Het grootste bedrijf op CES dit jaar is Apple. Nee, Apple geeft geen keynotes, organiseert geen stand of neemt zelfs geen vergaderingen, voor zover ik weet. Maar Apple domineert CES zoals goedkope hotelcasino's de Las Vegas Strip domineren.
Een consumentenelektronica-show zonder Apple is als een internetzoekprogramma zonder Google, een social networking-show zonder Facebook of een, eh, MacWorld Expo zonder Apple.
Maar dat is niet waarom de aanwezigheid van Apple zo groot is op CES. De reden is dat de helft van de initiatieven, productrichtlijnen en aankondigingen reacties op Apple zijn, of anticipatie op wat Apple in de toekomst zou kunnen doen.
De markt voor touch-tablets is het huis dat Apple heeft gebouwd. Door de iPad twee jaar geleden te lanceren, overtuigde Apple de wereld dat een multi-touch tablet met apps een geweldige nieuwe business was om in te stappen. Helaas heeft de wereld zich vergist.
Totdat Amazon de Kindle Fire verscheepte, wat vooral lukte omdat het supergoedkoop was, alle andere touch-tablets hebben volkomen gefaald in de markt, afgemeten aan de verwachtingen van fabrikanten.
De grootste uiting van de waan van de aanraaktablet was de CES van vorig jaar. Die show zag meer dan 100 individuele tabletproducten geïntroduceerd of tentoongesteld.
Wat een ramp. De overgrote meerderheid van deze producten zou nooit hebben bestaan zonder het waanzinnige succes van de iPad. Apple leidde hen op een dwaalspoor. Deze me-too-tablets met een laag volume en een lage marge vertegenwoordigen een enorme verspilde tijd, geld en energie van bijna alle betrokken fabrikanten.
Het tabletdebacle van vorig jaar zal dit jaar worden herhaald in de vorm van ultradunne notebooks, en om dezelfde reden.
Apple sloeg er een uit het park met de meest recente generatie MacBook Airs. Nu denkt iedereen in de branche dat het volgen van het voorbeeld van Apple de weg is naar succes op de markt. Het is niet.
Zelfs Apple faalde met de eerste generatie MacBook Airs, die te duur en niet geweldig genoeg waren om algemeen geaccepteerd te worden.
Ultradunne clamshell-laptops zijn net als touch-tablets, omdat de algehele gebruikerservaring perfect moet zijn om mensen de kleine offers te laten brengen in prijs, opslag en flexibiliteit die nodig zijn voor zo'n kleine vorm factor.
CES-organisatoren schatten dat er dit jaar tot 40 nieuwe MacBook Air-wanna-bes zullen worden tentoongesteld op CES.
De meeste hiervan zullen mislukken omdat hun fabrikanten ten onrechte denken dat de MacBook Air succesvol is omdat hij ultradun is met flash-opslag. In werkelijkheid is het succesvol omdat het een vlekkeloos, ultrasnel en opwindend apparaat is voor een zeer redelijke prijs.
Het is niet genoeg om een ultradunne te maken met flits. Tenzij het ervoor zorgt dat mensen onwillekeurig "Wauw!" wanneer ze het voor het eerst gebruiken, zal het niet op de markt slagen.
Nogmaals, het succes van Apple op het gebied van ultradunne producten leidt de rest van de industrie op een verkeerde weg, waardoor de verwachtingen worden gewekt die door de CES van volgend jaar zullen worden ondermijnd.
Een van de grote trends op CES zijn tv's in het algemeen en Google TV-producten in het bijzonder.
De tv-industrie is in paniek. Om goederen te verplaatsen, moeten ze innoveren. Maar hoe?
3D moest de industrie redden en consumenten een nieuwe reden geven om honderden of duizenden dollars te besteden aan een nieuwe boobtube. Het probleem is dat 3D zuigt. Het maakt mensen misselijk. Kijkers voelen zich idioten met een gekke bril in hun woonkamer.
