Verbazingwekkend overschreven en mega-ambitieuze scifi-parabel Extrapolaties, dat vandaag in première ging op Apple TV+, heeft een cast van duizenden en meer dan een paar dingen aan zijn hoofd. Niets van wat de maker van de show, Scott Z. Burns (die schreef Besmetting En Het Bourne-ultimatum) in deze show zegt dat er over de impact van klimaatverandering kan worden gediscussieerd. Maar de berichten worden ook niet gemakkelijk ingeslikt.
In plaats van ruimte te laten voor kijkers om hun eigen conclusies te trekken, Extrapolaties zet je neer en schreeuwt tegen je gedurende 10 uur somber cli-fi drama. Het is zeker onderscheidend - maar dat is niet altijd een goede zaak.
Extrapolaties seizoensopener
Seizoen 1, afleveringen 1, 2 en 3: Het jaar is 2037. De klimaatverandering is uit de hand gelopen, waarbij grote delen van de wereld voortdurend in vlammen opgaan. Hoewel miljardair Nick Bilton (gespeeld door Game of Thrones'Kit Harington) belooft er iets aan te doen, blijven veel mensen sceptisch.
Op een klimaatconferentie in Tel Aviv lopen de deelnemers vast. Algerijnse diplomaat Omar Haddad (Tahar Rahim) wil dat Bilton de daad bij het woord voegt en de wereld de patenten geeft voor zijn waterzuivering/creatiesysteem. Omars vrouw Rebecca (Siena Miller) gaat bevallen terwijl ze in een bosbrand terechtkomt, en zij en een vriend moeten per luchtbrug naar een ziekenhuis worden vervoerd.
Marshall ZuckerDave Diggs) heeft ruzie met zijn vader, Ben (Peter Riegert) over rabbijn worden - en natuurlijk over het klimaat. Ben denkt dat zijn zoon zijn leven vergooit door te proberen mensen te helpen in Tel Aviv, het epicentrum van de klimaatcrisis, want mensen die toch gaan sterven, kun je niet helpen.
Ben begrijpt ook niet dat er niet genoeg water is om zijn zwembad te vullen, dus van nature hij denkt dat het altruïsme van zijn zoon dom is. Zijn vader wil dat Marshall een baan als rabbijn gaat zoeken. Terwijl ze ruzie maken tussen de vrouw van Ben en de moeder van Marshall (Leslie Uggams) maakt een vreselijke val en lijdt aan een subduraal hematoom.
Problemen aan de top van de wereld?
Inmiddels is vastgoedontwikkelaar Junior (Matthew Rhys) en zijn trofeepartner, popster Hannah (Heide Graham), zitten in het vliegtuig naar Groenland. Junior probeert een casino te bouwen aan de top van de wereld, en de mensen zijn er woedend over.
Bilton is een partner in het casinoproject, maar niet omdat hij gokbestemmingen wil bouwen. Hij wil het bezit daarboven bezitten, zodat hij het water kan beheersen dat wordt geproduceerd door smeltende gletsjers - en de minerale afzettingen onder het ijs. Bilton is behoorlijk trots op zichzelf totdat een demonstrant zichzelf in brand steekt voor zijn privéautorit naar de klimaattop.
Dan springen we een decennium vooruit
Tien jaar later, Rebecca en Omar's zoon Ezra (Joãopaulo Malheiro) kampt met gezondheidsproblemen vanwege de omstandigheden van zijn geboorte. Omar is allang dood, maar Rebecca werkt nu voor een bedrijf dat DNA verzamelt van uitgestorven dieren. Ook hebben computers blijkbaar dieren in staat gesteld om met mensen te praten (een walvis spreekt met de stem van Meryl Streep, als voorbeeld).
Rebecca is gehecht geraakt aan een moederwalvis die tevergeefs op zoek is naar haar overleden echtgenoot (snap je?). En als ze zich realiseert dat de opperheren van haar bedrijf niet proberen haar te redden, maar haar informatie willen extraheren zodat ze babywalvissen in dierentuinen kunnen leren, is ze geschokt. geschokt, om te ontdekken dat het bedrijf niet zo nauwgezet is als het aanvankelijk leek.
