Elk toetsenbord dat Apple ooit heeft gemaakt - gerangschikt!

In de ongeveer 40 jaar dat de Mac op de markt is, hebben maar heel weinig mensen alle toetsenborden van Apple daadwerkelijk gebruikt. Ik ook niet, maar ik ben in de buurt gekomen. Hier is mijn recensie van elk Apple-toetsenbord dat ik in handen heb - gerangschikt van slechtste naar beste.

Apple-toetsenborden, gerangschikt!

Dit is natuurlijk een subjectieve en persoonlijke lijst van een zeer eigenzinnige schrijver. Wat ik geweldig vind, vind jij misschien raar of verwerpelijk. Maar sommige ontwerpen zijn onbetwistbare stinkers, en we zullen daar beginnen.

12. vlinder toetsenbord

Dit toetsenbord is zo slecht, Apple draaide zich om elk techjournalist en elk MacBook-koper verandert in een vervelende krijsende toetsenbordsnob door te ontwerpen zoiets verschrikkelijks.

Waar te beginnen? De toetsen hebben vrijwel geen beweging, dus je hebt niet de feedback die hoort bij, je weet wel, het typen van een toets. Ze hebben de toetsen aanzienlijk groter gemaakt, zodat je niet voelt of je in het midden of in de goot tussen twee toetsen typt. Het is nauwelijks beter dan typen op glas.

Het brak als maar een enkel stukje stof, haar of roos zijn algemene richting naderde. Apple ontkende dat er een probleem was en bagatelliseerde het vervolgens. Het bedrijf bood absoluut belachelijke huismiddeltjes aan in plaats van een goede oplossing. Toen rolde het uit herziening na herziening, oprecht gelovend dat het elke keer voor realsies was opgelost, voordat het uiteindelijk werd geschrapt, terugkeren naar het oude ontwerp.

En het duurde jaar. Iedereen haatte dit toetsenbord. Het was zo universeel gefilterd dat het ver buiten de ruimte van de technische blog binnen druppelde Hollywood-persinterviews.

Dit toetsenbord neemt definitief de laatste plaats in voor het verleggen van de grenzen van wat zelfs maar een bruikbaar toetsenbord is.

11. Apple-toetsenbord

Tijdens de korte liefdesaffaire van Apple met doorschijnend plastic, werd het Apple-toetsenbord de 21e eeuw binnengebracht met een verbluffend nieuw ontwerp. De toetsen zweven praktisch in de lucht. Het past perfect bij uw zwevende beeldscherm en zwevende kubuscomputer. (Tenminste, als iemand het had gekocht.)

Dat is waar de complimenten eindigen. Dit is een van de slechtste toetsenborden waarop ik ooit heb getypt. Het is zo papperig dat het voelt alsof de toetsdoppen op een droge keukenspons zijn geplakt.

Laat je vingers op je toetsenbord rusten, sluit je ogen en druk op een paar toetsen. Ik wed dat het niet uitmaakt welk toetsenbord je hebt, je kunt onbewust voelen wanneer de toets wordt geactiveerd en wanneer de computer een letter zal typen. Dat heb je allemaal niet met dit toetsenbord. Het is stevig en papperig helemaal naar beneden. Dit toetsenbord is echt moeilijk om meer dan een uur op te typen. Als ik dit artikel op dit toetsenbord zou schrijven, zou elke recensie voor mijn gezond verstand twee zinnen lang zijn.

Het ziet er ook uit als een oude keukenspons. Na een paar jaar vult die schone behuizing van wit en acryl zich met smurrie. De onderste laag wit plastic vergeelt na verloop van tijd en botst met de witte toetsen. Het uit elkaar halen om de binnenkant van de acryl behuizing schoon te maken is altijd een riskante operatie.

10. AppleDesign-toetsenbord

Midden jaren negentig zat Apple in de problemen en een van de (vele) kanaries in de kolenmijn was het AppleDesign Keyboard. Apple verving het geprezen Extended Keyboard II door een goedkoop membraantoetsenbord, gekleed in een kostuum van Spirit Halloween.

