Nep Steve wijst ons op een provocerende Ontdek tijdschriftcommentaar door technologie visionair Jaron Lanier, vooral bekend omdat hij de virtual reality-bug bij TED II in de jaren '80 in ieders oren bracht. Lanier stelt nadrukkelijk dat open source software niet automatisch creativiteit of innovatie oplevert.
Vijfentwintig jaar later lijkt die zorg terecht. Softwarebewegingen met open wijsheid van menigten zijn invloedrijk geworden, maar ze hebben niet het soort radicale creativiteit bevorderd waar ik het meest van hou in de informatica. Als er iets, ze zijn belemmeringen geweest. Enkele van de jongste, slimste geesten zijn gevangen in een intellectueel kader uit de jaren 70 omdat ze gehypnotiseerd zijn om oude softwareontwerpen te accepteren alsof het natuurfeiten zijn. Linux is een prachtig gepolijste kopie van een antiek, glanzender dan het origineel misschien, maar wordt er nog steeds door gedefinieerd.
Ik denk dat hij grotendeels gelijk heeft, hoewel het vermeldenswaard is dat veel van de kunstwerken in software waarover hij spreekt, zijn gebouwd op de achterkant van open-sourcesoftware. De iPhone draait bijvoorbeeld op de Mach Kernel, die open-source is, en daarna OS X BSD daarboven, allemaal beschikbaar in Darwin en met bijdragen van de open-dev-gemeenschap.
Waar Lanier in plaats daarvan over spreekt, is dat verschillende methoden het beste geschikt zijn voor verschillende soorten innovatie. Visiegestuurde projecten die nieuwe richtingen uitstippelen in interface-ontwerp, radicale verbeteringen en andere zijn het best gediend in propriëtaire contexten. Verbeteringen en verfijning onder de motorkap kunnen vrij effectief worden aangestuurd door het werk van open gemeenschappen. Dit is iets dat Apple al heel lang heeft aangetoond - het is erg moeilijk om de juiste vragen te bedenken. Het is relatief eenvoudig om ze een keer te beantwoorden. Apple en andere propriëtaire visionairs die door Lanier worden aangehaald, stellen de juiste vragen. De open sourcers beantwoorden bekende vragen die al jaren opborrelen. Het is een stapsgewijze verbetering, maar niet minder cruciaal voor de toekomst van software- en hardwareontwikkeling.
De vernieuwde Spaceship Earth-rit in Disney's Epcot Center heeft een speciale 'Steve Jobs-sectie', volgens naar de lifthill-blog, die nieuws over attracties en achtbanen bijhoudt, en werd uitgenodigd voor een special voorvertoning.
Maar eenmaal in het Steve Jobs-gebied, dat de geboorte van de Apple-computer in een garage zou moeten uitbeelden, de lifthill-blogger merkte op dat de eenzame figuur in de garage veel meer op Wozniak leek dan Banen.
De figuur kijkt de verkeerde kant op, dus het is moeilijk te zeggen, maar hij draagt hetzelfde shirt als Wozniak op een beroemde vroege foto die hieronder is gekopieerd, en heeft hetzelfde haar en dezelfde baard. Samenzweringstheoretici merken op dat Jobs de grootste aandeelhouder van Disney is, maar ik kan niet geloven dat het hem kan schelen dat een deel van Epcot zijn naam of gelijkenis draagt (of niet).
Hoe dan ook, er is geen tweede cijfer in zicht, dus een van hen wordt gekleineerd. En dat geldt ook voor de derde Apple-oprichter, Ron Wayne, maar daar trekt niemand zich iets van aan.
Maar wat is dat ding waar de dummy Woz/Jobs voor zit? Het is geen Apple I of II - de eerste en enige machines die Woz min of meer in zijn eentje heeft gemaakt. Het ziet eruit als een grote houten Mac, maar geen van de Mac-prototypes zag er zo uit - ze waren veel meer afgewerkt.
Hogere resolutie foto's bij lifthill.
Via Boingboing.
