Wolfwalkers, de animatiefilm die vandaag op Apple TV+ verschijnt, is de beste animatiefilm van 2020. Een vurige mix van folklore en feminisme, het is een van de meest verbazingwekkende werken van beeldende kunst die je dit jaar waarschijnlijk zult zien.
Het komt van de makers van prachtige geanimeerde functies Het geheim van Kells en De kostwinner - en het markeert hun sterkste werk tot nu toe.
Wolfwalkers beoordeling
Wolfwalkers schittert dankzij een zeer handgetekend ontwerp voor dieren en gebouwen, met texturen die warm en tijdloos aanvoelen in hun evocaties van het elementaire.
Daaraan voegt de film een bekende, aanbiddelijke kijk op mensen toe. Zijn benadering van het animeren van gezichten, ogen, neuzen en de beweging van menselijke lichamen zal ongetwijfeld op een goede manier vertrouwd aanvoelen. Het karakterontwerp en de beweging deden me vaak denken aan de cult-tv-show de criticus, wat onverwacht maar natuurlijk heel welkom was.
Wolfwalkers is meedogenloos mooi om te zien, elke scène expressiever en adembenemender dan de vorige. Dat zou allemaal minder uitmaken als het verhaal en de uitvoeringen niet konden tippen aan de inspanning die in de tekening wordt getoond. Maar de stemcastleden zijn eerlijk gezegd bijna te goed. Soms maken hun uitvoeringen de film zo emotioneel dat je weg wilt kijken.
Eerlijke waarschuwing: deze film flirt met overweldigend verdriet en is misschien niet geschikt voor elk kind. Maar voor degenen die het aankunnen, vermoed ik dat dit een levenslange favoriet zal worden.
Huff en puff en blaas je huis naar beneden.
Wolfwalkers is het werk van de Ierse animatiestudio Cartoonsalon, die duizend keer strijdt tegen Oscar-nominaties en geprezen om zijn functies. De studio volgde Tomm Moore en Nora Twomey's 2009. op Het geheim van Kells met 2014's Lied van de zee en door Angelina Jolie geproduceerd 2017 De kostwinner.
Wat al deze films met elkaar gemeen hebben - naast ongewoon mooie ambachten - is hun interesse in vrouwen als vormveranderende personificaties van de botsing tussen traditionele theïstische wereldbeelden en een wolliger en meer bevrijdend heidense ideologie.
Afbeelding: Apple TV+
In Het geheim van Kells, een jonge vrouw komt naar een christelijke monnik om hem te helpen de natuurlijke wereld te begrijpen buiten de hoge muren die rond zijn stad zijn gebouwd op bevel van een humorloze abt. Ze leven net zo in angst voor de wildernis als de Vikingen en hun onchristelijke geloofssysteem.
In Lied van de zee, een jonge jongen begrijpt niet waarom zijn zus niet wil praten tot hij hoort dat ze een zeldzame, mythische toestand van hun overleden moeder die haar meer afgestemd maakt op de wereld van dieren en de zee. De kostwinner draait om een vrouw die zich als jongen verkleedt om de hardcore islamitische gemeenschap in haar wijk Kabul lang genoeg voor de gek te houden om geld te verdienen om haar gezin te onderhouden.
Die oude religie
Wolfwalkers richt zich op dezelfde manier op de botsing tussen openheid en repressie die wordt vertegenwoordigd door religieuze beperkingen. In de Ierse stad Kilkenny, vele eeuwen geleden, werden de mensen geconfronteerd met de ingebeelde dreiging van wolven. De mensen zijn bang en vallen hen aan - en de wolven vechten terug. Een jager genaamd William Goodfellowe (ingesproken door Sean bean) wordt binnengebracht om de wolven te doden in opdracht van de zeer religieuze heerbeschermer van de stad (ingesproken door Simon McBurney).
William's dochter Robyn (ingesproken door Eer Kneafsey) heeft het moeilijk om zich aan te passen. De lokale kinderen vertrouwen haar niet omdat ze Engels is. De lokale autoriteiten vinden dat ze bijkeuken zou moeten doen in plaats van vrij rond te lopen.
