Stoel en Epic Games' Infinity Blade ($ 5,99) kan degenen teleurstellen die op zoek waren naar een directe iOS-analoog voor het console-aanbod van de Unreal 3 Engine (waar first-person gevechten door beefcakey "Tom of Finland"-stijl ruimtemariniers lopen vaak over in op rakettorens gemonteerde monstertruck-rijsequenties) maar gamers die het punt zo zouden missen, zijn een zeldzaam ras dat gemakkelijk wordt beschreven door de door de overheid opgelegde "DERP" -tatoeages die in hun voorhoofden. Voor de rest van ons, Infinity Blade is een perfecte kristallisatie van de mogelijkheden van de iPhone als een geavanceerd gamingapparaat, een paradigmaverschuiving in de manier waarop AAA ontwikkelaars benaderen multitouch-interfaces, en... laten we niet vergeten... de meest visueel indrukwekkende en gepolijste game op de app Winkel.
plot-gewijs, Infinity Blade is een beklijvende, recursieve droom. Een mooi maar mysterieus kasteel op een heuvel, geregeerd door een duistere aanwezigheid die zinspeelt op een orde van dingen waarachter je kunt zien, en bewaakt door ogres en uurwerkwachten. Een stille krijger die komt met zijn erfstukzwaard en schild, op zoek om de dood van zijn vader te wreken, alleen om dezelfde sterfelijke inspiratie te bewijzen aan het zoontje dat hij thuis achterliet.
Het is niet veel plot om over te praten, maar dat komt omdat het geen plot is: het is een emotionele toestand. Op veel manieren, Infinity Blade voelt vergelijkbaar met de games van Team Ico gemaakt voor de PlayStation 2, inclusief Ico en Schaduw van de Kolossus: games die voelbaar meer dromerig zijn, zowel qua gevoel als logica dan de traditionele plot.
Of de games van Team Ico nu echte inspiraties zijn, of het angstaanjagende en semi-dirge-achtige gevoel van Infinity Blade is een gevolg van de gerichte, op herspeelbaarheid gerichte spelmechanica, wie zal het zeggen? Ze zijn echter perfect complementair aan de laatste. Infinity Blade is niet een spel dat bedoeld is om in één keer te worden verslagen, maar steeds opnieuw wordt gespeeld. Je gaat vooruit, scherm voor scherm, door een klein kasteel, en vecht tegen tegenstanders bij elke stap met een rijk en belonend tik-en-veeg-vechtsysteem dat ontwijken, blokkeren, zwaardvechten en zelfs. omvat magie. Eén keer door het kasteel gaan is een kwestie van tien of vijftien minuten, maar je zult de Level 50 God King niet kunnen verslaan aan het einde van het kasteel je eerste poging: je zult, uit noodzaak (en als een manier om je karakter te verbeteren), sterf, en het is aan je nakomelingen om de taak voort te zetten, waarbij elke bloedlijn op zijn beurt sterft totdat je de God King verslaat en daardoor wordt hem.
Voor degenen die het gevoel hebben dat hun eigen gevoel van vooruitgang in een game onlosmakelijk verbonden is met hoe ver ze in het 'plot' zijn, zal dit zeker net zo frustrerend zijn als het vooruitzicht om een game te spelen. Bejeweled toen je in verwachting was Oorlogswapens, maar voor degenen die zichzelf kunnen laten genieten van een spel dat uitsluitend is gebaseerd op de manier waarop het sfeer combineert met geavanceerde mechanica en een ultramoderne engine, Infinity Blade is eindeloos lonend.
De kern van Infinity Blade's mechanica is het zwaardvechtsysteem, dat na elke bloedlijn in complexiteit evolueert. Duels worden uitgevochten door een combinatie van vegen, tikken en gebaren. Slagen worden gepareerd door te vegen in de richting waaruit ze komen, een fractie van een seconde voordat de klap landt... een systeem die later in het spel sluw wordt als je vijanden hun. beginnen te misleiden, versnellen of zelfs vertragen aanvallen. Het ontwijken van een slag wordt bereikt door op de schermknoppen in de onderste hoeken van het scherm te tikken; blokkeren, door een schildknop in het midden van het scherm ingedrukt te houden. Ontwijk, blokkeer of pareer drie slagen achter elkaar en je krijgt de kans om een tegenaanval uit te voeren, waarbij je je tegenstander kunt confettien met een reeks slash-aanvallen.
