Kogels stoppen met zijde was de roeping van deze priester

Casimir Zeglen was echt een man van het laken. Hij was een katholieke priester - met een obsessie voor zijden ondergoed - maar het plezier dat hij genoot van zijde die de huid aanraakte, was omdat het kogels stopte.

 De priester uit Chicago wordt gecrediteerd met het uitvinden van het eerste kogelvrije vest, een roeping die hij beantwoordde in 1893 nadat de burgemeester van de stad was neergeschoten.

De vesten die tegenwoordig door soldaten, politieagenten en gemarkeerde mannen worden gedragen, zijn gemaakt met lichtgewicht bepantsering en geavanceerde, kogelwerende vezels zoals Kevlar die evolueerden naarmate de wapens krachtiger werden. Toch werken ze ongeveer op dezelfde manier als Zeglens uitvinding van zijde: het materiaal vangt en vervormt naaktslakken, en verspreidt vervolgens de kracht van de slag over een groter gebied van het vest.

Tegenwoordig onthullen statistieken over het gebruik van vesten en kogelvrije vesten door militairen en wetshandhavers het soort effectiviteit waar Zeglen van droomde.

FBI-statistieken laten een jaarlijkse daling zien in het aantal doden door politieagenten, waarbij onderzoekers de daling toeschrijven aan het toegenomen gebruik van kogelvrije vesten. In een 2006 Pentagon studie, ontdekten onderzoekers dat 80 procent van de mariniers die tussen 2003 en 2005 omkwamen door verwondingen aan het bovenlichaam, hadden kunnen overleven als ze betere kogelvrije vesten hadden gedragen.

Zeglen is een onwaarschijnlijke figuur in de geschiedenis van het voorkomen van dergelijke gewelddadige sterfgevallen. Geboren als boer in de Oekraïne, ging hij daar op 18-jarige leeftijd naar een klooster. Uit angst dat hij gedwongen zou worden om in het Oostenrijkse leger te dienen, vroeg hij om weggestuurd te worden om een ​​kerk te dienen. Uiteindelijk belandde hij in 1890 in een Poolse kerk in Chicago.

Volgens Zeglens eigen verklaring deed de moord op burgemeester Carter Harrison van Chicago hem beseffen dat hij "een product van groot nut voor de wereld.” Hij begon te experimenteren met een doek gemaakt van mos, haar en staal schaafsel.

Hij wendde zich tot zijde toen hij een artikel uit 1887 las van een arts die een man beschreef die werd neergeschoten maar gered door een zijden zakdoek in zijn borstzak. De dokter, George Goodfellow, voerde zijn eigen experimenten uit met zijde die wel 18 tot 30 lagen dik was.

Zoals Jony Ive op zoek naar de perfecte goudlegering voor de Apple Watch Edition koos deze kogelwerende vestpionier voor zijde vanwege speciale fysieke eigenschappen, zoals meer flexibiliteit en een hoger breekpunt dan de meeste textielsoorten.

Kogelvrije vesten testen

Vermoedelijk omvatten de experimenten van Zeglen het afvuren van geweren op zijn creaties. Hij vestigde zich op een zijden stof die hij in 1895 in fabrieken in Oostenrijk en Duitsland ontdekte, en combineerde deze met een chemische stof die hij nooit had onthuld om te voorkomen dat andere uitvinders zijn ideeën zouden stelen.

Zeglen ging door met het perfectioneren van zijn vest: hij vroeg in 1897 patent aan op een vest dat was bedekt met een geweven linnen doek, angorawol en lagen gestapelde zijden draden. Dit alleen zou de kogels van de lage kaliber pistolen van die tijd kunnen stoppen. Hij diende een tweede patent in voor een inzetstuk van staalplaat dat zelfs tegen moderne geweren effectief zou zijn.

Zeglen nam een ​​zakenpartner aan, Jan Sczepanik, en de twee begonnen openbare tests uit te voeren voor militaire functionarissen, politie, artsen en journalisten.

“Een geproduceerde stof, die één-achtste van een inch dik, vierlaags is, presenteert deze perfectie van weefsel, en alle pogingen om het met kogels te doorboren zijn zinloos gebleken”, meldde de Brooklyn Eagle in een verhaal uit 1902 dat een voorproefje was van een aanstaande openbare demonstratie van Zeglens uitvinding.

Een van de beste bronnen die de opkomst van Zeglens uitvinding beschrijven, is een recent artikel uit: Wapens en pantser door Slawomir Lotysz, hoogleraar geschiedenis van de technologie aan de Politieacademie van Wetenschappen in Warschau.

In eerste instantie werden de testen gedaan tegen hout en Het materiaal van Zeglen heeft met succes schoten doorstaan van verschillende afstanden, schreef Lotysz. In één test bonden artsen van een plaatselijke tandheelkundige universiteit een vrouwelijk lijk vast aan een muur en wikkelden ze de romp in Zeglens stof.

Geen van de 30 schoten die werden afgevuurd met een koude revolver van 3 meter tot 15 meter afstand drong het materiaal binnen. Het kadaver had echter twee gebroken ribben. De volgende test was op een levende Duitse dog en nogmaals, het materiaal deed zijn werk.

Menselijke vrijwilligers boden aan om de uitvinding van Zeglen te testen voor geld, en de uitvinder diende zelfs als zijn eigen proefkonijn in 1897, opnieuw voor een publiek van artsen van de tandheelkundige universiteit. Zeglen nam schoten van verschillende kaliber revolvers en zei na één schot dat "de hersenschudding niet meer pijn deed dan wanneer iemand me een lichte por met een stok had gegeven."