Dus nu wordt de tv-industrie, schoppend en schreeuwend, het lot in gesleept waar ze zich lang tegen hebben verzet: pc's worden.
De onvermijdelijke toekomst van televisie omvat via internet gestreamde shows en films, 'intelligentie' en apps.
Dus de strijd in de tv-industrie is: rol je eigen "smart TV" -oplossing en ga nergens heen? Of met Google naar bed gaan en verkopen winnen, maar de controle verliezen?
Dat is waar het tv-gedeelte van CES over gaat. De grote drie - Samsung, LG en Sony - zullen voor het grootste deel aan beide kanten van het hek spelen en Google TV omarmen met sommige producten, maar niet met andere.
Google is de laatste redmiddel, alleen acceptabel omdat tv-makers geloven dat Google de enige is bedrijf dat hen zou kunnen helpen de enge aanval van Apple-televisie af te weren waarvan iedereen weet dat het is komt eraan.
Ze werken samen met Google omdat dat bedrijf bereid is een bal te spelen met bestaande tv-makers, die bereid zijn hun Android-platform, Chrome-browser en apps uit te lenen. Apple, aan de andere kant, wil ze gewoon vervangen, ze failliet laten gaan.
De toekomstige Apple TV, of iTV, zal een permanente vervanging zijn voor de Aziatische tv die je anders zou kopen. En als je eenmaal voor Mac gaat, ga je nooit meer terug.
Een andere trend in tv's zijn ultradunne sets. Terwijl de nieuwe generatie ongelooflijk dunne tv's veel aandacht zal trekken (maar weinig verkopen vanwege hun hoge prijzen), zal de pers zich afvragen: is dit wat Apple gaat doen?
Dus zowat elke glimmende nieuwe tv-aankondiging op CES, of het nu Google-georiënteerd of propriëtair is, zal hebben: alles wat te maken heeft met het positioneren van de betrokken bedrijven tegen het spook van de intrede van Apple op de tv markt.
Zelfs het grote drama van de show dit jaar, de aankondiging door Microsoft dat ze niet zouden deelnemen aan keynotes of stands in toekomstige CES-evenementen, heeft te maken met Apple.
Toen Microsoft voor het eerst hun aankondiging deed, was er een reflexmatige vergelijking met Apple's terugtrekking uit 2009 van Macworld Expo. Commentatoren zeiden dat de grootste bedrijven de grootste shows verlaten en er alleen voor staan.
Maar insiders van de CES hebben onthuld dat Microsoft in een opwelling vertrok omdat de organisatoren van de show wilden dat iemand anders de grote openingskeynote zou doen. Wat logisch is. Microsoft signaleert niet de bloeding van consumententechnologie. Dus, volgens rapporten, vertrok Microsoft in een opwelling, nam hun speelgoed (en hokjes) en ging naar huis.
Deze ruzie is vooral vernederend voor Microsoft, vooral vanwege de voor de hand liggende en weinig vleiende vergelijking met Apple.
Om het te simplistisch te maken, verliet Apple MacWorld omdat Apple te machtig is om te worden ingesloten door de show van iemand anders. Apple wil alles onder controle hebben, en heeft de mogelijkheid om dat te doen, en heeft geen showorganisator nodig om hen die aandacht te geven.
Microsoft, aan de andere kant, verliet CES omdat Microsoft niet krachtig, opwindend of cool genoeg meer is om 's werelds grootste consumentenelektronicashow te keynote.
Dus hoewel Apple niet aanwezig zal zijn op CES, zal Apple overal aanwezig zijn op de show. Het zal op de hoofden en lippen zijn van alle aanwezigen, en zal als een donkere wolk boven de show opdoemen.
Waar je ook kijkt, je ziet bedrijven reageren op, kopiëren van, vermijden van of anticiperen op Apple-producten als de belangrijkste drijfveer van hun productontwikkeling en marketing.
