Orkaan Katrina is gekomen en gegaan en er zijn 45 onverklaarbare sterfgevallen in een ziekenhuis in New Orleans. Dat is de haak voor nieuwe Apple TV+ limited series Vijf dagen bij Memorial. Het titulaire ziekenhuis is een koevoet die wordt gebruikt om de onzorgvuldigheid van de Amerikaanse rampenbestrijdingsinfrastructuur, de gezondheidszorg en onze houding ten opzichte van elkaar te onderzoeken.
Dit is allemaal echt gebeurd. En showmakers John Ridley (12 jaar slaaf) en Carlton Cuse (Kwijt) betekenen om ons ongemakkelijk dicht bij de waarheid te brengen van wat er gebeurt als Amerikanen worden geconfronteerd met ongekende situaties... omdat die bijna op zijn.
Vijf dagen bij Memorial samenvatting van de eerste drie afleveringen
Seizoen 1, afleveringen 1-3: In de eerste scène van Vijf dagen bij Memorial, die vrijdag in première ging op Apple TV+, vindt een reddingsploeg 45 lichamen in een afgesloten vleugel van een ziekenhuis. Ze willen antwoorden. De ziekenhuisadministratie wil onwetendheid bepleiten (zoals in, "dit is precies wat er gebeurt in een crisis, soms"), maar de beoordelingscommissie die is belast met het ontdekken van wat er is gebeurd, accepteert duidelijk niet Dat.
Dan flitsen we terug naar 29 augustus 2005, de dag dat de orkaan New Orleans trof. Commandant ziekenhuisincidenten Susan Mulderick (gespeeld door Cherry Jones) probeert een rustige toon aan te slaan, maar het schrift hangt al een beetje aan de muur.
Ze hebben de airconditioning aangezet, want zodra de stroom uitvalt, verliezen ze de airconditioning en wordt het binnen de kortste keren heter dan de hel. Mensen schuilen al in de lobby van het ziekenhuis uit angst om op straat of in hun onversterkte huizen te worden betrapt wanneer de ergste overstromingen beginnen.
De verpleegsters verblinden nieuwkomer Dr. Anna Pou (Vera Farmiga) omdat ze alleen maar een blikopener en een lunchbox vol eten meebracht. Ze heeft nog nooit zo'n hevige storm gezien, en heeft er zeker ook nog nooit mee gewerkt. Ze probeert haar man, Vince (Jonathan Cake), te smeken om bij haar te komen logeren, maar hij probeert het huis stormvast te maken. Dr. Ewing Cook (W. Earl Brown) bracht zijn hond naar zijn werk, zodat de hond niet alleen in huis zou zijn.
Een ziekenhuis in New Orleans wordt een schuilplaats tegen de storm
Mark Leblanc (JD Evermore, die door een vreemd toeval dezelfde naam heeft als een van de geluidsontwerpers van deze show) is helemaal klaar om te schuilen wanneer burgemeester Ray Nagin de evacuatie van de stad New Orleans aankondigt. Zijn moeder, Vera (Dawn Greenhalgh), is bij Memorial en nu maakt hij zich zorgen over wat er gaat gebeuren als ze haar proberen te verplaatsen. Angela McManus (Raven Dauda) waakt over haar terminaal zieke moeder, Wilda (Diane Johnstone), wanneer de storm losbarst, vol zorgen over wat haar verlies voor haar zal betekenen.
Het is nog geen middernacht als Dr. Diane Robichaux (Julie Ann Emery) merkt dat de afdeling Life Care op de zevende verdieping een ernstig lek heeft. Ze belt Susan, die haar zegt dat ze zich geen zorgen hoeft te maken, voordat ze zich meteen zorgen maakt.
De enige voorbereiding op een orkaan die ze weten te nemen, is het gebouw te evacueren... maar waar zou iedereen in godsnaam heen gaan? Er is geen plan en er staan geen voertuigen klaar om iemand ergens heen te brengen.
Alsof het een teken is, slaat een stuk rondvliegend puin tegen het raam van Susan. Dan beuken harde winden de brug die de ongelijksoortige vleugels van het ziekenhuis met elkaar verbindt. Iedereen moet over de brug komen voordat het wegwaait en de twee vleugels scheidt voor de duur van de storm. Helaas heeft slechts één vleugel voedsel en water.
Als de dijk breekt...
De tweede dag van de storm lijkt een kalmering van de spanning te beloven. De dijken houden stand en het ziekenhuis is niet volledig verwoest. Er is echter een stijgende golf van paniek. Plunderingen beginnen rond het ziekenhuis. Er gaan slechte geruchten de ronde over aanvallen op ziekenhuispersoneel. En de airco is niet teruggekomen.
