Apple's voeding van $ 1 miljoen

Andy Hargadon, de directeur van het UC Davis Center for Entrepreneurship, vertelde donderdagavond tijdens zijn lezing een grappig Apple-verhaal uit zijn verleden. Begin jaren negentig kwam hij bij Apple als productontwerper en zijn eerste grote project was de Powerbook Duo... voeding. Ernstig. En zijn budget was $ 1 miljoen.

Zoals hij nu vertelt, was Apple in die tijd zo gekant tegen het gebruik van kant-en-klare oplossingen dat ze te veel zouden investeren in gebieden waar mensen niet veel om gaven. Immers, hoewel de Duo-voedingsadapter behoorlijk goed was, moesten de interne onderdelen in-house worden ontwikkeld? Had een bestaande oplossing in de behuizing kunnen worden geïntegreerd, waarin de nog steeds innovatieve meeuwenvleugels voor snoerbeheer zijn verwerkt?

Het is een goed voorbeeld van het probleem met het creëren van een cultuur waarin alles wat een bedrijf doet het beste, meest opwindende en meest geavanceerde moet zijn. Uiteindelijk investeert u in gebieden die er niet toe doen en besteedt u te weinig tijd om ervoor te zorgen dat mensen zich echt zorgen maken over de komende veranderingen.

Apple is tegenwoordig veel gezonder en lijkt toegewijd te zijn aan het gebruik van de beste oplossingen, ongeacht wie ze maakt, en dan de rest van hun energie besteden aan het vergroten van het verschil tussen het kant-en-klare antwoord en de Apple-ervaring. Dat is de reden waarom de iPod in elk opzicht volledig niet-Apple was, behalve degene die telden: het logo, de gebruikersinterface en de integratie met iLife.

Heeft iemand anders verhalen over overmatige ontwikkeling van Apple in het verleden? Ik weet echt niet of ik een gekker kan bedenken dan de stroomvoorziening van een miljoen dollar.

Foto via eBay