| Cult van Mac

Steve Jobs maakte vorige week een welkome terugkeer in de publieke belangstelling tijdens een speciaal muziekevenement om Apple's vakantie-iPods voor 2009 te introduceren.

“Het muziekevenement in september was klassiek Apple. Het betekende de terugkeer van 's werelds grootste corporate storyteller", zegt communicatiecoach Carmine Gallo, auteur van De presentatiegeheimen van Steve Jobs: hoe je waanzinnig goed kunt zijn voor elk publiek.

Gallo's boek wordt later deze maand gepubliceerd door McGraw-Hill en kan worden nu vooraf besteld bij Amazon. Gallo heeft wat geschreven inzichtelijke analyses van Steve's presentaties in het verleden, dus vroegen we hem om een ​​kijkje te nemen bij het evenement van vorige week. Na de sprong splitst Gallo zijn top tien presentatietips uit de laatste toespraak van Jobs op.

iTunes 9 en OS X voor iPhone 3.1 brachten een heleboel verfijningen, maar één lijkt me vreemd: samen met grafieken voor betaalde apps en gratis apps hebben we er nu een voor 'best verdienende' apps.

Het is vrij duidelijk dat dit een poging is om ontwikkelaars te sussen, die steeds meer geïrriteerd raken door de haast naar 99 cent in de App Store. Maar hier is het ding: zal iemand het schelen? Ik zie niet te veel consumenten die zich haasten om te zien welke apps het meeste hebben opgeleverd en op basis daarvan koopbeslissingen nemen. 'Best verdienende apps' klinkt ook behoorlijk lelijk - niet echt wat je van Apple zou verwachten.

Dat gezegd hebbende, het is absoluut nodig om apps met iets hogere prijspunten prominenter te pushen. Hoger geprijsde apps (en ik heb het misschien $ 5 en hoger, niet zoals $ 50+ satellietnavigatie-apps) maken langere ontwikkelingsperioden mogelijk, wat vaak leidt tot rijkere eindproducten.

Ik vraag me af of de App Store in plaats daarvan een blad uit de games-industrie van de jaren tachtig had moeten halen, althans zoals in het VK. Rond 1985 begonnen uitgevers te spelen met 'budget'-videogames en verkochten goedkope, relatief wegwerptitels voor £ 1,99, waarbij games voor de volledige prijs vier of vijf keer duurder waren. Dergelijke uitgevers adverteerden doorgaans minder en ontwikkelaars van games voor de volledige prijs begonnen antsy te worden. (Klinkt bekend?)

De oplossing was toen simpel: de grafiek werd gesplitst. Je had dus een ‘full price’-grafiek en een ‘budget’-grafiek. Je zou kunnen stellen dat dit alleen zou dienen om mensen weg te duwen van dure apps, maar het zou ook een mechanisme bieden om dingen te benadrukken die waarschijnlijk niet onzin zijn. En ‘full price’ of ‘premium’ klinkt zeker een stuk leuker dan ‘top brutowinst’.

Ik ben sinds gisteravond in iTunes 9 aan het rondneuzen (Britse tijd), en er is een aantal goede (app-beheer), een aantal slechte (stabiliteitsproblemen) en sommige "herhaaldelijk geslagen met een lelijke stok tot bewusteloos" lelijk (het grootste deel van de gebruikersinterface, de afschuwelijke kolomnavigatie). Maar één ding met de App Store-verversing in iTunes 9 verbijstert me gewoon: het gebrek aan verlanglijstjes voor apps.

Zoals op de foto te zien is, krijg je toegang tot het menu van een nummer en kun je het item aan een verlanglijstje toevoegen. Met een app kun je het alleen maar aan een vriend vertellen. Ik weet zeker dat eigenaren van de vele websites die verlanglijstfunctionaliteit bieden voor de App Store een collectieve zucht slaken van: opluchting, maar ik vind het vreemd en inconsistent dat Apple gebruikers niet toestaat een lijst met interessante apps op te slaan voor later aankoop.