Susan heeft nog steeds geen antwoorden over wat ze het beste kan doen. En wanneer een arts genaamd King (Cornelius Smith Jr.) erachter komt dat het ziekenhuis mogelijk patiënten gaat ontslaan, leest hij haar de oproerhandeling voor. Op dat moment krijgt Susan te horen dat de dijken zijn opengebarsten en de straten onder water komen te staan.
Er komt niemand helpen. De medewerkers e-mailen het moederbedrijf van het ziekenhuis, Tenet Gulf Coast. Slechts één Tenet-medewerker, Michael Arvin (Joe Carroll), lijkt zich echter zorgen te maken over hun rapporten. En hij kan niemand bij Tenet zover krijgen dat hij iets doet.
John Ridley voegt gravitas toe aan dit rampenverhaal
Foto: Apple TV+
John RidleyDe naam van een project is genoeg om me ertoe te brengen ernaar te kijken. Hij begon als een komiek en romanschrijver, deed tijd in comedyshowrooms voordat hij overging op scenarioschrijven en regisseren. (Zijn vroege, inmiddels vrijwel onherkenbare credits omvatten: U-bocht en Undercover broer.)
In 2013 brak Ridley op een grotere manier dan voorheen toen hij de Oscar won voor het schrijven van het script voor Steve McQueen's 12 jaar slaaf en regisseerde zijn eigen film, Jimi: Alles staat aan mijn zijde, een ongelooflijk op new wave geïnspireerd biografisch drama over een korte periode in het leven van de baanbrekende gitarist Jimi Hendrix.
Ridley is een uitgesproken (en soms verleidelijke) schrijver geweest over zaken als moderne zwarte identiteit en Zwart nationalisme, en dat is net zo goed doorgesijpeld in zijn werk als zijn ongelooflijke gevoel voor tempo en ritme in de montage. Ridley produceerde een aantal historische projecten (waaronder de gelimiteerde serie Guerilla, de documentaire Laat het vallen: Los Angeles 1982-1992, en een zogenaamd voltooide film over Shirley Chisholm) over machtsstructuren en de mensen die daarboven proberen uit te stijgen, en hoe zelden mensen historische getijden kunnen keren.
Vijf dagen bij Memorial is het duidelijkst analoog aan Laat het vallen, zijn documentaire over de L.A. rellen, aangezien beide betrekking hebben op steden die tot expliciet geweld vervallen en het impliciete geweld onthullen dat wordt gedaan tegen de mensen die erin wonen. Het lijkt ook niet weinig op de beruchte tv-film uit 1983 De dag erna, over een stadje in het Midwesten in de nasleep van een atoombomexplosie.
Waar ben je, Femma?
Ridley bewerkt regelmatig beelden van een ramp in de denkprocessen en perspectieven van mensen. (Hij heeft opmerkelijke instincten als redacteur.) Het echte beeldmateriaal versterkt het feit dat de verschrikkelijke beelden en geluiden die we in de fictie zien niet overdreven zijn.
Nadat orkaan Katrina toesloeg, ging het slecht. Heel slecht. Vijf dagen bij Memorial verzacht de gruwel van het leven door de orkaan niet. Evenmin worstelt het om zelfs de kleinste problemen tot aangrijpend drama te maken. Dit zijn slechts de eerste drie afleveringen en op de een of andere manier zullen de dingen ongeveer een miljoen keer erger worden.
Vijf dagen bij Memorial maakt zich op om een van de beste miniseries te worden die Apple TV+ tot nu toe heeft geproduceerd - en een aantal van Ridley's beste werk als schrijver en regisseur.
★★★★☆
Horloge Vijf dagen bij Memorial op Apple TV+
De eerste drie afleveringen van Vijf dagen bij Memorial ging vrijdag in première op Apple TV+. Elke vrijdag verschijnen er nieuwe afleveringen op Apple TV+.
Beoordeeld: TV-MA
Bekijk op:Apple TV+
Scout Tafoya is een film- en tv-criticus, regisseur en maker van de langlopende serie video-essays de onbeminde voor RogerEbert.com. Hij heeft geschreven voor The Village Voice, Filmcommentaar, The Los Angeles Review of Books en Nylon tijdschrift. Hij is de auteur van Cinemaphagy: over de psychedelische klassieke vorm van Tobe Hooper, de regisseur van 25 speelfilms, en de regisseur en editor van meer dan 300 video-essays, die te vinden zijn op Patreon.com/honorszombie.