Ik heb de afgelopen uren geprobeerd langs demonische bewakers te glippen om uit magische kamers te ontsnappen terwijl ik me een weg baan door de gruwelijke wereld van Hellraid: de ontsnapping. Op zijn best is het spel gruwelijk, bloederig en vol spanning, maar het kan ook pijnlijk en zeer frustrerend zijn.
Omdat in dit iOS-spel de dood geen onbekende is: sterf je, keer op keer - dat is verdomd gegarandeerd.
Dit is gedeeltelijk waar Hellraid verloor me. Het is misschien spannend, en ik heb eerder genoten van de eerste reeks goed ontworpen en slimme puzzels die kan worden gevonden in elke moorddadige kamer, maar geen van deze uitdagingen is bijzonder: moeilijk. De meeste zijn redelijk rechttoe rechtaan en pijnloos, en je zult je een beetje leeg voelen - vooral de derde keer.
Je werkt met voorwerpen die je kunt duwen, trekken of draaien, stenen naar hendels gooien om deuren en ijzeren poorten te openen, of sleutels erin steken en draaien om kisten te ontgrendelen. Hoewel de vallen best leuk kunnen zijn als je ze voor het eerst ontdekt, kan het repetitief worden als je keer op keer door dezelfde instellingen moet slepen.
Als je wordt vermoord net nadat je een nogal frustrerende puzzel hebt gevonden, kan het genoeg zijn om je helemaal te laten razen. In één voorbeeld slaagde ik er – na de derde poging – in om een zeer smalle houten balk over te steken, om aan het andere uiteinde door een onopvallende val op spijkers gespietst te worden. Dit betekende dat ik mijn stappen uit de vorige kerker moest herhalen en dezelfde acties moest herhalen, deze keer extra voorzichtig om dezelfde fout niet opnieuw te maken. Hellraid lijkt vastbesloten om ervoor te zorgen dat je uitgroeit tot een meer bedreven speler, waarbij elke ondergang leidt tot een uiteindelijke overwinning.
De vijanden in het spel zijn het enige deel van het spel waar Hellraid: de ontsnapping blinkt echt uit. In plaats van je typische, alledaagse benadering met wapens of melees, Hellraid je moet verschillende manieren bedenken om deze vijanden te doden, zoals het activeren van een hendel om een kwaadaardig skelet te verpletteren en te verminken. Hierdoor kunnen spelers hun hersens en verstand gebruiken om de gevaren van het spel te overwinnen, in plaats van ze te dwingen tot een scenario met zwaardvechten. Elke vijand is brutaal, stoer en bloeddorstig - hun enige doel is om onmiddellijke, martelende dood te veroorzaken.
De game heeft gelukkig zijn momenten, en als je van bloederige first-person-puzzels met een beetje persoonlijkheid houdt, zul je waarschijnlijk genieten van Hellraid: de ontsnapping. De game kan het beste worden gespeeld met een koptelefoon op en in het donker zitten - je zult waarschijnlijk de eerste paar kamers of zo enorm ondergedompeld zijn.
Verwacht het gewoon niet Hellraid om je aandacht de hele weg vast te houden, want de game biedt geen epische verrassingen of aangrijpend originele scenario's. Uiteindelijk zullen de onhandige dreunen van wapens en de herhaling van op elkaar lijkende puzzels beginnen te raspen.
Het is misschien te bloederig voor velen, maar zoals thrillerspellen gaan, Hellraid leverde niet de verontrustende ervaring op die ik wenste.
 Hellraid: The Escape door Shortbreak Studios ($2.99)Het goede: Donkere, spannende sfeer; geweldige geluidseffecten; licht plezierige ervaring. De slechte: Enorm repetitief; de puzzels verouderen vrij snel. Het vonnis: Een goede mededinger die een beetje plat valt. Kopen van App Winkel |
