Stephan Brusche verveelde zich en begon met zijn eten te spelen toen hij een ontdekking deed die zijn leven zou veranderen: bananen zijn heerlijk om op te tekenen.
Grafische kunstenaars worden betaald om zo te denken, en Brusche werd aangespoord door zijn vrouw om zijn werk te promoten bij een breder publiek via Instagram.
"Er was niets spannends om te fotograferen", zegt Brusche, 37, een kunstenaar voor een reisbureau in Rotterdam, Nederland. “Ik had nog steeds een banaan en ik dacht dat als ik er een smiley op zou tekenen, dat misschien een mooie foto zou worden. Ik ontdekte hoe mooi de inkt op de schil vloeit. Het was echt een aangename ondergrond.”
Dat smileygezicht, meer dan drie jaar geleden gepost, kreeg meer likes dan zijn werkillustraties. En zo werd Fruitdoodles geboren. Sindsdien heeft Brusche meer dan 200 bananen omgevormd tot beeldende kunst.
Brusche behield zijn dagtaak, maar Fruitdoodles is uitgegroeid tot een boek, een 2015 kalender en een Instagram aanhang van meer dan 18.000. Het heeft ook de belangstelling gewekt van de regering van Ecuador, die toevallig de wereld in bananen houdt - en Brusche in doeken.
Bananen zijn geen voor de hand liggende keuze voor een tekenoppervlak. Op het smalle, ronde oppervlak van de vrucht kom je al snel ruimte te kort. Dan is er nog de kwestie van verval. Bananen bederven snel.
Maar kijken naar Brusche's Fruitdoodles is om - eh, sorry - de lagen van de geest van een werkende kunstenaar af te pellen.
Voor sommige afbeeldingen maakt hij gebruik van de gele kleur van de huid en stelt hij zich de gouden, verticale figuren voor die Gustav Klimt's De kus of de lange nek van een giraf die naar de hoogste boom reikt.
In andere werkt hij in trossen. Vier zij aan zij bananen brachten The Beatles over de brug Abbey Road in de geest van Brusche. En voor Kerstmis sneed hij de schillen weg om een engel te onthullen die boven het kindje Jezus zweefde, met Maria en Jozef elk op hun eigen schil.
Brusche tekent met balpen en kerft vervolgens de lijnen uit met een tandenstoker om de schil bloot te leggen, zodat zijn schetsen bruin worden. Dit activeert en versnelt het bederven, dus hij werkt snel om het af te maken en te fotograferen met zijn iPhone. Hij is meestal binnen een uur klaar met een Fruitdoodle.
"Als ik in de schil begin te snijden, is er een tijdselement dat me duwt."
"Als ik in de schil begin te snijden, is er een tijdselement dat me duwt," zei hij. "Als ik teken, doe ik het niet met potlood, dus het moet in één keer goed zijn, want ik kan niet wissen."
Meestal eet Brusche de banaan daarna op.
Hij is in gesprek met de Board of Tourism in Ecuador, de grootste exporteur van bananen, over zijn bananenkunst. Een bedrijf in Italië dat werkagenda's voor schoolkinderen uitgeeft, is ook geïnteresseerd in zijn Fruitdoodles.
Brusche heeft ook met andere soorten fruit gewerkt - een peer is onlangs een pinguïn geworden - maar keert altijd terug naar het gladde oppervlak van de banaan.
"Soms denk ik dat ik geen ideeën meer heb, maar dan zie ik ineens de banaan en zeg: 'Oh, dit lijkt op een walrus'," zei hij. “Ik zou ook wel eens willen kijken of ik er mijn brood mee kan verdienen. Kun je je voorstellen dat je op een feestje bent en iemand zegt: 'Wat doe je?' 'Ik teken op bananen.' Dat is een doel in leven.”[avocado-galerij ids=”312008,312009,312010,312011,312012,312013,312006,312015,312016,312017,312018,312019,312020”]