuwe look, je moet toegeven dat het nu veel consistenter is.
Jony Ive Werkelijk Heeft een hekel aan knoppen
IOS 7 heeft de knoppen afgeschaft. Terwijl eerdere versies van het besturingssysteem de interfaces van de echte wereld nabootsten (en ik heb het niet over het groene vilt of gestikte leer hier), met 3D-knoppen en schuifregelaars die eruitzagen als hun echte equivalenten, is iOS 7 iets dat puur op een computer bestaat wereld. 3D-texturen zijn verdwenen, maar dat geldt ook voor de knoppen.
Nu kun je alles aanraken. Het puurste voorbeeld van het non-button design is het nieuwe Control Center, dat bestaat uit zwart-witte lijntekeningen. Ze bieden geen enkele hint dat je ze kunt aanraken, maar dat hoeft ook niet.
Voorspelbaar, de nieuwe app-pictogrammen voor aandelen maken mensen pissig.
Het is vrij duidelijk wat je moet doen, en ik zou zeggen dat het gebruik van zwart en wit de status van de schakelbare elementen veel duidelijker maakt. Wie heeft subtiele schaduweffecten nodig als je het pictogram gewoon wit kunt maken?
die pictogrammen
Voorspelbaar, de nieuwe app-pictogrammen voor aandelen maken mensen pissig. Ik ben geen grote fan van de zure felle kleuren met een licht verloop, maar ik was nog minder fan van de oude iconen, die er echt uitzagen alsof ze in de loop van de tijd uit verschillende bronnen aan elkaar waren geplaveid jaar. Hier zijn de berichten-apps samen, bijvoorbeeld:
Veel beter, toch? Wat is tenslotte de taak van een icoon? Om u snel een app of ander UI-element te laten identificeren. Dit is de reden waarom iedereen (terecht) klaagde dat de OS X Finder-zijbalkpictogrammen de kleur eruit gezogen kregen. In grijswaarden lijken ze te veel op elkaar om snel in één oogopslag te kunnen scannen. Dus hoewel je de nieuwe pictogrammen misschien niet leuk vindt, is hun ontwerp beter in termen van hun functionaliteit. En aangezien dat is wat design is, is dat wat belangrijk is. Design is niet hoe iets eruit ziet. Ontwerpen is hoe het werkt.
Over één ding ben ik het echter eens met onze redacteur John Brownlee. Hij houdt niet van het nieuwe pictogram van de Agenda-app en zegt dat het "van een afstand volkomen onleesbaar" is. Ik weet niet zeker hoe ver hij zijn iPhone vasthoudt, maar de nieuwe slanke gebruikersinterface lettertype is zeker niet zo duidelijk als de oude vetgedrukte die wordt gebruikt op de iOS 6-kalender (aan de andere kant is de live-tijd - tot op de seconde - op de nieuwe klok-app mooi rad).
Samenhang
Een van de dingen die me gek maakten van iOS 6 was inconsistentie. Het was daar in de pictogrammen, zoals ik al zei. Maar het was er ook in al het andere. Tik op een map en er zou een gat in het scherm openen, bekleed met linnen. Open het Berichtencentrum en het linnen zou naar beneden worden getrokken over het scherm. En nu we het toch over Berichtencentrum hebben, wat was er in godsnaam aan de hand met de bannerwaarschuwingen? Ze werden getoond met het favoriete draaiende kubuseffect van Apple, maar de kubus scheurde een soort 3D-gat in - in wat precies? En dat was het probleem.
Zoals we zagen in de keynote-video van Jony Ive, heeft de gebruikersinterface verschillende lagen. Dit is het duidelijkst in de nette nieuwe parallax-functie die diepte toevoegt aan het startscherm (probeer een screenshot van je startscherm als achtergrond en probeer je ontbijt laag te houden), maar het informeert ook de hele gebruikersinterface. Als iets bovenaan staat, staat het bovenaan.
Berichtencentrum schuift nu over het scherm, net als het Controlecentrum, en beide zijn als bevroren vensters, met een wazige weergave van het scherm eronder. Mappen zijn niet langer luiken die het linnen eronder onthullen, maar eenvoudige groepen apps. Tik op een "map" en deze zoomt nu uit vanaf zijn plek op het scherm totdat de pictogrammen erin op volledige grootte zijn. En ze zitten op dezelfde doorschijnende laag als al het andere.
Witte ruimte
Naast de nieuwe vredige consistentie heeft iOS 7 veel witruimte. Kijk eens in een van de apps en het UI-chroom is zo goed als verdwenen. Dat komt omdat iOS niet langer doet alsof het iets anders is.
Alles strekt zich uit tot aan de randen van het scherm, of het nu gaat om instellingenlijsten in de instellingen-app, of foto's in de Mail-app, en zelfs de achtergrond van het startscherm - de verduisterde statusbalk is verdwenen.
Hierdoor voelt het minder druk, frisser en groter aan. Het scherm lijkt minder krap, net zoals je bureau minder krap aanvoelt als je het opruimt, ook al heb je daar dezelfde hoeveelheid spullen.
Veegt
Nog een laatste opmerking over UI-tweaks. Nu heeft de Mail-app die nette swipe-to-act-bewegingen van de Mailbox-app toegevoegd. Als u op een bericht veegt, worden nu de bedieningselementen "Archief" en "Meer" weergegeven (geen knoppen!). Tik op Archief om precies dat te doen. Tik op Meer om een menu te openen waarmee je het bericht kunt verplaatsen, beantwoorden, doorsturen, markeren als ongelezen of het bericht (eindelijk) naar de ongewenste mailbox kunt sturen. Het is een kleine toevoeging, maar – in combinatie met de nieuwe sneltoets-van-de-zij-naar-switch-views-sneltoets – laat het zien dat de gebruikersinterface van tikken weggaat naar vingervriendelijke veegbewegingen. En maar goed ook: op een knop tikken om naar een nieuw scherm te gaan was een overblijfsel uit het muiskliktijdperk. Dat tijdperk is op zijn einde.
Conclusie
Hoewel er duidelijk enkele eigenaardigheden zijn in de nieuwe gebruikersinterface, en niet alles naar ieders smaak zal zijn (godzijdank), ben ik een grote fan van de nieuwe gebruikersinterface. Het is natuurlijk nieuw en opwindend, maar het laat ook zien dat Apple nu net zo serieus is met zijn software als met zijn hardware - iets dat al een tijdje niet het geval leek te zijn.