Een van de verschillende thema's op het Mobile World Congress dit jaar in Barcelona waren mobiele camera's (de andere waren waterdichte telefoons, waardeloze smartwatches en NFC). Samsung's nieuwe vlaggenschip Galaxy S5 verhoogt het aantal pixels van 13 MP 16 MP en voegt 4K-video-opname toe. Nokia's handsets kunnen nu RAW-foto's maken (of liever, RAW-foto's opnemen, aangezien alle foto's in het begin RAW zijn) en Sony pronkte met nieuwe cameramodules (de iPhone gebruikt een Sony-camera).
Terwijl ik door de show liep en alles fotografeerde met mijn iPhone 5, begon ik me af te vragen: wat maakt het uit?
Ten eerste, megapixelgekte. Dit gebeurde al eens eerder in gewone camera's voordat mensen zich realiseerden dat we echt grotere sensoren wilden met een beter lichtopvangvermogen, niet alleen meer stippen. De "megapixel" -race lijkt de smartphone-industrie nu te hebben geïnfecteerd, waarschijnlijk omdat ze een grotere sensor hebben gekregen in een slanke telefoon is een uitdaging (als algemene regel geldt: hoe groter de sensor, hoe verder de lens moet worden verwijderd) het).
Maar er zijn nog andere verschillen tussen cameratelefoon en compactcamera's. Ten eerste is er opslag. Camera's worden geleverd met verwijderbare opslag die is ontworpen om te worden gebruikt als tijdelijke buffer voordat u ze uploadt naar een computer met een enorme harde schijf. Android-telefoons kunnen 128 GB microSD-kaarten gebruiken, maar ik vermoed dat de gemiddelde iPhone 32 GB of minder heeft, en Android-handsets zijn waarschijnlijk minder dankzij hun afhankelijkheid van SD-kaarten, wat niemand echt wil kopen. En je telefoon zal een stuk sneller vol raken met een 16MP camera die RAW fotografeert dan een 8MP camera die JPG's maakt.
Telefoons zijn niet alleen de camera, maar de computer die we gebruiken om de foto's te verwerken en op te slaan.
De volgende stap is de verwerking en heeft betrekking op RAW-opname. Als je een RAW-bestand van de iPhone zou kunnen bemachtigen, zou het waarschijnlijk lelijk zijn als je er een JPG van zou maken. En onthoud, zelfs RAW-afbeeldingen van Nokia's moeten worden verwerkt voordat je ze kunt bekijken.
De iPhone 5S zet de kracht van de A7-chip in om deze RAW-gegevens te verwerken en de conversies zijn afgestemd en afgestemd op de chip, de lens en de trucs die Apple wil toevoegen (de burst-modus voor voorbeeld). Dat wil zeggen, de reden dat iPhone-foto's er zo goed uitzien, is dat de RAW automatisch optimaal is verwerkt. Als je ooit schakelt tussen de RAW- en JPG-modus op een "echte" camera, weet je hoe plat de gewoon geconverteerde RAW's eruit zien in Lightroom of Aperture voordat je ermee aan de slag gaat.
Zou het cool zijn om wat meer details uit de schaduwen te kunnen tweaken? Zeker wel. Of om achteraf de witbalans te kunnen herstellen? Jazeker. Maar dit negeert iets anders - dat de JPG's die uit de iPhone komen verrassend kneedbaar zijn. Ik heb redelijk slechte foto's (weinig slecht licht) verwerkt via de foto-app en Snapseed, en dan uitgeprinte 6×4's, en ze zijn nog steeds beter dan de afdrukken die ik gebruikte om van mijn 35mm drogisterij-verwerkte films.
Kortom, een cameratelefoon volgt niet dezelfde regels als een gewone camera. Het is gemaakt om foto's vast te leggen, te verwerken en te delen. Er is een camera gemaakt om ze vast te leggen, en nu meer. En door RAW aan de mix toe te voegen, maak je de tweede twee stappen een stuk moeilijker. Je moet de beelden eigenlijk zelf verwerken, en al die tijd heb je nog steeds te maken met de fysieke beperkingen van een cameratelefoon: geen optische zoom, kleine sensor, geen zoeker.
Dat is precies waarom ik een Eye-Fi-kaart in mijn Fujifilm X100s heb gestoken en deze heb gebruikt om foto's te maken op het Mobile World Congress die ik niet met mijn iPhone kon maken. En ironisch genoeg heb ik het ingesteld om JPG's te maken, omdat de JPG's van de X100S beter zijn dan de resultaten die ik kon behalen, zelfs nadat ik een uur aan de foto in Lightroom had gewerkt (ik heb het geprobeerd).