Wat het zwaardvechtsysteem enigszins compliceert, is de mogelijkheid om gebarenspreuken op zowel jezelf (Heal, Shield) als tegen je te gebruiken. tegenstander (Poison, Fire, Ice), evenals de mogelijkheid om een krachtige break-aanval uit te voeren die automatisch de bewaker van je tegenstander brengt omlaag. Deze vaardigheden werken effectief als power-ups, die na verloop van tijd vol raken, afhankelijk van hoeveel schade je aanricht (of hoe erg je in elkaar wordt geslagen).
Een subtielere manier waarop elk duel zichzelf verandert, is door het in drie fasen te verdelen. Sinds Infinity BladeDe camera is statisch, de camerawisseling komt neer op een perspectiefverschuiving, maar dit is niet alleen een filmische bloei: omdat je je vijand nu vanuit een andere hoek bekijkt, Infinity Blade dwingt je om te heroverwegen welke vijandelijke animatie bij welke aanval hoort. Het is subtiel, maar na een cameraverschuiving kan het veel moeilijker zijn om erachter te komen of een vijand al dan niet aanvalt en dienovereenkomstig te reageren.
Glommed bovenop de zwaardvechtmechanica is een vereenvoudigde RPG-level-up-monteur, hoewel zelfs dit onorthodox is. Na elk duel krijgt je personage een bepaalde hoeveelheid ervaring, waarvan een deel rechtstreeks naar zijn niveau gaat. Elk behaald niveau geeft je personage twee statuspunten om toe te wijzen aan gezondheid, aanval, magie of schild. Allemaal vrij typisch tot nu toe. Waar Infinity Blade uniek wordt, is door je resterende XP te delen door vijf en ze toe te wijzen aan je uitrusting (zwaard, roer, schild, ring en harnas). Met elk stuk XP wint je uitrusting, en jij ook, maar uitrusting kan maar zoveel XP opnemen voordat het "Mastered" wordt. Eens een een stuk uitrusting onder de knie heeft, geeft het je personage geen XP meer voor zijn niveau, dus als je wilt blijven stijgen in Infinity Blade, moet je voortdurend gemasterde items in je inventaris verwisselen voor niet-mastered items.
Het is een vreemd systeem, want het is perfect mogelijk dat je kunt sparen om het beste zwaard in het spel te kopen, alleen om het op te geven voor een veel slechter wapen omdat het beste zwaard in de game je geen ervaring geeft niet meer. De manier waarop itembeheersing en nivellering werken in Infinity Blade is waarschijnlijk mijn grootste klacht omdat er geen echte stimulans is om een gemasterd item te gebruiken in ruil voor het opgeven van de niveauvoortgang van je personage. Als de voorzitter ervoor had gekozen om een statistisch boost te geven aan het beheerste item, had dit gevoel van vruchteloosheid kunnen worden vermeden, maar omdat het is, de speler realiseert zich snel dat hij de meest crummiest items van de game in volgorde onder de knie moet krijgen voordat hij doorgaat naar de echt bad-ass degenen.
Maar dat is een heel kleine kritiek op een heel groot en uitstekend gemaakt spel, en het is iets dat mogelijk in een patch kan worden gecorrigeerd. Het zou mooi zijn als het einde dat je krijgt nadat je de God King hebt verslagen, ook in een patch wordt gecorrigeerd, maar de kans daarop is kleiner, denk ik: als Chair of Epic in staat waren om in het besef hoe stom de plotselinge introductie van een van de meest lachwekkende clichés van sciencefiction in hun anders angstaanjagende, droomachtige spel was, zouden ze het nooit hebben opgenomen om te beginnen met.
Hoe dan ook, als je van gamen houdt, is het moeilijk om het niet aan te bevelen Infinity Blade als je $ 5,99 waard... vooral met meer items, vijanden en omgevingen onderweg. Er is al veel gezegd over de graphics van de game - Steve Jobs zou zelf hebben uitgeroepen dat hij "niet kon geloven dat dit draait op mijn iPhone", en je zult waarschijnlijk minstens één keer hetzelfde roepen tijdens je eerste playthrough - maar het is uiteindelijk Infinity Bladehet fenomenale ontwerp, de erkenning en omarming van de beperkingen van het iOS-platform, en het is elegisch, semi-oneirisch tenor die de eerste echte iOS-game van Chair en Epic zo'n triomf maakt, niet alleen van de App Store, maar overal platformen.