Move Over Instapaper en Pocket: DotDotDot voegt notities, tags en opmerkingen toe [Opinion]

Vlak voor het weekend is er een nieuwe Read Later app gelanceerd. Ja, je schreeuwt terecht, er zijn al een heleboel van deze apps. Verdorie, zelfs Safari kan pagina's offline opslaan om later te lezen. Maar de nieuwe app/service, DotDotDot genaamd, laat zien wat deze services zouden moeten zijn. Het is niet gepolijst (het is een vroege bèta), maar het laat de concurrentie al zien.

Dat brengt me bij 'de concurrentie'. Ik heb zojuist Instapaper, de grootvader van lees-later-apps, voor Pocket gedumpt. Waarom? Lees verder.

Wat is het volgende?

Eerst iets over de toekomst, in de vorm van Dotdotdot. Deze app doet een paar dingen:

• Slaat pagina's op om later te lezen via browserbookmarklet.
• Hiermee kun je secties annoteren en markeren, net als iBooks en Kindle.
• Leest en slaat EPUB-bestanden op.
• Rolt in een heel sociaal aspect.

Het grootste deel hier zijn de annotaties. Ik ga de app niet beoordelen - eerlijk gezegd is het op dit moment behoorlijk verwarrend om te gebruiken, en er is geen gemakkelijke manier om pagina's toe te voegen, behalve vanuit de browser (er is momenteel geen manier om verhalen te e-mailen, en uiteraard nog geen app-integratie van derden) – maar de concepten die het gebruikt zijn allemaal uitstekend.

U kunt EPUB's, Google Reader-artikelen, geknipte webpagina's en zowat elke gewenste tekst inladen.

Je kunt EPUB-boeken laden vanuit je Dropbox (je kunt vanuit daar in de app door je Dropbox-mappen bladeren), of je kunt inhoud pakken van de mensen die je volgt (een beetje zoals Twitter of Instagram voor documenten) of je kunt web toevoegen Pagina's. En eenmaal daar, behandelt DotDotDot het als je eigen bibliotheek. U kunt notities markeren en toevoegen, gewoon door te vegen en te typen, en - heel belangrijk dit - u kunt al uw notities doorzoeken.

Vergeleken met de ommuurde benadering van de Kindle of het browsen met alleen in-app-notities van iBooks, is dit enorm. Bovendien wordt elk document dat ook door andere mensen is geannoteerd, gemarkeerd met hun aantekeningen en markeringen (zoals de populaire hoogtepunten in Kindle-boeken).

Instapaper

Lees Later-apps zijn net zo essentieel voor mij als een plek om de foto's van mijn iPhone op te slaan, maar de laatste tijd wilde ik een beetje extra. Jarenlang was Instapaper de gouden standaard, maar het raakt steeds verder achterop. Het heeft misschien geweldige lettertypen en het heeft zeker de mooiste (en schoonste) leesweergave, en het heeft misschien wel de beste parsing-engine (het ding dat de cruft verwijdert en alleen de zoete, eenvoudige artikeltekst achterlaat), maar het voelt een beetje oubollig.

Pocket - waarschijnlijk de belangrijkste rivaal van Instapaper - bewaart bijvoorbeeld ook video's en afbeeldingen voor u, en doet dit zonder uw lijst vol te proppen. En de lijst van Pocket, met miniaturen van de afbeeldingen van uw opgeslagen artikelen, is veel aantrekkelijker en maakt het veel gemakkelijker om te vinden wat u zoekt.

Erger nog, het beheer van artikelen door Instapaper is verschrikkelijk. Wilt u een batch artikelen tegelijk archiveren? Pech. Een heleboel recepten in dezelfde map laten vallen? Nee. Om iets anders te doen dan een-voor-een beheer van uw bestanden, moet u de Instapaper-website bezoeken. In 2013.

Wat Instapaper wel heeft, is integratie in vrijwel elke app die er is - je kunt er zelfs artikelen naar sturen van grote titels zoals de NYT - plus geweldige functies voor delen. Maar ook deze zijn net zo ouderwets als de popover-menu's die de app rommelig maken, waardoor je de artikelen alleen naar andere plaatsen kunt sturen en ze niet heen en weer kunt delen met andere services. Het lijkt een beetje op Apple's Pages- en Numbers-apps waarmee je bij de lancering alleen dingen per e-mail kunt delen, en elk document dat buiten de iPad is bewerkt, moest opnieuw worden geïmporteerd. Zeg hallo tegen Proposal_Doc_final_2_final.pages.

Zak

Pocket helpt niet bij dit aspect; het heeft een even indrukwekkende lijst met delen, maar dingen eindigen nog steeds zodra de export is voltooid. En de keuze uit slechts twee lettertypen (een serif, een san serif) is lachwekkend. Maar het brengt verschillende functies waar ik het meest gebruik van maak:

Video-ondersteuning

Ik kijk niet veel video's, maar als ik iets goeds vind, wil ik het opslaan. Maar waar? Ik heb de URL's naar OmniFocus gemaild, maar dat werkt ongeveer net zo goed als je zou verwachten. Met Pocket kan ik de hoofdweergave alleen op artikelen laten staan, maar al mijn video's blijven klaar voor wanneer ik dat wil.

Bulkbewerking

Net als in elke andere iOS-app, zoals altijd, kan ik op de knop "bewerken" tikken, zoveel items selecteren als ik wil en er vervolgens een actie op uitvoeren. In Instapaper moet ik een veegbeweging uitvoeren en vervolgens twee keer tikken voor elk artikel dat ik wil verwijderen of archiveren.

