Pachinko, de geweldige Apple TV+-serie over het lot van een Koreaanse familie gedurende decennia en generaties, neemt tijd weg van de belangrijkste verhaallijn om het verhaal van de Grote Kanto-aardbeving van 1923, waarbij tienduizenden mensen in Japan omkwamen.
De aflevering is geen volledige stilistische pauze, maar het is een heel ander dier dan de rest van het seizoen. Het biedt een schrijnende kijk op de strijd van één persoon om te overleven voor en na een ramp die het gezicht van Japan en de Koreanen die daar woonden voor altijd veranderde.
Pachinko samenvatting: 'Hoofdstuk Zeven'
Het jaar is 1923. De jonge tutor Hansu (gespeeld door Lee Min-ho) wordt benaderd door een figuur uit de lokale maffia (Takashi Yamaguchi) die hem een baan wil geven. Hij heeft een hoofd voor calculus en het zou goed kunnen worden gebruikt, zeggen ze. Zijn vader (Woong in-Jung) houdt echter vol dat hij niet voor hen kan werken.
Hansu is gesplitst. Hij wil betere dingen voor zichzelf, net als zijn vader, maar hij weet niet wat die zijn. Zijn vader ziet hem als de grote hoop van de familie, iemand die iets meer van zichzelf moet maken. Hij is echter een slecht voorbeeld voor Hansu. Hij leende geld van de maffia om indruk te maken op zijn favoriete vrolijke meisje.
Hansu wil helpen, maar er is geen manier om dat te doen en zijn waardigheid te behouden. Hansu stelt voor om naar meneer Holmes te gaan, de rijke vader van zijn Amerikaanse student, die grote plannen heeft voor Amerikaanse belangen in Japan. Maar dit zet Hansu's vader af. Hij zou liever sterven dan om hulp te vragen. En hoewel hij hem probeert te vertellen dat hij op dat moment Japan naar Amerika moet verlaten, wil Hansu het niet hebben.
Een ramp doet zich voor
Hij probeert zijn arbeid aan te bieden in ruil voor de schuld van zijn vader. Maar midden in de discussie slaat de Grote Kanto-aardbeving toe, waarbij Hansu's vader om het leven komt (en zo'n 140.000 meer, als je rekening houdt met de mensen die zijn vermoord in de nasleep van de ramp). Hansu wordt alleen gered als de maffiabaas hem uit het wrak sleept. De man laat hem beloven zich niet te wentelen in zijn verdriet.
Na de aardbeving gaat Hansu naar de enige plek die nog voor hem over is: het huis van Holmes. Hij komt op tijd om Andrew en zijn moeder (Kerry Knuppe) ervan te weerhouden om met een volgeladen bagagekarretje naar de aanlegsteiger te gaan waar meneer Holmes op hen wacht. Ze raken verdwaald terwijl ze door het verwoeste Yokohama lopen, en de Holmes vertrekken zonder Hansu - alleen om te worden gedood in een naschok op de weg.
De maffiabaas neemt Hansu in huis, beschermt hem tegen mensen die Koreanen vermoorden op verdenking van plundering, en stelt hem voor aan zijn familie. Hansu's nieuwe leven begint vandaag.
De opvallende aflevering van Pachinko
Ik hou van de trend in Apple TV+-shows om één aflevering te ontketenen die duidelijk verschilt van de rest van het seizoen. Branie gaf ons de aflevering van politiegeweld. (En, net als dat, zijn er geen openingstitels voor deze aflevering van Pachinko. De vrolijke stemming zou ongemakkelijk hebben gepast met het verhaal van een ramp waarbij zoveel mensen omkwamen.) Mythische zoektocht neemt een aflevering per seizoen om terug in de tijd te gaan en het verhaal te vertellen van iets of iemand die tangentieel gerelateerd is aan de show. En nu Pachinko is buiten zijn verhaal gestapt en zich gericht op de ervaringen van een perifeer maar zeer belangrijk personage.
Hansu's boog was een consequent verontrustend kenmerk van de show. Om van de enige man die schoonheid in Sunja ziet naar haar kwelgeest en onzichtbare stalker te gaan, was nogal een ommezwaai. Deze aflevering spaart ons gelukkig openlijke psychoanalyse ("Zie, dit is waarom hij zo'n slechterik is, heb medelijden met hem") en laat ons gewoon zien dat hij alles wat belangrijk is voor Hansu in een oogwenk verliest.
Plots heeft Hansu geen familie, geen toekomst buiten Japan en kan hij nergens anders terecht dan in een minder smakelijke industrie.
Wat weet je niet...
Dat zou je in grote lijnen kunnen zeggen Pachinko'Het belangrijkste doel is om het punt te illustreren dat een paar afleveringen geleden door zijn oudsten aan de eettafel tegen Solomon werd gemaakt: je weet gewoon niet wat iemand heeft meegemaakt. De show maakt deze zaak behendig, grotendeels door de tijdlijnen te laten kruisen op cruciale momenten om te laten zien dat een crisis in het heden heeft niets te maken met een crisis in het verleden, of dat de verschrikkelijke omstandigheden van het verleden niet zijn veranderd in alle.
De aflevering van deze week kiest één centraal idee en speelt het uit tot zijn logische conclusie. Niemand die er niet was, kan onmogelijk begrijpen hoe het was om door een verwoeste stad te lopen, op de toppen van stapels lijken, en dan bijna gedood te worden voor het zijn Koreaans.
Achter de camera
Kogonada keert terug naar de regisseursstoel en gaat iets beter om met het interpersoonlijke drama dan de ramp. Een grijze kleurschakering en veel stof doen meer werk om de vernietiging te tonen dan zijn camera. (Cinematograaf Florian Hoffmeister keert deze week ook terug en filmt deze aflevering in een kleinere beeldverhouding, om zowel te wijzen op de oudheid van de tijdlijn in vergelijking met de gebruikelijke jaren dertig en tachtig van de show en om Hansu verder op te sluiten in zijn omgeving.)
Kogonada probeert duidelijk de grens te vinden tussen te veel horror tonen en implicatie al het werk laten doen. En hoewel ik niet zeker weet of het zo goed werkt als het zou moeten, is er niets mis met de aanpak.
Het gedoe met Hansu en zijn vader is echter behoorlijk onbetwistbaar. De twee praten over de toekomst tijdens een radio-uitzending van een honkbalwedstrijd is waarschijnlijk het sterkste moment in de aflevering.
Al met al is het een gevoelig behandelde aflevering - en een noodzakelijke aanvulling op Pachinko's historische onderbouwing.
Horloge Pachinko op Apple TV+
Nieuwe afleveringen van Pachinko arriveert vrijdag op Apple TV+.
Beoordeeld: TV-MA
Bekijk op:Apple TV+
Scout Tafoya is een film- en tv-criticus, regisseur en maker van de langlopende serie video-essays de onbeminde voor RogerEbert.com. Hij heeft geschreven voor The Village Voice, Filmcommentaar, The Los Angeles Review of Books en Nylon tijdschrift. Hij is de auteur van Cinemaphagy: over de psychedelische klassieke vorm van Tobe Hooper, de regisseur van 25 speelfilms, en de regisseur en editor van meer dan 300 video-essays, die te vinden zijn op Patreon.com/honorszombie.