Ondertussen probeert Marshall zijn synagoge te redden (de synagoge waarvoor zijn vader hem wilde laten werken). En om dat te doen, moet hij een beroep doen op een raad van landtoeëigeningsambtenaren. De meeste gebouwen worden verplaatst dankzij het stijgende tij in Miami. Terwijl hij overweegt zaken te doen met een duistere zakenman (David Schwimmer), voert Marshall een reeks theologische debatten met de dochter van de man (Neska Roos). Ze worden al snel de engel en de duivel op Marshalls schouders.
Extrapolaties is een verwarde puinhoop van tijdige tegenvallers
Foto: Apple TV+
Extrapolaties is het geesteskind van schrijver/regisseur Scott Z. Burns, die geluk en pech heeft gehad om zijn soort politieke cinema in Hollywood te laten doordringen. Enerzijds schreef hij een kwartet goede tot geweldige Steven Soderbergh-films (Bijwerkingen, besmetting, De wasserette En De informant!) als nam een pass op Het Bourne-ultimatum, wat best vermakelijk is en bovendien wordt ondersteund door Burns 'versie van geopolitiek.
Zijn geluk als regisseur is meer vlekkerig. Het diep onsubtiele PU-239, zijn regiedebuut ging over een man die plutonium probeerde te verkopen terwijl hij wegkwijnde van stralingsvergiftiging. Het introduceerde de vele facetten van de stijl van Burns die, helaas, zijn werk zouden gaan definiëren, inclusief wrede wendingen op het laatste moment, grappen die niet landen en voorhamersubtekst.
Zijn serieuze doelstellingen worden ondermijnd door de compromissen die nodig zijn om Hollywood-producten te produceren. (Bijvoorbeeld zijn film Het verslag, over de George W. In martelmemo's van Bush speelde Linda, de dochter van Colin Powell, een centrale rol. Burns was blijkbaar niet onder de indruk van hoe opmerkelijk tactloos dat leek op iedereen die zelfs maar een beetje interessant was in het onderwerp van de film.)
Ga nooit vol Scott Z. Brandwonden
Extrapolaties is het meest zichzelf dat Burns zichzelf ooit heeft toegestaan. Maar neem even de tijd om je af te vragen of ik dat als een compliment bedoel. Het is duidelijk dat er miljoenen en miljoenen dollars zijn uitgegeven om een Apple TV+-show over klimaatverandering te maken - een project waar ook vliegen bij hoorde mensen over de hele wereld om ze naar sets te brengen - is zijn eigen speciale soort hypocriete, LA-brained oplossing voor een probleem dat dit niet zal doen repareren.
Het is ook buitengewoon grappig dat dit begint met een beroemde activist gespeeld door Yara Shahidi praten over hoe we al jaren weten (sinds Al Gore's Een ongemakkelijke waarheid is de implicatie) dat de planeet tot een onleefbare graad aan het opwarmen was en dat we niets deden. En toch is hier weer een stuk dure media over klimaatverandering dat absoluut niets zal doen.
Hoofdkoppen omzetten in verhaallijnen
Dat is niet eens het probleem, hoewel. Het is dat Burns een scifi-satire heeft gemaakt die niet zo slim, grappig of dramatisch is als hij zich voorstelt, zelfs niet met het rabbijnse subplot en stervende kinderen. Burns is een behoorlijk verbazingwekkend voorbeeld van wat mijn collega en vriend Nathan Rabin zou noemen "De auteur van de ochtendkrant.” In zijn woorden, dit is “een filmmaker die de ochtendkrant oppakt, steeds woedender wordt over elk artikel dat hij leest, en besluit films te maken die openhartig alle bekende sociale kwalen aanpakken universum."