Exporteren

Ik heb het niet over een volledige export van al je inhoud, die zowel Instapaper als Pocket kunnen doen vanaf hun respectieve sites. Wat ik bedoel is doorlopende export, of wat ik graag 'Leuk spelen met IFTTT' noem. Instapaper verschijnt in IFTTT als een doelwit; dat wil zeggen, je kunt dingen verzenden tot het van andere diensten. Wat u niet kunt doen, is het als een "trigger" gebruiken. Pocket daarentegen doet beide.

Zo kun je elk artikel dat je in Pocket opslaat naar een andere dienst laten sturen: Evernote; een Dropbox-tekstbestand; e-mail of zelfs – ja – Instapaper. Maar Old Man Instapaper deelt met niemand, nee meneer. Dit alleen al maakt Pocket de beste keuze voor uw standaard Read Later-client, omdat het alles ook doorgeeft aan Instapaper, als u dat wilt.

Mijn eigen knipselservice rollen

Geconfronteerd met de matige ondersteuning van Instapaper en Pocket voor knipsels en het volledige gebrek aan markerings- en annotatiefuncties, dacht ik dat ik er een zou kunnen maken om er zelf een te maken. En daarvoor wendde ik me tot Evernote.

Evernote

Evernote is langzaam mijn leven binnengeslopen en slaat nu vrijwel alles op dat geen gewone tekstnotitie is (dat is de taak van SimpleNote en nvALT). Dus ik dacht dat het geweldig zou zijn om knipsels te bewaren. Ik dacht zeker dat ik een passage kon markeren, delen met Evernote (die zowel Pocket als Instapaper ondersteunen, rechtstreeks vanuit de popover op de geselecteerde tekst), en van daaruit genieten van mijn citaten en notities.

Een andere app, EverClip, bewaakt uw iOS-klembord vanaf de achtergrond en legt alles vast wat u kopieert: afbeeldingen, tekst en zelfs pdf's. Je kunt deze clips combineren tot één superclip of ze afzonderlijk verzenden naar Evernote. Het belangrijkste is dit: de URL van elk knipsel dat u van internet maakt, is opgenomen als een netjes opgemaakte link onder aan elk fragment.

Ik hoopte dat het delen van Instapaper en Evernote dit zou doen, zodat ik Evernote's geweldige. zou kunnen gebruiken zoek om een ​​fragment te vinden, vanwaar een simpele klik me naar de volledige tekst zou brengen (in het origineel website). Maar nee. Met beide apps kan ik een bestemmingsnotitieblok kiezen (Instapaper onthoudt de selectie, Pocket wordt elke keer standaard in je inbox geplaatst) en beide laten me tags toevoegen. Maar ze sturen ook het hele artikel, en niet mijn uitgeknipte tekst. Dit gebeurt zelfs als ik de optie "Volledige tekst opnemen" in Pocket uitschakel.

En proberen de eerder genoemde EverClip te gebruiken, is niet beter, omdat de URL's niet worden meegeleverd.

Voer Punt Punt Punt. in

En zo komen we terug op Punt punt punt, de service die is ontworpen rond delen. Op dit moment kan ik er niets naar sturen vanuit mijn RSS-lezer, of Twitter-client, of waar dan ook, echt waar, maar dat zal veranderen (zelfs met een eenvoudig e-mailadres zou ik IFTTT kunnen gebruiken om dingen rechtstreeks vanuit te sturen) Zak). U kunt echter vanuit de app door uw Google Reader-feeds bladeren, teksten uit Dropbox pakken of zelfs dingen vinden met behulp van de ingebouwde browser.

Zodra uw documenten in de app staan, wordt het echter veel beter. Elke keer dat je iets tegenkomt dat je leuk vindt, kun je het markeren door over de tekst te vegen. Er verschijnt een vak waarin je het kunt taggen (memorabele citaten bijvoorbeeld, of dingen om te onthouden voor een onderzoeksproject), of een opmerking toevoegen. En van daaruit kunt u het resultaat delen via Twitter of e-mail. E-mailen stuurt een mooi opgemaakt bericht compleet met de gemarkeerde quote en een link terug naar uw eigen tijdlijn op de DotDotDot-site.

Voeg daarbij de mogelijkheid om EPUB-bestanden te lezen (dat is het formaat waarnaar ik mijn Kindle-boeken converteer zodra ik die heb .) gekocht) en je ziet dat DotDotDot, of een andere soortgelijke dienst, het gaat overnemen van Instapaper en Zak.

Als u alles kunt lezen wat u op internet vindt, of elk e-boek dat u koopt en het volledig gemarkeerd kunt houden in uw eigen online deelbare en doorzoekbare bibliotheek, waarom zou u dat dan niet doen?

Immers, als je iets kunt lezen dat je op internet vindt, of een e-boek dat je koopt, daar in de app, en bewaar het - volledig gemarkeerd - in uw eigen online deelbare en doorzoekbare bibliotheek, waarom zou u dat dan niet doen? jij? Voeg een manier toe om gemakkelijk bij te houden wat mensen die je kent aan het lezen zijn (of wat je professor toevoegt aan de leeslijst van je klas) en je ziet de kracht van zoiets als DotDotDot.

En hier is een grote ironie: aangezien Instapaper steeds meer op Leaveware lijkt nu ontwikkelaar Marco Arment is overgegaan tot het ontwikkelen van het uitstekende Magazine, en dat knipopties schaars zijn in die app, de beste manier om de artikelen te delen en te bespreken is door het artikel te Instapaperen en het vervolgens naar DotDotDot te sturen.

Raad ik aan om nu fulltime over te stappen naar DotDotDo? Echt niet. Het is veel te vroeg in de bètacyclus en het gebrek aan manieren om dingen te importeren is een echt probleem (net als het volledige gebrek aan exportopties). Maar het lijkt erop dat het mijn nieuwe standaard lees-app wordt, zodra dit is opgelost.