Drie maanden ballingschap van een iPhone-liefhebber met Android

Het was nooit je bedoeling dat dit zou gebeuren. In je haast om de oceaan in te duiken, vergat je je iPhone uit je zak te halen en realiseerde je het pas toen je uit het water kwam. Het is een ramp. Je laat je verdronken iPhone 4S drie dagen in een zak rijst liggen en bidt tot God, Allah, Jehovah, Mozes, Shiva en Oprah Winfrey dat een of andere magische kracht hem weer zal laten werken. Dat doet het niet. Je föhnt het. Nada. Elke denkbare manier om je iPhone nieuw leven in te blazen, mislukt en een leeg scherm.

Omdat je weet dat de iPhone 5 over drie maanden uitkomt, besluit je je geld niet te verspillen en in aanmerking te komen voor upgrades. Als je eenmaal thuis bent, rommel je door je bureau en vind je de Galaxy Nexus die Samsung je drie maanden geleden heeft gestuurd. Je zit in je stoel ernaar te staren, bijna aarzelend om hem aan te zetten. Je laat je handen langs de contouren van het plastic grijze lichaam glijden, steekt je nieuwe simkaart erin, haalt diep adem en dan duik je erin. Dit is het: je nieuwe digitale thuis en het begin van een ballingschap van drie maanden naar Android.

“Het eerste dat je jezelf probeert te laten geloven, is dat dit leuk gaat worden”

Alleen al denken dat je geen iPhone meer hebt, maakt je kapot. Jij en je iPhones zijn samen sinds 2007. Terwijl al je vrienden nog steeds T-9 sms'en, was je aan het jailbreaken en het downloaden van apps als een gek. Dus wanneer je verbanning naar Android begint, is het pijnlijk en desoriënterend.

Het eerste dat je jezelf probeert te laten geloven, is dat dit leuk gaat worden. "Android kan niet zo slecht zijn als alle Apple-fanboys zeggen dat het is", denk je bij jezelf. Je begint deze ballingschapsperiode te zien als een onderzoeksproject van drie maanden om je te helpen begrijpen hoe Android-liefhebbers leven, en het begint geweldig. Je bent verliefd en nieuwsgierig.

Binnen je eerste maand besluit je om je agenda's, e-mail, cloudopslag, alles, naar de services van Google te verplaatsen, zodat je de volledige hevige kracht van Google-synchronisatie kunt voelen. Het werkt beter dan iCloud, wat je in eerste instantie verrast. Dan probeer je Voice Text en sta je versteld dat het eigenlijk 97% van je woorden goed krijgt, in tegenstelling tot Siri. Functies zoals stapsgewijze navigatie in Google Maps maken je zelfs enthousiast.

Je denkt dat je het gaat halen. Je denkt dat Android niet zo slecht is en dat er hier een aantal coole dingen zijn. Maar dan beginnen de kleine dingen je te besluipen. Op een vrijdagavond ontdek je dat je bent weggelaten uit de iMessage-gesprekken van je vriend omdat je vastzit op Android. Je leest over een geweldige nieuwe app die net is uitgebracht en gaat deze downloaden in de Google Play Store om te ontdekken dat ze nog niet naar Android zijn gekomen.

Je begint dingen over iOS te missen waarvan je nooit wist dat je ervan hield. Dingen zoals de belachelijke emjoi-pictogrammen waarmee je je teksten zou grafitieren. Of het feit dat Rdio nooit vijf keer per dag crashte op je iPhone 4S. Zelfs de irritante alarmgeluiden van iOS beginnen fantastisch te klinken nadat je niet op tijd wakker bent geworden, omdat je Nexus alleen mooie futuristische robotbeltonen heeft.

Het is goed. Het is maar tijdelijk. Slechts voor drie maanden. Maar dan weet je dat shit op het punt staat echt te worden zodra je ontdekt dat de beste Twitter-app voor Android is De Twitter-app. Als klap op de vuurpijl draag je je mooie camera met je mee, zodat je Instagram-foto's er niet als onzin uitzien.

Je denkt dat het allemaal niet zo erg is, zoals serieus, het is maar een telefoon, toch? Je besloot het nog meer te omarmen. Je onderzoekt hoe je je Nexus en dualboot Linux, of Unix, of hoe het ook heet, kunt flashen. Vernederd door dit nieuwe buitenlandse besturingssysteem, vraag je je Android-gebruikersvrienden welke apps en hacks ze het meest genieten, en of ze je kunnen helpen erachter te komen hoe je de vervelende tactiele feedback van de toetsenbord.

Je wilt gewoon dat dit lukt. Om leuk te zijn. Je download vijf dollar aan "live wallpapers" denkend dat alles zal veranderen. Nu zal uw telefoon gevoel koel. Maar je investering in live wallpaper van vijf dollar verandert in tien dollar, dan twintig dollar, voordat je je realiseert dat dwaze achtergrondanimaties de manier waarop je met je telefoon omgaat niet kunnen veranderen.

"Je wilt meer van Android houden dan van je ongelooflijk mooie ex-vriendin wiens enige fout een serieus geval van de bitch-fits was.