Burns keek naar de krant en zag klimaatverandering, Israël en Palestina verwikkeld in een gewelddadig conflict, soorten die uitsterven, landen ontwikkelaars die onze middelen uitbuiten, stijgende kindersterfte en beroemdheden die hun handtekening zetten onder frauduleuze bedrijfsplannen. En toen besloot hij om daar 10 uur tv voor te produceren. Niet alleen dat, hij maakte er een soort omnibus van. De show springt een jaar of een paar jaar vooruit, dus geen van de personages die in het begin zijn geïntroduceerd, kan het einde halen. Begint u te zien wat een verwarrend vooruitzicht dat zou kunnen blijken te zijn?
Vergeet niet je lieverds te vermoorden
Daarnaast is er het feit dat de gaven van Burns als schrijver niet in fantasie zitten, maar in steenkoude feiten. Bijwerkingen En Besmetting werken goed omdat het procedures zijn die geworteld zijn in de wetenschap en worden geleid door Steven Soderbergh, op wie kan worden gerekend om visuele zwier te bieden, het vet uit het script dat hij heeft gegeven te verwijderen en het verhaal in een hoog tempo te houden.
Burns is geen Soderbergh. Hij is te verliefd op zijn schrijven - zowel het conceptuele kader als de onhandige dialoog - om ooit iets te snijden. En zo krijgen we grappen over ‘staatssecretaris Rubio’. We krijgen constant verwijzingen naar de gebeurtenissen van 2018 en 2019, die op tv zouden zijn geweest in welke dure hotelkamer Burns dan ook schreef script. (“Pompeo hield hier in 2019 een toespraak over!”)
… of luister hoe celebs Echt gesprek
We krijgen ook de allerslechtste benaderingen van hoe beroemdheden praten, alles van Heather Graham die hulpvaardig zegt: "Ik ben geen geoloog, ik ben een actrice en een zangeres,” tegen een zingende slam poet, “We dansen in een disco-inferno en de muziek brandt eronder onze voeten!"
En dan moet al die belachelijkheid zij aan zij werken met Meryl Streep die het eigenlijk doet Lisa's moeder van De Kamer en Daveed Diggs die zijn vader histrionisch uitschold met een waardige zin Studio 60. Peter Riegert is aan de telefoon en Diggs grist het uit zijn hand, dus vader zegt: "Die man is al 25 jaar klant." Antwoord van Diggs: "Die vrouw boven is al 40 jaar je vrouw!"
Het is niet nogal "Je broer staat midden in Afghanistan!" maar het is dichtbij. En dat krijg je allemaal in hetzelfde uur televisie waarin de tekenfilmachtige mogul van Matthew Rhys op brute wijze wordt vermoord door een CGI-walrus.
Bewustwording van klimaatverandering verandert in zelfparodie
Misschien beknopter (zeker beknopter dan wat dan ook in de show), Extrapolaties kan het best worden samengevat door deze paarse zinswending van Sienna Miller over haar zoon: “Weet hij dat hij kan sterven door een zonnige dag? Nee, daar heb ik de woorden niet voor gevonden.”
Burns vond niet de woorden die hij nodig had om dit verhaal te vertellen op een manier die niet lijkt op zelfparodie. Hij gooide al het geld en schreeuwend zelfingenomen schrijven dat hij kon in het probleem van de opwarming van de aarde. Ik denk dat de geschiedenis zal beslissen of al die flauwe woorden tevergeefs waren.
★☆☆☆☆
Horloge Extrapolaties op Apple TV+
De eerste drie afleveringen van Extrapolaties ging vandaag in première op Apple TV+.
beoordeeld: TV-MA
Bekijk op:Apple TV+
Scout Tafoya is een film- en tv-criticus, regisseur en maker van de langlopende video-essayserie De onbeminde voor RogerEbert. com. Hij heeft voor geschreven The Village Voice, Filmcommentaar, The Los Angeles Review of Books En Nylon tijdschrift. Hij is de auteur van Cinemafagie: over de psychedelische klassieke vorm van Tobe Hooper, de regisseur van 25 speelfilms, en de regisseur en editor van meer dan 300 video-essays, die te vinden zijn op Patreon.com/honorszombie.