Niet tevreden om het nepleven van Fake Steve Jobs te beschrijven, heeft auteur Daniel Lyons deze week zijn reikwijdte een beetje uitgebreid door gastblogger te introduceren Nep Bono van U2, die kwam opdagen om de totaal onbestaande White Beatles en Product (RED) U2 iPhones te presenteren. Het Beatles-model wordt geleverd met de volledige Beatles-catalogus, plus het solowerk van de band, en het U2-model wordt geleverd met alle rock and roll. Lees zelf:
Edge en ik haten het om achter te blijven, dus we hebben een nog groter idee bedacht dat we hier gaan pitchen waar Steve het moet lezen. Waarom gewoon de Beatles kopen? Wat je echt wilt, is rock-'n-roll kopen. Alles. Presentatie van de U2 Rock and Roll iPhone. 64 gigabyte aan Product (RED) iPhone boordevol rock-'n-roll. Beatles, Stones, Zeppelin, Sabbath, U2 natuurlijk, plus Nirvana en Pearl Jam tot aan de complete Arcade Fire en Mike Doughty. Als het rockt, is het hier.
Ja. Zeven berichten in totaal, en nu heeft Fake Steve een uitgebreid verhaal over accounthacking om uit te leggen hoe Bono in de eerste plaats de controle overnam. Allemaal met veel plezier. Leuke Thanksgiving-grap.
Via iPhone Redder
Na veel tijd op Twitter te hebben doorgebracht (u kunt volgen mijn gang van zaken daar voor actuele mac-gedachten), begin ik nu een idee te krijgen van de gemeenschap. Terwijl ik rondsnuffelde, ontdekte ik dat de microbloggemeenschap (of de "Presence" -app, om buzz-wordy te zijn) vol met mensen die zich voordoen als Steve Jobs — 7 in totaal. Beschouw dit bericht als de officiële gids voor de Many Steves van Twitter.
1. Nep "Nep Steve Jobs"
Zoals hierboven te zien, claimde een eerdere Twitterer het territorium van de beroemdste nep-CEO van het web in microvorm - alleen is hij duidelijk niet de echte nep-CEO Steve Jobs - hij is niet de helft van de schrijver van het echte kunstmatige artikel: "Backstage - wat problemen met het Powerpoint naar Keynote-bestand omvormer. Ik vraag me af of ze het merken als we Powerpoint gebruiken (op Vista…hmmm)” Zielig.
Voor de rest van de lijst, lees verder...
Het is eind juli. Weet jij al wie Fake Steve is? Volgens de buzz op internet van vandaag is er een nieuwe topkandidaat naar voren gekomen als de nep-iCEO, en deze is eigenlijk aannemelijk.
Een paar slimme kerels bij Locatiebepaling creëerde een tracker-link naar een tamelijk lame iPhone-haiku, erop vertrouwend dat Fake Steve het aas zou pakken. Dat deed hij, en ze traceerden het naar een Boston IP-adres. Dat wijst op Andy Ihnatko voor zover het de Sitening-jongens betreft (en de meeste andere commentatoren). Het is ook consistent met eerdere beschuldigingen, waaronder een van Nep Steve Ballmer.
Wat is mijn mening? Nou, het is logisch, als niets anders. Ik kan niet veel mensen bedenken die ik 'Macintosh-humoristen' zou noemen, maar Andy is er een van. Zijn oude MacWorld-columns waren een giller en ik leerde veel sleutelzinnen van hem, waaronder "web dat smut!”
Aan de andere kant wil ik eigenlijk nooit weten wie Fake Steve is - zijn anonimiteit maakt hem krachtig en laat zelfs de mogelijkheid open dat het echt Real Steve is (het is de perfecte dekmantel!). Helaas zullen we het waarschijnlijk weten, en binnenkort, en het plezier zal weg zijn.
Dit alles doet me denken aan Mac the Knife, de wekelijkse geruchtencolumnist voor MacWeek destijds. Niemand heeft ooit de moeite genomen om de column te schrijven, wat op dat moment de beste in de branche was. Er is een heersende gerucht dat voormalig redacteur Matthew Rothenberg MtK was, maar het is nooit echt bewezen. En dat is krachtig. We bevinden ons nu in een ander tijdperk, maar het maakt me nostalgisch naar een tijd waarin de stille kruisvaarder kon zwijgen.
Maar Andy, als jij het bent? Je hebt geweldig werk geleverd. Ga zo door met het goede werk - of krijg John Mackey om het voor je te doen.
Via Appel 2.0.