Het had dezelfde papperige, walgelijke toetsen die bij de koopjesbak Mac werden geleverd, in de vorm van het toetsenbord waar iedereen van hield. Het is alsof ik hamburgervlees van McDonald's vermaal en als gehaktbrood met aardappelpuree in poedervorm serveer in een vijfsterrenrestaurant.

Goedkope producten hebben hun plaats. ik heb net gekocht het goedkoopste Retina-display op de markt, en ik ben redelijk tevreden met de waarde. Maar voor goedkope producten om zich voor te doen als eersteklas is smakeloos en zielloos.

Het heeft niet eens een ingebed Apple-logo in zes kleuren, maar een holle schaduw die in het enkele lichaam van plastic is gegoten.

Ik heb dit toetsenbord gratis gekregen en ik heb er te veel voor betaald. Het zit in een doos op mijn zolder waar het nog nooit op een van mijn Macs is aangesloten - precies wat het verdient.

9. Apple-toetsenbord II

De Macintosh Classic, uitgebracht in 1990, had een slank, modern ogend toetsenbord nodig om te passen bij zijn nieuwe ontwerptaal genaamd Espresso, die gebruik maakte van organische, vloeiende rondingen.

Het moest ook goedkoop zijn, en dat was het ook. Het schuwt de mechanische schakelaars voor een goedkoop membraanbord. Het is papperig en onaangenaam. Jij zullen typ langzamer op dit toetsenbord.

Dit toetsenbord is laat genoeg in het spel dat ze echt beter hadden moeten weten dan alle vier de pijltoetsen in een enkele rij te hebben in plaats van, je weet wel, in een pijlvorm. Het wilde westen van de jaren 80 was voorbij. Het was de Mac en de pc. Er is geen excuus.

8. Standaard Apple-toetsenbord

Het Apple Standard-toetsenbord markeerde een terugkeer naar normaal gevormde toetsen en dikke randen. Het is alsof de ontwerpers op een dag wakker werden en zich herinnerden dat ze eind jaren 80 leefden.

Zowel dit model als het Apple Extended Keyboard werden tegelijkertijd geïntroduceerd en apart van de Mac verkocht. Aan de lage kant bleven de Macintosh Plus en het bijbehorende toetsenbord op de markt. Dit is het middenmodel dat bedoeld was om te worden gecombineerd met de Macintosh SE.

De constructie is goedkoop, maar de toetsen zelf zijn fijn genoeg om op te typen. Het is in de geschiedenis overschaduwd door het uitgebreide toetsenbord - en dat is niet voor niets.

7. Apple Desktop Bus-toetsenbord

Naarmate de ontwerpevolutie van Apple veranderde, veranderden ook de toetsenborden. Weg was het dikke en beige, de slanke witte lijnen waren binnen, dankzij een samenwerking met Frog Design.

Dit was technisch gezien een Apple IIGS-toetsenbord, maar dankzij enkele slimme innovaties waren Apple-randapparatuur nu volledig interoperabel.

Ik verwijs natuurlijk naar de ADB-poort (Apple Desktop Bus). Het idee is dat u uw toetsenbord op de achterkant van uw Mac aansluit en dat u voor het gemak uw muis op de zijkant van uw toetsenbord kunt aansluiten. Dezelfde poort kan een printer of netwerk tussen andere Macs aansluiten.

Een andere geweldige innovatie die helaas door de tijd verloren is gegaan, is de aan/uit-knop. Je hoefde niet rond je Mac te reiken om hem aan te zetten; je zou op de knop op het toetsenbord kunnen drukken. En met hoe vaak Macs vroeger crashten (vooral toen ze multitasking toevoegden aan een besturingssysteem zonder beveiligd geheugen), zou je die knop nogal een paar keer per werkdag indrukken.

Het ontwerp is echt opvallend. Het ziet er schokkend modern uit - bijna anachronistisch voor het midden van de jaren 80. Dit markeert de overstap van Helvetica naar Univers Light Condensed Oblique, die door zou gaan tot in de jaren 2000.

Helaas is het net zo broos als het eruit ziet. Je ziet deze specifieke toetsenborden zelden zonder dat er een of twee toetsen ontbreken.