Herinner je je de beroemde grap van John Lennon dat de Beatles groter waren dan Jezus?

Nou, Steve Jobs is nu groter dan de Beatles, zegt muziekexpert Bob Lefsetz.

"Het uiterlijk van Steve Jobs van vandaag is het grootste verhaal ter wereld", schreef hij vandaag.

“In wat voor gekke, klote wereld leven we waar de grootste rockster niet eens een instrument bespeelt? Ik weet niet of je om 10.00 uur online was. (1 uur 's middags aan de oostkust), maar op internet was een gebrul te horen dat luider was dan enige publieksexplosie ooit op een dB-meter waargenomen. Steve Jobs kwam op het podium!”

Lefsetz heeft het erover gehad dat Jobs eerder een rockster was, maar hij heeft volkomen gelijk.

Wie heeft er de hele dag over de Beatles gehoord? Het draait allemaal om Steve Jobs. En dat komt omdat Apple iets nieuws, fris en eerlijks heeft, terwijl de muziekindustrie iets ouds opnieuw inpakt, iets "dat ooit iets betekende", zegt Lefsetz.

Ga het hele ding lezen.

Hoewel het geweldig nieuws is dat Steve Jobs "verticaal" is, zijn de lezers van CultofMac: in opstand over het ontbreken van een camera in de nieuwe iPod touch. Eén lezer dreigt zelfs een Microsoft Zune te kopen.

"Dat bezegelt vrijwel de deal voor mij om naar Zune te gaan", zegt lezer Joan. "Verdorie, en ik dacht dat Apple de top van Zune vandaag zou hebben weggeblazen."

Lezer Miguel schrijft dat hij zijn iPod Touch niet gaat upgraden. "Grote teleurstelling van Apple", zegt hij. "Hopelijk nemen ze het volgend jaar of daarvoor op."

Waarom heeft Apple de iPod touch niet geüpgraded met een camera? Hier bij CoM vermoeden we dat het de last-minute fabricagefouten zijn waarvan het gerucht ging vertraagde de nieuwe apparaten. Ten slotte, overtuigende foto's van een prototype, met camera uitgeruste touch circuleren, en kastfabrikanten zetten zwaar in dat de iPod een camera aan de achterkant zou krijgen.

CoM-schrijver Giles Turnbull vermoedt dat het slechts een tijdelijke productievertraging is. Apple zal camera's toevoegen zodra de fabrieken klaar zijn.

Giles zegt: "Ik denk dat het eraan komt, mogelijk eerder dan mensen denken. Het is waanzin om een ​​camera aan de boven- en onderkant te hebben en niet in het midden, dus gezond verstand suggereert dat deze zal worden toegevoegd zodra de productiefaciliteiten ervoor kunnen worden beveiligd.

opgemerkt cogitator Jason Kottke heeft een interessante gedachte over de ervaring om volledig op de hoogte te zijn van de gloednieuwe hardware en software van Apple. Kortom, dingen zijn zo goed geworden dat je, afgezien van kleine snelheidsverbeteringen, geen verschil kunt zien tussen nieuw en oud. Hij noemt het "Het Apple Upgrade-probleem":

“Dat is waar de potentiële moeilijkheid voor Apple om de hoek komt kijken. Oppervlakkig gezien voelden mijn oude MBP en nieuwe MBP precies hetzelfde... hetzelfde besturingssysteem, dezelfde bureaubladachtergrond, hetzelfde Dock, al mijn dezelfde bestanden in dezelfde mappen, enz. Dezelfde deal met de iPhone, behalve meer... de iPhone is bijna volledig software en dat was bijna identiek. En re: Snow Leopard, ik heb helemaal geen veranderingen opgemerkt, afgezien van de eerder genoemde afwezige plug-ins.

