Apple heeft een nieuw systeem geïntroduceerd voor het regelen van de manier waarop bestanden worden geopend in Snow Leopard, en sommige gebruikers zijn er erg overstuur van.
"Apple heeft een grote, domme fout gemaakt", zegt Ross Carter, een ontwikkelaar wiens toepassing, Pagehand, wordt beïnvloed door de wijziging.
Wat is veranderd, is het gebruik van Makercodes om de app te identificeren waarmee een bepaald bestand moet worden geopend.
Makercodes worden opgeslagen in de resource fork. Het zijn kleine reeksen van vier tekens die de computer vertellen wat hij met het betreffende bestand moet doen. Ze bestaan al jaren, maar veel mensen vonden ze beter dan alternatieve systemen die specifiek bestandsextensies aan applicaties koppelden.
Makercodes specificeren "eigendom" van een document door een toepassing. De app die dat document heeft gemaakt, kan de code toepassen, die het systeem vertelt: "Ik heb dit gemaakt: ik zou de standaard-app moeten zijn om het te openen."
Als ik voorheen een tekstbestand in Teksteditor maakte, werd het altijd geopend in Teksteditor als ik erop dubbelklikte in de Finder; zelfs als ik veel andere tekstbewerkingsprogramma's had geïnstalleerd.
Hoe is dit veranderd in Snow Leopard?
In Snow Leopard zijn de Creator-codes nog steeds aanwezig, maar het besturingssysteem negeert ze volledig.
In plaats daarvan gebruikt het nu de Launch Services-database om te zien aan welke app welk bestandstype is toegewezen. Dus als uw computer is verteld om alle HTML-bestanden in Safari te openen, zal hij dit doen - zelfs als het HTML-bestanden zijn die u zelf met de hand hebt gecodeerd in een teksteditor.
Ross Carter is hier bijzonder verontwaardigd over. Zijn tekstverwerker-app, Pagehand, slaat bestanden op als pdf's. In Leopard is het geen probleem om ze opnieuw te openen met een dubbelklik in de Finder, omdat de Creator Code het systeem vertelt om ze te openen in Pagehand, de app die ze heeft gemaakt.
Maar in Snow Leopard ziet het systeem dat de bestanden pdf's zijn en opent het in Preview, de app die ingesteld als standaard voor het openen van PDF's. De enige manier om dit gedrag te veranderen, is door de computer te vertellen dat: open alle PDF's in Pagehand - wat even belachelijk zou zijn. Ross wil alleen de documenten die... gemaakt in Pagehand om daar te openen, en alle andere PDF's om in Preview te openen. (Sindsdien heeft hij een voorkeur toegevoegd aan Pagehand - "Mange dubbelklikken op PDF-bestanden" - wat het probleem oplost, althans voor zijn app.)
Ross zegt in deze blogpost: "Apple heeft een grote, domme fout gemaakt."
En later voegt hij eraan toe: "Snow Leopard neemt een van de meest elegante functies van de Mac - het starten van de juiste toepassing voor een bestand - en ontheiligt het."
Dus hoe kan dit mensen zoals jij en ik beïnvloeden?
Welnu, het heeft alleen invloed op uw workflow als u gewoonlijk twee of meer apps voor hetzelfde soort bestand gebruikt. Als je altijd, altijd lees en bewerk platte tekstbestanden in één teksteditor, geen probleem. Maar als u liever wilt dat sommige RTF-documenten worden geopend in TextEdit en andere in Word of Pages; Nou, je zult de manier waarop je werkt een beetje moeten veranderen.
De eenvoudigste oplossing is om te wennen aan het openen van bestanden door met de rechtermuisknop of met Control te klikken en het menu "Openen met ..." te gebruiken. Of door ze te slepen naar het icoon van de app die je wilt gebruiken. (Dit is waar de Finder-werkbalk van pas komt. Je weet waarschijnlijk dat je dingen naar die werkbalk kunt slepen; als u enkele toepassingspictogrammen daarheen sleept, hebt u ze altijd bij de hand als u door het bestandssysteem bladert en kunt u eenvoudig bestanden naar de app slepen die u wilt gebruiken.)
Er is veel meer informatie over dit probleem in dit artikel door Matt Neuburg bij TidBITS. Sommige opmerkingen zijn oprecht. Een commentator zegt dat deze verandering zijn workflow heeft vernietigd: "Ik ben tot op het randje van tranen boos."
Het is vermeldenswaard dat sommige commentaren op Carter's post en op het TidBITS-artikel zeer positief zijn, waarbij verschillende mensen zeiden dat ze altijd hadden gewild dat de dingen op deze manier hadden gewerkt.