Een echt geweldige beslissing was om de rare pijltjestoetsen op het Macintosh Plus-toetsenbord te vervangen door een nog vreemder een die nog minder logisch is. En terwijl ze toch bezig waren, voegden ze de Control-toets toe, maar plaatsten die waar Caps Lock zou moeten zijn. Goed gedaan, jongens.

6. G3-laptoptoetsenbord

Zulke toetsenborden voor laptops maken ze niet meer. De toetsen zijn dik en gebeeldhouwd met scherpe randen langs de richels. Het is heel gemakkelijk om te voelen waar je vingers op de toets landen. Je realiseert je pas hoe belangrijk dat is voor blind typen als het weg is. De toetsen hebben ook een erg mooie textuur.

Dit komt natuurlijk uit een tijd dat het upgraden van je laptop nadat je hem had gekocht heel gewoon was. Meer RAM, een snellere harde schijf en een hippe nieuwe AirPort-kaart.

Dit alles was toegankelijk onder het toetsenbord. Je klapt twee kleine lipjes tussen de functietoetsen naar beneden en het hele toetsenbord klapt naar buiten, waardoor de binnenkant van de laptop zichtbaar wordt.

Hoe mooi het toetsenbord ook is, het gebrek aan structurele ondersteuning eronder betekent dat het erg dun is. U kunt de middelste toetsen onder uw vingers voelen wiebelen, zelfs als u met matige kracht typt. Een latere versie van dit toetsenbord op de iBook van wit polycarbonaat gebruikte een slecht soort lijm die geel wordt en na verloop van tijd gaat stinken.

5. Aluminium toetsenbord

Dit is het toetsenbord dat vele, vele jaren oppermachtig was tijdens het Intel-tijdperk. Desktop en laptop. Op laptops had het zwarte toetsen die een hoger contrast hebben en gemakkelijker te lezen zijn. Ze maken allemaal een aangenaam, gedempt pitter-patter-geluid terwijl je typt.

Als je ongeveer even oud bent als ik, is dit waarschijnlijk het eerste Apple-toetsenbord waarop je hebt getypt, in een van zijn vele vormen.

De ongelooflijk dunne behuizing van het toetsenbord, zelfs op het desktopmodel, is erg ergonomisch. Het draadloze model past perfect bij het trackpad van die tijd.

Het is een prima, onopvallend toetsenbord. Dat betekent dat we halverwege de recensie zijn - laten we verder gaan met de groten.

4. Het Macintosh-toetsenbord

Het Macintosh-toetsenbord is bizar voor het moderne oog; het weerspiegelt de begindagen van personal computers. Elke computerfabrikant maakte machines met totaal verschillende besturingssystemen met totaal verschillende software en gebruikersinterfaces. Geen twee computers waren hetzelfde - en geen twee toetsenbordindelingen waren hetzelfde.

Pas toen de IBM-pc eind jaren 80 de rest van de computerindustrie op stoom bracht, werd de toetsenbordindeling die we tegenwoordig allemaal kennen en waar we van houden universeel.

De Mac was niet anders. Het originele toetsenbord mist een functierij, het mist pijltjestoetsen, het mist de Control-toets. Het was destijds logisch - de Macintosh-systeemsoftware (nog niet eens Mac OS genoemd) was opmerkelijk beperkt in vergelijking met moderne macOS. Computers waren zo beperkt in kracht en geheugen dat de hele software- en besturingssysteemstack in minder ruimte moest passen dan de eerste tiende van de foto waar je zojuist langs scrolde. Eenvoudige software heeft geen ingewikkeld toetsenbord nodig.

Het is een aangenaam toetsenbord met een uniek mechanisme. Computerfabrikanten hadden niet geconsolideerd op membraantoetsenborden of zelfs de Cherry-type schakelaars die moderne mechanische toetsenborden gebruiken. Terwijl je woorden uitspreekt, maakt het een luid dreunend geluid dat weerkaatst en echoot. De toetsen zijn stevig.

Het is comfortabel om de hele dag door te typen, maar wat voor een gek zou dat doen op deze dag en leeftijd?

