Apple TV+ basketbaldrama voor tieners Branie wordt deze week geconfronteerd met zijn eerste game uit het COVID-19-tijdperk – en zijn tweede borstel met politiegeweld – in een spannende en schokkende aflevering. Crystal bekent eindelijk, terwijl team Swagger geconfronteerd wordt met een paar echte en metaforische vijanden.
De aflevering van deze week van de geweldige nieuwe show, die is gemaakt door NBA-ster Kevin Durant en regisseur Reggie Rock Bythewood, is de bekroning van het seizoen. Het moet gezien worden.
Branie samenvatting: ‘#Radicals’
Het team gaat deze week op pad voor de eerste grote wedstrijd sinds COVID-19 het basketbalseizoen tot zinken bracht. Ze spelen de Dominion Ballers, het oude team van Nick Mendez (gespeeld door Jason Rivera). Het is een groot spel voor hen, een kans om hun meest flitsende rivalen te laten zien. Het laatste wat ze nodig hebben is afleiding. Dus dat is precies wat ze krijgen.
Terwijl hij stopte bij een restaurant voor de lunch, belt iemand de politie omdat er een groep luidruchtige, voornamelijk zwarte tieners binnen is. De twee agenten schieten bijna Phil (
Solomon Irama) als hij onverwachts terugkomt uit de badkamer. Ze vertrekken zonder verder incident, maar geweld lijkt waarschijnlijk voor een minuut.Jace (Jesaja R. Heuvel) en Drew (James Bingham) zijn woedend. Ze willen de politie uitdagen en boos worden als Ike (O'Shea Jackson Jr.) weerhoudt hen ervan zich te gedragen. Jace wil dit over hem en zijn reactie maken, maar Ike herinnert hem er snel aan dat hij liever gehaat wordt door een tiener dan dat hij verantwoordelijk is voor zijn dood.
Nog tijd voor een lach
Een behendig behandelde komische beat hier schokte me. Jace zegt dat ze een verklaring hadden moeten afleggen. "We hadden er een van die sit-outs van moeten maken zoals in de jaren '60", zegt hij.
“Sit-ins?” vraagt Ike verbijsterd.
'Ja... die', zegt Jace. Het is riskant om grappen te maken zo snel nadat hun leven in gevaar was, maar verdomd als het niet loont.
Spanningen koelen ook niet af als ze de arena binnenkomen. Ze vinden de gymzaal van de school waarin ze spelen, versierd met vlaggen van de Confederatie. Jace besluit iets te doen waardoor iedereen in de problemen komt: hij knielt tijdens het volkslied.
Zijn teamgenoot Phil rolt met zijn ogen. "Dit is zo uitgespeeld", zegt hij. Maar hij laat Jace niet alleen vallen, dus knielt hij ook. En dan doet Drew dat. De menigte keert zich tegen hen als een stier die rood ziet. De toeschouwers schreeuwen racistische scheldwoorden naar het team en een van hen krijgt bijna een vuistgevecht met Phil. Ze zijn klaar om het spel te bellen, maar Jace dringt aan op een ontmoeting met een speler.
We moeten hier samen voor zijn, familie
De rustscène waarin de spelers alles uitpraten is een krachtpatser. Nick knielde niet omdat hij Royale zag (Ozie Nzeribe) staan, en Royale knielde niet omdat hij niet het gevoel heeft dat hij deel uitmaakt van het team. De andere kinderen verbannen hem omdat ze denken dat hij niet kan spelen, maar hij weet hoe hij moet kijken en leren.
In feite heeft hij het hele speelboek van het andere team uit het hoofd geleerd - en zijn lessen geven Swagger de kennis die ze nodig hebben om hun tegenstanders in de tweede helft te verslaan. Of hoe dan ook zouden ze dat doen, behalve dat de scheidsrechter zich tegen hen keert omdat Jace een knie heeft. Dus de scheidsrechter geeft het spel aan Dominion, ook al krijgt Nick het winnende punt.
