| Cult of Mac

Volgens de meest recente editie van SPA! magazine, Apple CEO Steve Jobs is niet van plan om Japan opnieuw te bezoeken. Hij is ook een geheime ninja.

Zoals gerapporteerd en vertaald door F'ed Gaijan, werd de temperamentvolle Apple-oprichter blijkbaar woedend toen hij op weg naar buiten het land door de beveiliging op de luchthaven van Kansai ging na een rustige vakantie in de buurt van Kyoto met zijn gezin.

Het probleem? De Japanse beveiliging vond shuriken, of ninja-werpsterren, in zijn handbagage en stond erop ze in beslag te nemen. Aangezien Kansai Airport geen procedures heeft voor het omgaan met privéjets en andere VIP's, ging Jobs door de beveiliging zoals iedereen.

Volgens SPA! werd Job met een rood gezicht woedend: “Ik ben nauwelijks van plan om mijn eigen privéjet te kapen! Wat een land! Ik kom nooit meer terug!” Dan, een beroep doend op zijn ongelooflijke kuji-kiri ninja-vaardigheden, Jobs smolt in de schaduw, om nooit meer in Japan te zien.

Ok, misschien komt de kleine zwarte doos niet in elke enkel thuis, maar in tegenstelling tot de 1e generatie AppleTV, zal de 2e generatie die vandaag is aangekondigd, verkopen als boterachtige warme broodjes, ingesmeerd met ahornsiroop.

Steve Jobs staat bekend om het rijden zonder zijn labels. Er zijn veel theorieën geopperd over waarom dat zo is en hoe hij er vanaf komt, maar Gizmodo's heb een betere: aangezien een auto de eerste negentig dagen van eigendom geen kentekenplaten hoeft te hebben, en aangezien Jobs in onberispelijke auto's rijdt, speelt hij gewoon de kans dat de politie hem niet aan de kant zet.

Openbare registers versterken alleen maar het feit dat de Jobs absoluut geen problemen heeft met het rollen zonder platen. Een uitgebreide zoektocht naar verkeersgegevens in Santa Clara (waar hij woont) en andere aangrenzende provincies laat zien dat de CEO de afgelopen vier jaar met succes bordgerelateerde boetes heeft vermeden. Minstens. De rechtbanken van Santa Cruz, San Mateo en San Francisco tonen allemaal geen bewijs dat Jobs ooit is geciteerd voor het niet tonen van een kenteken. Zilch…

Aangezien het grootste deel van de dagelijkse rit van Jobs wordt gedaan naar de Apple-campus, een heen- en terugreis van twintig mijl, rekent erop dat het onwaarschijnlijk is dat hij aan de kant wordt gezet omdat hij tagless rijdt in een auto die er onberispelijk uitziet. De meeste reizen verder weg worden gedaan per helikopter, en wat betreft de nieuwe productaankondigingen van Apple...

Voor grote evenementen zoals deze - die, gezien de lage kilometerstand van de auto, waarschijnlijk de langste autoritten zijn die nodig zijn - werkt de interne beveiliging van het bedrijf altijd nauw samen samenwerking met de politie, die kruispunten moet afzetten en het verkeer moet regelen om ervoor te zorgen dat hun keynote-spreker niet wordt opgehouden door de beruchte San Francisco patstelling. In die gevallen kun je er zeker van zijn dat verkeersregelaars weten, en anders denken, over het raken van die zilveren Benz met een bekeuring.

Canny, meneer Jobs! Maar schaadt een kenteken uw gevoel voor esthetiek echt zo erg dat het ten koste moet gaan van de wettelijke aansprakelijkheid op de weg?

Gisteren, Nokia heeft het gehaald duidelijk dat ze niets te maken wilden hebben met Apple's 'all-smartphones-suck-at-making-calls'-spiel dat werd gemaakt tijdens een persconferentie op vrijdag (een uitsplitsing van de test van Apple is te vinden op de website van het bedrijf, hier). Blackberry-maker Research In Motion volgde met veel sterkere woorden, zeggende dat "Apple's beweringen over RIM-producten opzettelijke pogingen lijken te zijn om de" begrip van het publiek van een antenne-ontwerpprobleem en om de aandacht af te leiden van de moeilijke situatie."

Toen, vanmorgen, lijkt HTC hun standpunt duidelijk te hebben gemaakt, vertellen aan de mensen van Pocketlint HTC heeft alleen klachten ontvangen over de Droid Eris - wat een van de ongelukkige telefoons was waarvan werd aangetoond dat het hebben antenneproblemen door Jobs op vrijdag - van "ongeveer 0,016 procent van de klanten", ver onder de claim van Apple van 0,55 procent van de klanten die klagen over de iPhone 4.