Het Macintosh Plus-toetsenbord voegt een conventioneel numeriek toetsenblok toe, maar niet zonder een paar eigenaardigheden. De Return-toets is in omvang gegroeid tot een gigantische L-vorm, die doet denken aan elektrische typemachines van die tijd. Dit duwt de \-toets naar beneden in de onderste rij, naast de spatiebalk. Het voegt pijltoetsen toe, zeker, maar niet in een logische richting.

3. Het magische toetsenbord

Apple gebruikte eerder de marketingterm "Magic Keyboard" met de draadloze versie van hun desktoptoetsenbord. Apple heeft het geherdefinieerd in de nasleep van het fiasco met het vlindertoetsenbord als hun nieuwste doorbraak in toetsenbord-dat-je-echt-kan-typen-technologie.

Op de desktop betekent dit dat het hetzelfde toetsenbord is dat je altijd al hebt gekend en leuk vond. Op laptops is het een goedmaker dat u zich geen zorgen hoeft te maken of zelfs maar denken over het toetsenbord. Op de iPad betekent dit dat je meer dan $ 300 hebt uitgegeven.

Tot op de dag van vandaag krijg ik nog steeds vragen van mensen via Twitter en e-mail met dezelfde boodschap: "Ik denk aan de 14-inch MacBook Pro, maar is het toetsenbord in orde?"

Het antwoord is ja."

Apple heeft toegegeven aan het vlindermechanisme dat de oorzaak was van zijn betrouwbaarheidsproblemen. Ze hebben de toetsafstand vergroot, de toetsafstand vergroot en zijn teruggekeerd naar normale pijltoetsen (tenminste op de laptops). Met andere woorden, het is wat mensen van een toetsenbord verwachten.

Het zal Apple een tijdje kosten om de bruggen te herbouwen die het met het vlindertoetsenbord heeft verbrand. Net zoals mensen nog steeds citeren het fiasco van de iPhone 6-batterij als bewijs dat Apple telefoons kwaadwillig vertraagt ​​om u een nieuwe te laten kopen en hoe die beroemde demontage van vervalst Beats-koptelefoon bezoedelde de reputatie van Beats.

Het Magic Keyboard kan alleen het beste worden beschreven in tegenstelling tot wat ervoor kwam, omdat het zo onopvallend is. En we zouden het niet anders willen.

2. G4 Notebook-toetsenbord

Dit is het Apple Extended Keyboard II onder de laptoptoetsenborden. De Gouden standaard.

De zeer gebeeldhouwde keycaps van de laptops uit het G3-tijdperk zijn afgezwakt, maar ze zijn er nog steeds. Met veel aandacht voor detail zijn de aanvullende toetsen - shift, caps lock, enter, de functierij, de onderste rij met wijzigingstoetsen - platter en afgerond. Het oriënteert je handen onbewust. Ik heb dit toetsenbord sinds 2015 niet meer regelmatig gebruikt en ik kan je nog steeds precies vertellen welke toetsen welke vorm hebben zonder het op te zoeken omdat het spiergeheugen zo sterk is.

Ik heb geen idee wat voor soort plastic ze voor deze keycaps hebben gebruikt, maar ze voelen ongelooflijk. Ze zijn zo zacht. Het is alsof je op fijne zijde typt. Het is alsof je je voeten in een paar verse sokken stopt. Het is alsof je een van die superdure winterjassen draagt ​​die er onmogelijk dun uitziet en je toch zo warm houdt.

Met dit ontwerp introduceerde Apple het verlichte toetsenbord. Omdat de randen van de toetsen hoekig en gebeeldhouwd zijn, heeft het dit prachtige effect waarbij je op een toets drukt en het lijkt alsof deze in een plas wit licht valt.

Dit ontwerp hield stand tot de MacBook Pro van begin 2008, vóór het moderne unibody-ontwerp, waar ik van ging houden.

De sleutelreis is gewoon perfect voor een laptop. Dit is een laptoptoetsenbord dat geen compromis voelt.

1. Apple uitgebreid toetsenbord

Toen Apple het radicale nieuwe ontwierp Macintosh II, konden ze het niet zomaar een voetgangerstoetsenbord geven. Deze kolos zit naast de Macintosh SE was als een vliegdekschip geparkeerd naast een Honda inzicht. Zelfs naar moderne maatstaven is dit een gigantische computer.

