Dus misschien word ik wel of niet geïnterviewd door op de media binnenkort over mijn gedachten over de Apple/EMI-deal die ons binnenkort DRM-vrije iTunes-muziekdownloads zal opleveren. Het hangt er in principe van af of ze een studio in Toronto voor me kunnen vinden of niet - ik houd je op de hoogte. Bij het verzamelen van deze gedachten kwam het volgende bij me op: ik heb geen idee of het een goede zaak is of niet. Na er wat meer over nagedacht te hebben, is het zeker goed, slecht en lelijk... ik bedoel, onduidelijk. Dit is de meest theoretische die ik in een tijdje heb gekregen, dus klik zeker door om te zien waar het allemaal over gaat.
In ieder geval.De EMI-deal is goed, want DRM is waardeloos. Iedereen weet dat het klote is, inclusief de platen- en filmmaatschappijen, en mensen kraken voortdurend de beveiligingsschema's. Er zijn meerdere stukjes software die je kunt downloaden en die van een pre-EMI-deal iTunes-nummer een stuk volledig onbeperkte media maken. Dit is een erkenning van dat feit. Dit geldt met name voor muziek, waar DRM nooit op cd's bestond totdat mensen mp3's begonnen te maken en deze op websites en vervolgens op Napster gingen plaatsen. Verdorie, een cd uit China speelt net zo goed op mijn stereo als een cd uit de VS. Bij dvd's is dit niet het geval.
De EMI-deal is slecht, omdat Apple geen enkel gebaar maakt om de beperkingen op te heffen die het heeft op video-inhoud die via iTunes wordt verkocht. Het maakt me woedend dat ik een aflevering van The Colbert Report kan downloaden, maar de enige manier waarop ik het op mijn tv kan bekijken, is door mijn computer op mijn tv aan te sluiten of een AppleTV te kopen. Ik kan geen dvd branden en deze in mijn normale thuisbioscoop bekijken. Steve Jobs maakte een paar weken geleden in zijn commentaar tegen DRM duidelijk dat zijn opvattingen alleen van toepassing waren op muziek. Dit is belachelijk. Er is niets anders aan video en audio, vooral als het gaat om tv-programma's, die worden betaald door advertenties voordat iemand ze zelfs maar ziet. Het is geen wonder dat videodownloads meer een niche zijn - zelfs onder het vorige model van iTunes kon ik een nummer kopen en het op een cd branden. Dat is niet het geval, en de EMI-deal bevestigt dat Apple het prima vindt dat video een volledig vergrendeld formaat is.
De EMI-deal is lelijk of onzeker omdat we niet weten dat mensen extra geld zullen betalen om volledig onbeperkte muziek te hebben. Het succes van iTunes suggereert dat ze dat waarschijnlijk niet zullen doen. Hoe weten we dit? Cd's kosten meer dan albums op iTunes. En toch heeft iTunes een snelle groei doorgemaakt (meer dan 2 miljard verkochte nummers), terwijl de platenindustrie als geheel in verval is geraakt. Wat kan dit mogelijk verklaren?
Nou, we weten het eigenlijk niet zeker. Het kan zijn dat mensen gewoon dol zijn op het gemak van iTunes en bereid zijn de last van DRM te accepteren om NU van hun muziek te genieten. Aan de andere kant, misschien gaat het echt om de prijs. Het fascinerende aan de EMI-deal is dat we deze theorie nu op de markt kunnen testen. Als, zoals sommige analisten hebben gesteld, DRM een wegversperring is voor de groei op lange termijn in het downloaden van digitale media, zouden mensen gebruik de DRM-vrije versies van de nummers - ze zijn net zo handig als gewone iTunes, maar ze zijn ook vrij van beperkingen. Maar Raad eens? Hoewel Apple niet heeft gezegd hoeveel albums met DRM-vrije muziek zullen kosten, kunnen we raden dat het ongeveer $ 13 zal zijn, in plaats van $ 10, als de extrapolatie van de nummerprijs correct is. Dat is een stuk dichter bij de kosten van cd's, die ook vrij zijn van DRM. Daarom kunnen we zien of het gemak of de kosten het succes van iTunes hebben gedreven. Als het gemak is, zouden de beter klinkende, volledig vrij van beperkingen EMI-nummers van de grond moeten komen in vergelijking met de beperkte nummers. Als dat niet het geval is, en als de prijs het werkelijke probleem is, zal het 99-cent-nummermodel de dag blijven regeren.
Hier is het trieste: de laatste uitkomst zou betekenen dat de platenindustrie en platenwinkels in het eerdere deel haperden van dit decennium niet vanwege MP3-downloads, maar omdat ze zo hoge prijzen rekenden dat mensen op zoek waren naar een ontsnapping van. Wat betekent dat ze zichzelf veel leed hadden kunnen besparen door nieuwe albums te verkopen voor $ 10 in plaats van $ 18.
Maar goed, zo gaat de geschiedenis.