Hoewel de vergelijking al dan niet zo belangrijk is, is het zeker dat Apple zijn concurrenten erop lijkt te hebben snauwen. Verwacht dat de schreeuwpartij morgen luider zal worden.

[via zaklint, Gizmodo]

Apple heeft een video gepost van de persconferentie van vanmorgen over de antenne van de iPhone 4. Jij kan bekijk het hier. Het bevat echter niet de sappige vraag- en antwoordsessie, waarin Jobs de technische pers scheurt voor het maken van Antennagate.

Dit is een gastcommentaar van Bryan J. Ball, een stand-upcomedian en een oude Apple-fanboy.

Mijn relatie met Steve was vroeger zo gelukkig. Hij zou mooie stukjes elektronische verbazing creëren en ik zou ze kopen, ermee pronken en me over het algemeen superieur voelen aan mijn niet-Apple vrienden en familie. Dat is nog steeds grotendeels waar, maar ik begin mijn twijfels te krijgen.

Mijn leven is behoorlijk Apple-centrisch. Ik heb een iMac, een iPad, allerlei iPods en ik stond letterlijk als eerste in de rij om een ​​iPhone 4 te krijgen. Ik ben best tevreden met alles wat ik tot nu toe heb gehad. Mijn gebied heeft een uitstekende AT & T-dekking, dus ik word niet eens geplaagd door het probleem met de ontvangst van de doodsgreep op mijn iPhone.

Ja... ik ben meer dan eens een fanboy genoemd. Ik ontkende dit altijd categorisch, maar nadat ik het gedrag van Steve Jobs heb gezien en de afgelopen weken naar mezelf heb geluisterd om het te verdedigen, begin ik me af te vragen.

Reageren op een recente New York Times stuk dat de gruwelijke oorlogvoering in Congo verbindt met de mineralen die in onze gadgets worden gebruikt, Steve Jobs schreef: een nieuwe iPhone 4-klant die het beleid van Apple uitlegt bij het omgaan met aankopen van mineralen:

We eisen van al onze leveranciers dat ze schriftelijk certificeren dat ze conflictarme materialen gebruiken. Maar eerlijk gezegd is er geen manier voor hen om zeker te zijn. Totdat iemand een manier bedenkt om mineralen uit de bronmijn chemisch te traceren, is het een heel moeilijk probleem.

Dat is een verfrissend botte erkenning van relatieve onmacht: Apple doet wat het kan, maar uiteindelijk worden hun leveranciers op hun beurt bevoorraad door mensen die heel goed zouden kunnen liegen over hun bron. In plaats van een manier om onafhankelijk te verifiëren waar mineralen vandaan komen, moet Apple mensen op hun woorden geloven.

Jonathan Mann schreef ooit een deuntje over Paul Krugman dat wild viraal ging en hem op de Rachel Maddow Show bracht. Nu heeft hij er een geschreven over Steve Jobs en het valt nog te bezien waar deze hem zou kunnen brengen, maar het is in ieder geval een behoorlijk goed nummer volgens onze berekening: "hij is de beste in wat hij doet, hoewel ik nauwelijks kan definiëren / wat het is en wat hij heeft en dat blaast me een beetje verstand."

Mann is een drukke, creatieve man die tot nu toe een zeer interessant en avontuurlijk leven heeft geleid, waarover je meer kunt horen op zijn YouTube-site. Hij schrijft sinds 1 januari 2009 elke dag een nummer en maakt een video en hoewel hij toegeeft dat hij een ster wil worden, probeert hij ook gewoon "mijn weg door het leven te banen".

In aanvulling op Het hoofd van Steve Jobs (nummer #541), plaatste hij onlangs nummer #543, Laten we opschieten, die hij op zijn nieuwe iPhone 4 heeft opgenomen en bewerkt. Mann is een toegewijde Apple-fan en gebruikt ook een Mac Pro en een Macbook Pro om zijn materiaal op te nemen.

Hoe komt het dat niemand ooit Windows-apparatuur gebruikt om liedjes over Steve Ballmer of Bill Gates te schrijven?

[met dank aan Derek voor de tip]

Het is met enige spijt dat we de commentaarthread op de open bijschrift wedstrijd voor de historische ontmoeting van Steve Jobs en de Russische president Dimitry Medvedev: jullie vermoorden ons.

Winnaar "nudge" die de bovenstaande eenvoudige maar effectieve kop heeft verzonnen, wint een drietal coole promotiecodes: iAnnotate iPad-app, Soduku 2 en Hangman RSS voor iPhone.

Speciale vermeldingen voor Jeremey Laflamme, Kevin Kestler, Julie en Alfredo voor de lach.