Het had een voldoende massief toetsenbord nodig en het uitgebreide toetsenbord maakte die belofte waar. Het bracht voor het eerst een volledige set pijltoetsen in hun normale opstelling (stel je dat voor!), Page Up/Down Home/End-toetsen, 15 functietoetsen en hectares ademruimte ertussen.

Er is geen reden voor al dit plastic. Apple bewees hoe klein een toetsenbord kan zijn. Maar zo werken de menselijke hersenen niet. Dit moet de beste zijn, kijk eens hoe groot hij is!

Je geeft geen $ 13.000 uit aan een eersteklas Macintosh om aan een stagiair in een hokje te geven. Deze computer krijgt zijn eigen kantoor — met een deur en uitzicht uit het raam. Bureauruimte is verdomd.

En iedereen die razend enthousiast is over dit toetsenbord heeft gelijk. Het is het beste toetsenbord. Het komt je niet in het gezicht gevoel mechanisch met een harde klik en een hard geluid. Apple heeft nog nooit en zal waarschijnlijk nooit een toetsenbord maken dat zo comfortabel is als dit.

Het Extended Keyboard II schakelt de wegklapbare voetjes uit voor een verstelbare schuifregelaar die je in elke gewenste hoek kunt zetten. Dit is het laatste mechanische toetsenbord dat Apple zou produceren.

Wat hebben we geleerd?

Het verleden begrijpen is de duidelijkste manier om het heden te begrijpen. Welke lessen kunnen we trekken uit de keyboards van weleer?

1. Mensen houden van toetsenborden die werken als je erop typt (ahum). Dit is een les die Apple heeft geleerd erg moeilijke manier - hopelijk is het een fout die maar één keer hoeft te worden geleerd.
2. De geïntegreerde aan / uit-knop was geweldig, maar helaas zie ik hem niet snel terugkomen. Apple verwacht tegenwoordig dat je je computer in de slaapstand laat als je weg bent en hem ontgrendelt met de Touch ID-knop. Het komt zelden voor, maar wanneer mensen monteer hun Mac onder hun bureau, of dock hun MacBook met het deksel gesloten, is het lastig om naar de aan/uit-knop te reiken.
3. De mechanische toetsenborden van Apple waren prettiger in gebruik en de gebeeldhouwde toetsdoppen waren gemakkelijker om blind te typen. Apple lijkt tevreden dit aan derden over te laten om te vervullen. Voor mensen met een laptop is dat jammer, want je kunt het ingebouwde toetsenbord van je MacBook Pro niet vervangen. Voor mensen met een desktop is dat jammer, want je kunt Touch ID alleen gebruiken met het Magic Keyboard van Apple.
4. Knoei nooit met de pijltjestoetsen.

Toetsenborden afwezig

De toetsenborden gemaakt door Volgende zijn technisch gezien geen Mac-toetsenborden, maar ik zou het argument kunnen amuseren, aangezien een dergelijk model ADB gebruikte. Ik zou graag mijn beter oordeel buigen en het hier bekijken als a NeXTstation Turbo-kleur met het bijpassende toetsenbord werden naar mijn huis gemaild.

De oudste PowerBook in mijn collectie is van rond 1998. ik heb er geen referentie voor de vroege 100-serie modellen, maar misschien krijg ik er binnenkort wel een.

ik heb niet de eerste USB-toetsenbord die bij de oorspronkelijke iMac werd geleverd. Dit toetsenbord heeft een heel interessant voetmechanisme dat ik graag zou willen uitproberen.

Het Apple Adjustable Keyboard, een ergonomisch gesplitst toetsenbord uit de vroege jaren 90, ziet eruit als een onhandige, broze puinhoop. Tweedehands zijn ze erg duur.

Ten slotte is er de combinatie toetsenbord/trackpad die bij de Twintigste verjaardag Macintosh. ik had de kans om er een kort aan te raken op de Worldwide Developers Conference van dit jaar, maar niet genoeg om het nauwkeurig te beoordelen.

Als u of iemand die u kent bereid is hier afstand te doen van een ontbrekend toetsenbord, neem contact op.