Spymac heeft korte maar inzichtelijk interview met schrijver Tony Bove, auteur van Zeg gewoon nee tegen Microsoft:
"De Mac is de afgelopen 20 jaar een innovatie geweest in wat sommige mensen tegenwoordig 'persoonlijke media-aggregatie' of 'digitale levensstijl-aggregatie' noemen. Langzaam maar zeker werd de Mac het controlecentrum voor mijn leven - alle aspecten van mijn leven, inclusief werk, hobby's, gezelligheid, gezinsactiviteiten, reizen... Er is geen deel van mijn leven dat niet op de een of andere manier wordt gecoördineerd via e-mail, op een kalender wordt geplaatst, beschreven in documenten, weergegeven in foto's, gevisualiseerd in afbeeldingen, gedemonstreerd door video en vergezeld van geluid... op mijn Mac. Deze evolutie van personal computing wordt nog steeds geleid door Apple, aangezien het bedrijf mediaspelers en thuissystemen introduceert.”
De oude mevrouw en ik gingen een paar avonden geleden naar Elvis Costello in de Davies Symphony Hall in San Francisco. Het was een vreemd optreden.
In de eerste helft voerde de symfonie Costello's eerste volledige orkestwerk, Il Sogno, uit, terwijl Costello in het publiek zat te luisteren.
In de tweede helft betrad Costello het podium om een selectie van downbeat, slimme deuntjes te zingen, klassiek met jazz en niet veel pop. Gesteund door de symfonie van San Francisco, waren Costello's loungey-liedjes stug, maar toch was hij er erg koddig tussen. Hij is duidelijk een muzikaal genie, maar het is net als het lezen van wijlen Anthony Burgess - veel werk en niet veel plezier.
Ik ben nooit een Costello-fan geweest en tegen het einde wilde ik dat het voorbij was, maar zijn laatste stuk kwam zo bijna een van de beste concertmomenten die ik ooit heb meegemaakt, het heeft bijna gered wat er kwam voordat. Maar het publiek verpestte het.
Voor het laatste nummer liet Costello zijn microfoon achterwege en het effect van zijn onversterkte stem in die grote zaal was verbazingwekkend en magisch. Iedereen rekte zich naar voren om te horen, en de verstilde atmosfeer deed de haren in mijn nek deed rijzen. Toen het nummer zijn climax bereikte, probeerde Costello het publiek zover te krijgen dat hij met hem de laatste maten zong, een "hum, de hum" refrein dat drie of vier keer werd herhaald.
De eerste keer aarzelde het publiek, en de tweede keer greep het bijna. Het was een fantastisch moment - honderden mensen tilden het dak bijna op met een mooie stem. Maar helaas haperde het en na een derde mislukte poging gaf Costello het op en wendde zich in plaats daarvan tot het orkest om een rumpus op te heffen.
Het was een grote schande, en een beetje deprimerend. Hij kwam zo dichtbij, maar de bedompte oude tachtigjarigen vernielden het. Ik vraag me af of hij meer geluk had op andere locaties?
Costello's orkesttour gaat door. Zie zijn website voor details:
Honolulu, Hawaii, 31 maart en 1 april; Austin, Texas, 11 april; Houston, Texas, 13 april; Chicago, 18 april; Noord-Bethesda, 20 april; Baltimore, 21 en 22 april; Boston, 10 mei; Brooklyn, 12 mei; Atlanta, 13 mei; Tokio, 2 juni; Manchester, TN, 16 juni; Los Angeles, 18 juni 2006.
Ik ben bezig met het bijwerken van mijn Cult van Mac boek voor een paperback-editie, die in het najaar verschijnt.
Sommige grafische afbeeldingen zien er een beetje gedateerd uit, vooral de mockups van toekomstige Apple-producten, zoals die zijn ingediend bij Engadget's recente WWJD-competitie.
Het probleem is dat ik het moeilijk heb om mockup-makers op te sporen. Dus ik doe de oproep.
Als iemand printklare mockups met hoge resolutie heeft en deze in een nieuwe editie van het boek wil opnemen, neem dan contact met me op via mockups -AT-cultofmac-DOT-com.
Foto met dank aan Engadget.
Dit bericht bevat gelieerde links. Cult van Mac kan een commissie verdienen wanneer u onze links gebruikt om artikelen te kopen.
Later vanavond zal ik de Cult of Mac-blog verplaatsen naar WordPress, wat betekent dat er minder storingen, minder spam en minder loensen naar het teeny weeny-type zullen zijn.
De blog wordt momenteel uitgevoerd op b2evolution, die een aantal leuke functies heeft en vrij eenvoudig te gebruiken is, maar helaas een ernstig spamprobleem heeft. B2evolution is niet zo goed in het beheren van opmerkingen en trekt een hoop spam aan. Het is het grootste probleem waar b2evo-gebruikers over klagen, en gek genoeg is er geen gemakkelijke oplossing.
Bovendien is de b2evo-ontwikkelaarsgemeenschap klein en zijn er niet veel plug-ins en extra's die het actueel houden. Het is ook een systeem van hackers. Als je graag aan code sleutelt, is dit systeem iets voor jou. Maar dat ben ik niet, en dat is het ook niet.
WordPress daarentegen lijkt erg gelikt te zijn. Het is volwassen en flexibel en het gaat plaatsen. Het is 20 keer populairder dan b2evo, en ik heb al geprofiteerd van een fantastische B2evo-naar-WP importscript, en een heleboel gemakkelijk te volgen setup-tutorials - het soort dingen dat populariteit met zich meebrengt.
Het grote probleem is de oude RSS-feed, die niet meer werkt.
De nieuwe RSS WordPress-feed is hier te vinden, hoewel het een uur of twee kan duren voordat het werkt:
http://cultofmac.com/?feed=rss2