Jason is hier met iets interessants bezig. Als je een frequente Apple-upgrade bent, krijg je veel minder spanning dan wanneer je lang tussen apparaten wacht. Overweeg de verwaarloosbare verschillen tussen de MacBook Pro's van vorig jaar en die van dit jaar (tenzij je van de levensduur van de batterij, FireWire en SD-kaarten houdt, valt er niet veel te bespreken). Of tussen de eerste video-compatibele iPod nano's en de huidige modellen (styling en vormfactor vertellen het hele verhaal). En dat is zonder te vermelden dat het letterlijk onmogelijk is om een ​​16-gig iPhone 3G te onderscheiden van een 3GS.

Dus wat betekent dit?

Voor de meeste mensen heel weinig. Tenzij u op jaarbasis of maximaal tweejaarlijks vervangende hardware koopt, zult u dit soort problemen niet hebben. Ik had bijvoorbeeld een iPod uit 2004 die het volhield tot ik vorig jaar een groene nano kocht - een enorme sprong voorwaarts. Mijn PowerBook G4 hield het vijf en een half jaar vol voordat mijn geliefde unibody-MacBook arriveerde. En ik zal niet eens ingaan op hoeveel beter de iPhone 3GS is dan de BlackBerry Pearl die hij verving.

Voor sommige mensen is de huidige voorspelbaarheid van Apple een grote zegen. Voor zakelijke inkopers is bijvoorbeeld de mogelijkheid om meerdere modellen van een computer aan te schaffen en niet duidelijk te maken in het ontwerp wie de mooiste of nieuwste machine heeft een groot probleem voor IT. Op die manier word ik niet jaloers wanneer mijn unibody-MacBook uit 2008 ongunstig begint te verouderen ten opzichte van wat ik alleen maar kan aannemen dat het een unibody-MacBook Pro uit 2010 zal zijn. Dat geldt ook voor iPhones, waar leidinggevenden die vorig jaar een 3G hebben geadopteerd er niet hopeloos verouderd uitzien rond hun 3GS-packing-collega's.

Eerlijk gezegd, hoe meer ik erover nadenk, hoe weinig mensen negatief worden beïnvloed door dit soort dingen De trouwste fans van Apple: creatieve professionals die vertrouwen op nieuwe Mac-hardware en -software om het geweldig te doen werk. Dezelfde mensen, het moet worden opgemerkt, die Apple door zijn donkerste dagen hebben gedragen. Ik maak me minder zorgen over de hardware (Apple blijft altijd een paar jaar bij een ontwerp om kosten te vermijden en zich te concentreren op grotere sprongen voorwaarts), maar in software is het een knagende vraag. En als de Mac creatieve professionals geen interessante nieuwigheid en inspiratie biedt, voert Apple zijn missie niet volledig uit - waar is de creativiteit?

Nu is het duidelijk dat Snow Leopard een opzettelijke pauze was in de OS X-ontwikkelingscyclus om ervoor te zorgen dat alles gewoon een stuk beter werkte. Afgezien van een paar front-stage veranderingen, was het bedoeld om je bestaande Mac onzichtbaar stabieler en sneller te maken. De vraag blijft hoe Apple OS X vervolgens zal ontwikkelen. Er zijn veel minder hiaten dan vroeger - en er is nog zoveel interessant werk te doen in mobiele en andere aanraakinterfaces.

Wat denk je - is er interessant werk te doen aan OS X zoals we het kennen? Of betekent Snow Leopard een einde aan de innovatie in conventionele desktopbesturingssystemen?

Als Apple aanstaande woensdag de wereld op zijn oor wil houden tijdens het It's Only Rock and Roll But We Like It-evenement in San Francisco, zou het bedrijf zou aankondigen dat het de ontwikkeling van iPhone-software voor iedereen openstelt en de façade van exclusieve distributie via de iTunes-app laat vallen Winkel.

Ketterij, zegt u? Misschien in de ogen van sommigen, maar lees verder om erachter te komen waarom die twee stappen het beste zouden zijn voor het bedrijf, het platform, voor ontwikkelaars en – vooral – consumenten.