Vergeet al het gepraat over e-books, gaming en andere toepassingen op de aanstaande iPad. Het is niet meer dan normaal dat de meest alomtegenwoordige media ter wereld - reclame - plannen maken hoe ze het 9,7-inch scherm van de tablet het beste kunnen gebruiken. Grote uitgevers, autofabrikanten en retailers bereiden advertentiecampagnes voor die specifiek zijn afgestemd op de unieke kenmerken van de iPad.
PointRoll, een analysebedrijf, en AdMarvel, dat advertenties levert, zullen naar verluidt samenwerken om interactieve advertenties voor de iPad te ontwikkelen, volgens de marketingnieuwssite Clickz. Hoewel de twee advertentiespelers aarzelen om namen te noemen van bedrijven die hun merk voor iPad-eigenaren willen krijgen, gaven ze wel een glimp van wat voor soort advertenties we zouden kunnen verwachten.
Ondanks wat Apple en zelfs mijn mede-cultisten van Mac me vertellen, is de iPad voor mij geen overtuigende gaming- of productiviteitsplatform (althans in de eerste plaats) en het is geen levensvatbare laptop of zelfs netbook vervanging. Voor mij is de iPad een ding, een aantrekkelijke ruit van aluminium en glas die meestal op mijn woonkamertafel zal staan, bovenop de stapel tijdschriften en kranten die daar meestal liggen. Ondanks de bewering van Steve Jobs dat
mensen lezen niet meer, de iPad is in de eerste plaats een e-reader…. en het wordt de beste e-reader die ooit is uitgebracht.Het lijkt er niet op dat ik de enige ben in deze mening. comScore ondervroeg onlangs 2.176 iPad-klanten en ontdekte dat meer dan een derde van hen zei dat ze vooral dachten dat ze het apparaat als een e-reader.
Doop een mens in lijm, rol hem op in gebroken glas en steel $2.250 uit zijn portemonnee en het heet marteling, maar wanneer CrystalRoc doet hetzelfde, behalve dat hij het gebroken glas 'Swarovski-kristallen' noemt, belt niet alleen niemand de politie, maar belt George Michael opgewonden zijn personal shopper voor een.
Het is echter allemaal slechts semantiek. Het is nog steeds een marteling.
Er zijn een paar apps die ik absoluut onmisbaar vind, en Instapaper Pro staat bovenaan de stapel. Als ik overdag een interessant lang artikel vind (bijvoorbeeld dit prachtige New York Times stuk over de evolutie van het wetenschapsmuseum from wonderkammer naar proslytizer) Ik klik gewoon op de bladwijzer "Later lezen" van Instapaper en geef het later de aandacht die het verdient, in een uitgeklede, gepagineerde, uiterst leesbare iPhone-vriendelijke indeling.
Ik heb reikhalzend uitgekeken naar wat Instapaper-ontwikkelaar Marco Arment in petto had voor de iPad-versie, en nu heeft hij gebruikers een voorproefje op de officiële blog. Er zijn hier geen grote verrassingen, wat zelfs Arment toegeeft: "Geen lezen in meerdere kolommen, geen nep-boekpagina-animaties en geen gigantische krantenafbeeldingen", zegt hij. Toch ziet het er uit perfect, tot aan de navigatieweergave met twee panelen. Nog beter: Arment zegt dat bestaande Instapaper Pro-klanten de iPad-versie gratis krijgen.
Zodra Apple.de me toestaat een iPad te kopen, denk ik dat dit de app is waar ik het meest naar uitkijk om te proberen. Ik ben van plan de voorraad 16 GB iPad WiFi te kopen, en Instapaper is die zeldzame app die het echt krijgt beter en onmisbaar als je geen mobiele breedbandverbinding hebt. Dit is een must-have programma voor iedereen die van lezen houdt, en lezen is waar de iPad het meest in uitblinkt.
Dit is YoruFukuro, een Twitter-client uit Japan, gebouwd door @zeebrasem en @aki_null.