Zodra je aan je ballingschap naar Android begint, begin je veel meer technisch nieuws te lezen. Elke ochtend word je wakker en scan je Gizmodo, The Verge, TechCrunch en alle Android-blogs in de hoop op een sprankje nieuws of geruchten dat Samsung of Motorola of HTC op het punt staat hun nieuwste vlaggenschip Android-telefoon over twee weken te lanceren en dat het jouw redding. Misschien, heel misschien, zullen ze deze keer een aantal dingen goed doen.

Je leest de handleiding van elke site voor "50 essentiële Android-apps" en vindt vijf coole apps die je daadwerkelijk langer dan vier weken gebruikt. Het komt wel goed, zeg je tegen jezelf, maar dan zie je de iPhones van je vriend en vraag je of je hem gewoon mag vasthouden. Je zweert dat je hun teksten niet zult lezen, je wilt gewoon een beetje verdwalen in Apple's iOS-wonderland.

Wanneer vrienden vragen: "Waarom heb je geen iPhone? Ben jij geen Apple-blogger?” je probeert intellectueel te worden over hoe het een geweldig idee is om nieuwe dingen te proberen, en dat je Galaxy Nexus veel coole dingen doet die je iPhone niet deed. “Zoals, het heeft een kleine LED die me laat weten wanneer ik een sms of gemiste oproep of nieuwe e-mail heb. Het is zoet!" Leg uit. Je pronkt zelfs met NFC, ook al heb je nog nooit de kans gehad om het te gebruiken.

Het gekste wat er gebeurt, is dat je de hele Google I/O-keynote helemaal doorloopt met de aankondiging dat Android 4.1 Jelly Bean binnenkort wordt uitgebracht. Je blijft de hele nacht wakker door op de software-updateknop te drukken en te wachten tot Google je Nexus vol heerlijke Jelly Bean-goedheid heeft. De update komt eindelijk drie dagen later, en het is goed, en de nieuwe Google Now-functie kan bijna je gedachten lezen. Het maakt je enthousiast om je telefoon weer te gebruiken en nieuwe dingen te ontdekken.

Je wilt van je Android-telefoon houden. Je wilt er meer van houden dan van je ongelooflijk mooie ex-vriendin wiens enige fout een serieus geval van de bitch-fits was. Je wilt van deze telefoon houden, want de gedachte dat Apple misschien wel het enige technologiebedrijf ter wereld is dat in staat is om een ​​volledig geweldige telefoon te maken, maakt je de stuipen op het lijf.

Je wilt dat iemand anders een telefoon maakt waar je van houdt omdat je bang bent dat je liefdesaffaire met Apple heeft je veranderd in een kritische klootzak die afwisseling of een alternatieve kijk niet kan waarderen punten. Je maakt je zorgen dat je bent veranderd in een monsterlijke trol als je de nieuwe Galaxy S3 van je vriend ziet en vraagt ​​of ze hem daadwerkelijk hebben gekocht of dat ze door hun bedrijf zijn opgedrongen.

Je begint na te denken over loyaliteiten. Je begint na te denken over hoeveel je er gewoon niet meer om wilt geven. Je begint na te denken over hoe je als kind gewoon met echt coole gadgets en technologie wilde spelen alsof je James Bond was. Destijds kon het je niet schelen welke beroemde ontwerper of welk bedrijf gadgets en telefoons maakte, of wie van je vrienden er een had. Je hield gewoon van ze. Je begint je zorgen te maken dat je onvermogen om echt van Android en andere gadgets te houden of er zelfs van te genieten, betekent dat je die magische kracht bent kwijtgeraakt. Je denkt dat je een idioot bent.

"Alles is eindelijk goed genoeg en het kan je echt niet schelen dat er over twee weken een nieuwe iPhone uitkomt."

Na drie maanden in ballingschap realiseer je je eindelijk dat al deze onzin stom is om je zorgen over te maken, dus stop je. Je bereikt dat moment van totale voldoening dat je je nichtje 800 mijl verderop kunt bellen en een gesprek kunt voeren over haar eerste schooldag; dat je binnen twee minuten een hangout met al je vrienden kunt organiseren, ongeacht welk merk telefoon je in je zak hebt. Alles is eindelijk goed genoeg en het kan je echt niet schelen dat er over twee weken een nieuwe iPhone uitkomt. Voor het eerst in jaren gaat het goed met je.

Je besluit niet te pre-orderen. Je hebt het zo lang gemaakt, waarom kijk je niet hoe lang je op Android kunt gaan? Waarom probeer je Windows Phone 8 niet als volgende? Je slaapt uit op de lanceringsdag en lacht naar de foto's van iedereen die in de rij staat te wachten op hun iPhone 5. Iedereen op het werk is druk aan het kletsen over wanneer ze denken dat hun pre-order zal worden afgeleverd en je bent blij dat je niet ongerust bent. Blij dat je het gevoel hebt dat je eindelijk kunt wachten.

Tijdens je lunchpauze besluit je even langs de Apple Store te gaan en te kijken hoe lang de rijen zijn. Het is gezwermd. Je rijdt een paar kilometer de weg af en loopt een lege AT&T Store binnen. De medewerker vertelt je dat een man ongeveer 10 minuten geleden de laatste iPhone 5 heeft gekocht, maar dan komt de manager tussenbeide en zegt dat ze nog een laatste iPhone 5 over hebben.

Jij pauzeert. Je opent je portemonnee. Jij koopt het.