Op een dag volgt ze haar vader het bos in terwijl hij aan het jagen is en ontmoet ze niet alleen de legendarische wolven, maar ook Mebh Óg MacTíre (Eva Whittaker). Ze kan met de wolven praten, ze zelfs beheersen, en 's nachts als ze slaapt, wordt ze er een.
Mebh is de wolfwalker met de titel, die leeft zonder regels of wetten. Ze is zo wild als de dieren en vrijer van geest dan wie dan ook die Robyn in Kilkenny heeft ontmoet.
Maar hoe leuk het ook is om de hele dag met haar in het wild rond te hangen, er knagen een paar dingen aan Robyn. Waarom kan Mebh's moeder, alleen gelaten in hun wolvenhol, niet bewegen of praten? En wat gaat er gebeuren als Robyns vader, die op wolven jaagt, ontdekt dat haar nieuwe vriend een wolf is?
Een film die even tot nadenken stemt als boeiend
In het toneelstuk van Heidi Schreck Wat de grondwet voor mij betekent, de schrijfster/ster vertelt een lang en kronkelig verhaal over haar relatie met een document waarop haar beschaving was gegrondvest, maar kwam tot een verontrustend besef: het is geschreven door mannen om niet vrouwen beschermen.
Tom Moore en Cartoon Saloon hebben dit proefschrift geëxtrapoleerd sinds hun eerste speelfilm. Mannen schrijven onze wetten en onze heilige boeken; vrouwen hebben gewoon te maken met de gevolgen van hun dictaten.
Als je je ooit hebt afgevraagd waarom het onevenredig lijkt om vrouwen te zijn die fel geïnteresseerd zijn in horoscopen, hekserij en zich opnieuw toe-eigenen heidendom en een hondsdolle, aardse, vrouwelijke definitie van de samenleving, zijn van mening dat de meeste van deze dingen historisch strafbaar waren door mannelijke autoriteiten. (Zelfs de Kerk van Satan heeft meer mannelijke diakenen dan vrouwelijke.)
Een historisch vrouwelijk perspectief
Kijk naar de Salem heksenprocessen. En bedenk waarom de term heks wordt aangenomen als een soort beschermende doctrine voor vrouwen die zich niet welkom of beschermd voelen door democratie en kapitalisme. Vrouwen werden veroordeeld door mannelijke heksenvinders en opgehangen aan ingevingen. Tegenwoordig is het gebruik van de ideeën van hekserij zowel een ironische weerlegging van de richting waarin heksenjagers wilden dat de beschaving zou reizen, als een steno voor een unieke vrouwelijke rebellie.
Ondanks Wolfwalkers wordt geleid door mannen, neemt het een historisch vrouwelijk perspectief aan. Het pleit op overtuigende wijze voor een heidense terugtrekking uit de normen van een door mannen gedomineerde religieuze samenleving. De film graaft echt in de overmoed en gewelddadige overreactie van die mannen (tot het punt dat Wolfwalkers is vaak ondraaglijk gespannen en melancholisch). Maar er zit enige waarheid in het idee dat je absoluut voorbij het punt van geen terugkeer moet gaan om een punt te bewijzen. En dat punt is dat we nooit muren hadden moeten bouwen toen de natuur ons verwelkomde.
Vrouwen zagen het. Mannen niet.
Wolfgangers, net als alle Cartoon Saloon-films, vraagt het ons om na te denken over hoe de wereld eruit zou hebben gezien als we wat meer hadden geluisterd en wat minder hadden gepraat.
Wolfwalkers komt op 11 december naar Apple TV+
Beoordeeld: PG
Bekijk op:Apple TV+
Scout Tafoya is een film- en tv-criticus, regisseur en maker van de langlopende serie video-essays de onbeminde voor RogerEbert.com. Hij heeft geschreven voor The Village Voice, Filmcommentaar, The Los Angeles Review of Books en Nylon tijdschrift. Hij is de regisseur van 25 speelfilms en de auteur van meer dan 300 video-essays, die te vinden zijn op: Patreon.com/honorszombie.