Het is een native app voor 10.5.8 of 10.6 en bevat veel functies in een mooi op zichzelf staand en redelijk minimaal pakketje.
Een van die functies zijn tabbladen: u kunt Twitter-brede zoekopdrachten of persoonlijke filters toevoegen aan de regel met filters die net onder het tekstinvoervak verschijnt.
YoruFukurou (het betekent "Nachtuil") ondersteunt het inkorten van links, TwitPic-afbeeldingen, het huidige iTunes-nummer en nog veel meer. Het telt de karakters van je tweet, het heeft een verscheidenheid aan weergavemodi en instelbare kleuren, en een behoorlijke set sneltoetsen. Kortom: het is netjes. Het komt echt tegemoet aan vrijwel al je Twitter-behoeften - nou ja, zeker al die van mij, maar dan ben ik geen erg veeleisende Twitter-gebruiker. (Sorry, ik kan mezelf er niet toe brengen om "Tweeter" te zeggen. Euh.)
Het beste van alles is dat het gratis is. Haal het.
Op de CTIA Wireless Show van gisteren in Las Vegas, onthulde BlueAnt hun nieuwste iPhone-koppelbare Bluetooth-headset, de T1.
De BlueAnt T1 is minder gericht op de gemiddelde bureaujockey dan, misschien, de amorfe NASA-ingenieur die de hele dag shuttlemotoren in windtunnels test. BlueAnt's gepatenteerde "Wind Armour Technology" belooft heldere audio te bieden, zelfs bij wind tot 22 mph.
Anders belooft het afgedichte ontwerp van de T1 stof en vocht buiten te houden, terwijl verwijderbare siliconen hoesjes de headset beschermen tegen vallen. Andere functies zijn onder meer automatische oproeperaankondiging, spraakgestuurde antwoordmogelijkheden en A2DP-ondersteuning waarmee u opdrachten van de GPS-software van uw iPhone kunt horen, als u die heeft.
De BlueAnt T1 zou in mei beschikbaar moeten zijn voor ongeveer $ 80.
Niemand hier zal beweren dat de App Store niet willekeurig en borderline tiranniek kan zijn... maar weet je, soms krijgen ontwikkelaars wat hen overkomt: Zits & Giggles, een high-brow dermatologische simulator, is uit de App Store gehaald nadat de maker, Tommy Refenes, een publiek had verteld op San Francisco's Game Developer Conference dat hij "absoluut een hekel heeft aan de iPhone App Store." En die f-bom is dat niet "fudge."
Natuurlijk is er meer aan de hand dan dat. Refenes lijkt een bijl te hebben gehad met Apple, na te hebben geraised Zits & Giggles prijs van $ 0,99 tot $ 15,99 tot $ 299,99 tot $ 399,99 over een periode van ongeveer zes maanden. Schokkend genoeg slaagde de app er nog steeds in om te verkopen veertien exemplaren voor de prijs van $ 299,99.
Wat was het punt van dit alles? Om te bewijzen hoe waardeloos de App Store is, omdat deze blijkbaar niet gericht is op 'echte gamers'.
“Mijn conclusie bij dit alles is dat de mensen aan wie je games verkoopt in de App Store, niet per se gamers zijn. Er zijn een aantal games die heel goed verkopen in de App Store, maar voor het grootste deel, als je dingen hebt zoals Street Fighter en Assassin's Creed, het is een manier om een merk te verkopen, net zoals de Tiger-handhelds dat waren," zei scheidsrechters.
Iets zegt me dat Apple dat zou kunnen; Het kan me niet schelen dat een of andere punkjongen zich afkeert, en dit gaat echt over het verkopen van een zit-barsten-simulator voor meer dan de kosten van een echt bezoek aan een dermatoloog.
Maar hoe dan ook: ik denk dat dit een zit op de achterkant van Apple is, we zijn allemaal heel blij om te zien dat het wordt weggesneden.