Het team vertrekt in een vreselijke bui, zwaar geslagen, maar ze begrijpen elkaar een beetje beter dan ze die ochtend deden. Op de terugweg naar huis komen ze een rally tegen. Ze springen er allemaal uit en sluiten zich aan, en meteen kunnen ze uitademen en voelen ze eindelijk duidelijkheid na zo'n rampzalige dag. Ike weet dat ze dit zullen opbergen om later als brandstof te gebruiken, en Jace vertelt hem dat hij zijn inspanningen verdubbelt om naar de kampioenswedstrijd in Florida te gaan.
Ondertussen, buiten de rechtbank...
In de marge deze week, Crystal (Quvenzhané Wallis) eindelijk vertelt haar familie over Coach Warrick en hoe ze tegen hem wil getuigen tijdens een aanstaande hoorzitting. Jace steunt haar beslissing. Meg (Tessa Ferrer)'s zieke vader (Matt Riedy) verschijnt om haar te steunen tijdens het spel. Hij is niet supercool als de kinderen knielen tijdens het volkslied - hij is een veteraan - maar hij moedigt haar toch aan. Zijn kankerbehandelingen gaan slecht en hij weet dat hij nog maar een korte tijd bij haar heeft.
En na de wedstrijd komt de sponsor van Dominion Ballers, Alonzo (Tristan Mack Wilds) erachter dat team Swagger eerder onder schot werd gehouden. Hij gaat door een moment van prachtig gespeelde spijt over de manier waarop hij zich gedroeg.
Ik kan niet ademen
Maker van de serie Reggie Rock Bythewood regisseert deze week, en zijn elektrische aanraking is voelbaar. Hij geeft alles aan deze aflevering. Hij laat elk moment ademen zoals het hoort, van de manier waarop hij speelt in ongebroken Steadicam-schoten op het veld, naar de slow-motion laatste seconden van het spel met de klok over Jace's schouder, naar de dinerscène in het begin van de aflevering gaan; een angstaanjagende paar minuten televisie.
Director of photography Cliff Charles en Steadicam/MoVi-operator Bodie Orman zweetten deze week door hun kleren waardoor we dicht genoeg bij de spelers komen om hun energie en humeur te voelen, terwijl de actie ook duidelijk wordt gelezen op het scherm. Het is geen sinecure, maar ik merkte dat ik met het spel mee juichte alsof het echt gebeurde, omdat het zo is.
Het spelen hier is het echte werk. En omdat het in lange takes wordt gedaan, kun je het momentum of de sensatie van het zien van een bal vanaf de halve baan de ring in zien gaan, niet faken.
Alles werkt deze week gewoon door Branie, en dit moet het hoogtepunt van de serie zijn. Het presenteert een intelligent gesprek over de gruwelijke overlevingspolitiek op een wetende en uitgeputte manier, terwijl het ook de actie laat zien die het leven van deze jonge mannen bepaalt. Ik denk dat Bythewood wist dat hij hier iets speciaals in handen had (er zijn geen openingstitels, maar in plaats daarvan een prachtige montage op "Little Boy" door Sault van mensen die leven tijdens COVID-19). En hij had gelijk.
Kijk maar Branie op Apple TV+
Nieuwe afleveringen van Branie land elke vrijdag op Apple TV+. (De aflevering van deze week kwam vroeg aan vanwege de Thanksgiving-vakantie.)
Beoordeeld: TV-14
Bekijk op:Apple TV+
Scout Tafoya is een film- en tv-recensent, regisseur en maker van de langlopende serie video-essays de onbeminde voor RogerEbert.com. Hij heeft geschreven voor The Village Voice, Filmcommentaar, The Los Angeles Review of Books en Nylon tijdschrift. Hij is de auteur van Cinemaphagy: over de psychedelische klassieke vorm van Tobe Hooper, de regisseur van 25 speelfilms, en de regisseur en editor van meer dan 300 video-essays, die te vinden zijn op Patreon.com/honorszombie.
