Een tijdje leek Spore de route van Duke Nukem te zijn gegaan. Een game die vaak gehyped, vaak vertoond en nooit afgeleverd werd, maar zondag 7 september kreeg ik eindelijk mijn exemplaar van de God van God Simulators. Volg me na de sprong om te zien of het de 3 jaar wachten waard was.
De OS X-versie
Ten eerste is er echt geen OS X-versie van de game. Er is een in Cider verpakte versie van een pc-game. Cider is een technologie, gebaseerd op Wine, die Windows en de DirectX-bibliotheken emuleert, zodat Windows-games op de Mac kunnen draaien.
Klinkt als een hack of een work-around?
Eh, ja. Dat denk ik ook. In alle eerlijkheid, Cider is een commercieel product, dat wordt geïmplementeerd door de game-ontwikkelaar zelf, die vermoedelijk dingen aanpast zodat ze acceptabel goed werken. Dat gezegd hebbende, de commercieel uitgebrachte Cider-versies van games die ik bezit, werken zelden beter dan "free-lance" Cider-poorten die op een Torrent-site te vinden zijn of die je zelf hebt gerold volgens de aanwijzingen hier.
Wat ik in de praktijk het meest haat aan in Cider verpakte games, is dat mijn Mac Pro van vijfduizend dollar ongeveer even goed presteert als een Dell instapmodel van $ 300. Ik kan het spel spelen, alle instellingen op hun laagste niveau, met een resolutie van 800X600.
Geweldig!
Het spel zelf
Ik wil van dit spel houden, echt waar. Ik heb er eigenlijk twee exemplaren van. Omdat ik niet tevreden was om te wachten tot het exemplaar dat ik vooraf bij Amazon had besteld, dinsdag arriveerde, ging ik naar buiten en kocht een exemplaar lokaal op zondag. Dat gezegd hebbende, om Ellen Morgan te parafraseren die mijn hart brak in de zesde klas:
"Ik hou van dit spel, ik ben het gewoon niet verliefd met dit spel“.
Van alle fasen van het spel is de Creature-fase verreweg de meest interessante, en degene waar het meeste gesleuteld kan worden, dus dat is zo verslavend voor Sims-fans. Dat gezegd hebbende, de creature-fase is veel te snel voorbij. Op normaal speel je er in iets minder dan een uur doorheen. Dan ben je op weg naar een soort bizarre RTS die dat niet is Beschaving, niet WarCraft, en niet SimCity, maar delen van al die spellen.
De makers probeerden duidelijk de succesvolle elementen van elk van die games te distilleren die hen tot winnaars maakten, City Building, Civ Building en het goede oude hack- en slash-eenheidsbeheer, het probleem is dat ze erin zijn geslaagd. Zij ook uitgekookt de meeste nuance van elk van deze spellen tot het punt waarop de Tribal- en Civilization-fasen van het spel eendimensionaal aanvoelen; Ik had het gevoel dat ik op treinrails zat en met weinig afwijking op weg was naar het einde van de game.
Samengevat
Spore is een leuk spel, maar niet een geweldige, en in combinatie met de Cider-technologie voor Mac-gebruikers (en alleen Intel Mac-gebruikers met echte videokaarten om op te starten)), het is een beetje een teleurstelling, en zeker niet de moeite waard van de drie jaar wachten.
